Επέλεξε το ακροατήριό του ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν όταν κατηγορούσε στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ την Ελλάδα πως «έχει μετατρέψει το Αιγαίο σε νεκροταφείο προσφύγων», ισχυριζόμενος ότι η χώρα μας διαπράττει «εγκλήματα πολέμου» εναντίον των μεταναστών. Βεβαίως ο Ελληνας υπουργός επί των Εξωτερικών Νίκος Δένδιας αντέδρασε αμέσως στις αιτιάσεις του προέδρου Ερντογάν και κάτι ανάλογο αναμένεται να πράξει ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στην ομιλία του αύριο στη Νέα Υόρκη. Αυτή είναι η καθιερωμένη πρακτική.
Με μόνη τη διαφορά –πλην όμως ουσιαστικότατη– ότι από τα 193 κράτη-μέλη του ΟΗΕ, τα 154 είτε μετέχουν στην Οργάνωση Ισλαμικής Συνεργασίας είτε η πλειονότητα των πολιτών τους είναι ισλαμικού θρησκεύματος. Λίγες δεκάδες μέλη του διεθνούς αυτού οργανισμού ανήκουν στις δύο ευρωατλαντικές «λέσχες» της Δύσεως.
Αυτό το ακροατήριο επέλεξε ο κ. Ερντογάν για να απευθύνει urbi et orbi το «μήνυμά» του εναντίον της Ελλάδος στοχεύοντας στην «ευαισθητοποίηση» των μουσουλμάνων ανά τη γη, με δεδομένο ότι οι πρόσφυγες που από την Τουρκία διά της Ελλάδος κατευθύνονται προς την Ευρώπη είναι μουσουλμάνοι. Δεν πρόκειται κατά συνέπεια περί «παραληρήματος», «μεγαλομανίας» ή «παρακρούσεως πολιτικής», αλλά περί συγκεκριμένου στόχου εισαγωγής στην ελληνοτουρκική αντιπαράθεση και άλλων παικτών της διεθνούς σκηνής.
Η τελευταία απόπειρα συσπειρώσεως του ισλαμικού κόσμου ήταν όταν, κατά τη ρωσική επίθεση εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας το 1877-1878, ο σουλτάνος Αμπντούλ Χαμίτ είχε επιχειρήσει την αναβίωση του Χαλιφάτου, κηρύσσοντας ιερό πόλεμο – «τζιχάντ». Εις μάτην όμως, καθώς οι Ρώσοι τελικώς έφθασαν στα περίχωρα της Κωνσταντινουπόλεως. Πολύ αργότερα, το 1899, οι ΗΠΑ ζήτησαν από τον χαλίφη σουλτάνο να συμβουλεύσει τους μουσουλμάνους των Φιλιππίνων ώστε να υποταχθούν εθελοντικά στις αμερικανικές δυνάμεις. Και ο Αμπντούλ Χαμίτ διεκπεραίωσε επιτυχώς εκείνη την αποστολή. Εχει περάσει όμως πάνω από ένας αιώνας έκτοτε.
Δεν είναι η Ελλάς υπεύθυνη για τις μεταναστευτικές ροές που προεκλήθησαν από την άφρονα στρατιωτική παρέμβαση κάποιων ισχυροτάτων Δυτικών συμμάχων μας στην κινούμενη άμμο της Μέσης Ανατολής. Η χώρα μας υφίσταται απλώς τις συνέπειες του «προκεχωρημένου φυλακίου» της Δύσεως στην περιοχή. Και η Τουρκία, με τρόπο άτεγκτο, προσβλητικό και ενδεχομένως βίαιο στο μέλλον, επιχειρεί να αξιοποιήσει το χάος που έχει δημιουργηθεί. Διακινδυνεύοντας και αυτή τα μέγιστα. Αγνωστο τι επιφυλάσσει η μοίρα…