Γίγαντα με πήλινα πόδια είχε χαρακτηρίσει τη Γερμανία ο Θόδωρος Πάγκαλος μετά την πρωτοβουλία του Βερολίνου να αναγνωρίσει τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Εννοούσε ότι είναι μια γιγάντια οικονομική δύναμη που παραμένει νάνος στα θέματα πολιτικής.
Η φράση είχε ενοχλήσει πολύ το Βερολίνο, αλλά δικαιώνεται ξανά από τα πράγματα. Δεκαπέντε χώρες της Ευρώπης –ανάμεσά τους η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία, η Πορτογαλία, το Βέλγιο και η Ελλάδα– ζήτησαν με επιστολή τους προς την Κομισιόν να υπάρξει ένα πλαφόν στη χονδρική τιμή με την οποία προμηθεύεται φυσικό αέριο η Ε.Ε. Είναι το μόνο μέτρο που θα βοηθήσει κάθε κράτος-μέλος να μετριάσει τις πληθωριστικές πιέσεις, να παράσχει ένα πλαίσιο αντιμετώπισης πιθανών διαταραχών του εφοδιασμού και να περιορίσει τα επιπλέον κέρδη στον κλάδο της ενέργειας, σημείωναν οι «15» στην επιστολή, την οποία υιοθέτησε κατ’ αρχήν η Επιτροπή.
Ωσπου… να εκφράσουν την αντίθεσή τους στην πρωτοβουλία των «15» η Γερμανία και η Ολλανδία, με αποτέλεσμα η Κομισιόν να κάνει στροφή 180 μοιρών. Ο γερμανοολλανδικός άξονας υποστήριξε ότι το πλαφόν και οι χαμηλότερες τιμές στην προμήθεια φυσικού αερίου θα σπρώξουν σε αύξηση της κατανάλωσης από τις χώρες-μέλη και θα δημιουργήσουν προβλήματα ελλείψεων και επάρκειας στην Ε.Ε.
Με άλλα λόγια, οι δύο χώρες του Βορρά, που ήδη έχουν επιβάλει από το προηγούμενο συμβούλιο υπουργών τη μείωση της κατανάλωσης στο φυσικό αέριο κατά 15%, για να προλάβουν να γεμίσουν τις αποθήκες τους ενόψει του χειμώνα μέσω της εξοικονόμησης των εταίρων τους, βάζουν «βέτο» σε μια επεξεργασμένη πρόταση 15 χωρών-μελών, με στόχο να προωθήσουν τα γερμανοολλανδικά συμφέροντα και μόνο.
Είναι καιρός να μπει ένα φρένο στις άνισες οικονομικές σχέσεις μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση, που υποκρύπτουν υποκρισία και προώθηση εθνικών –γερμανικών– συμφερόντων.
Η γερμανική πλευρά ενδιαφέρεται κυρίως για την επάρκεια του φυσικού αερίου προκειμένου να κινήσει τα εργοστάσιά της τον χειμώνα και λίγο νοιάζεται για την τιμή της ενέργειας, αφού είναι η πιο ισχυρή οικονομικά χώρα της Ενωσης. Γι’ αυτό και η γερμανική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι προτίθεται να επιδοτήσει τις τιμές του φυσικού αερίου στη Γερμανία με 200 δισ. ευρώ. Τι σημασία έχει εάν οι περισσότερες χώρες της Ευρώπης, που δεν έχουν τα πλεονάσματα της Γερμανίας, θέλουν πλαφόν στην τιμή για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν δημοσιονομικά τον χειμώνα; Σημασία έχει τι θέλει η Γερμανία.
Είμαστε δηλαδή όλοι μαζί –μια Ενωση– όσον αφορά τις υποχρεώσεις και τους κανόνες, αλλά στον οικονομικό τομέα είναι ο καθένας μόνος του. Η Γερμανία πληρώνει για τους πολίτες της και καθόλου δεν νοιάζεται για το τι θα συμβεί με τις υπόλοιπες χώρες της Ενωσης. Και επιπλέον προαναγγέλλει ήδη ότι θα ζητήσει για το 2023 νοικοκυρεμένους προϋπολογισμούς χωρίς ελλείμματα.
Το καταπληκτικό της υπόθεσης είναι ότι η Γερμανία είναι αυτή που διαχειρίστηκε, ίσως, χειρότερα από κάθε άλλη ευρωπαϊκή χώρα τα ενεργειακά της θέματα. Η χώρα που κόμπαζε για την οικονομική ευρωστία της γερμανικής βιομηχανίας κι έκανε συνεχώς υποδείξεις σε θέματα μεταρρυθμίσεων και οικονομικού σχεδιασμού στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, αντί να επενδύσει στην ενεργειακή αυτονομία και ανεξαρτησία της, έφτασε να εξαρτάται ενεργειακά, σε ποσοστό 65% της κατανάλωσής της, από το φυσικό αέριο μιας τρίτης χώρας –εκτός μάλιστα του δυτικού μπλοκ–, της Ρωσίας!
Αν αυτό δεν είναι πολιτική απερισκεψία και ανεπάρκεια, τι είναι; Το χειρότερο: γίνεται πλέον σαφές ότι αυτή η απαράδεκτη στρατηγική απόφαση του Βερολίνου να εξαρτάται ενεργειακά από τη Μόσχα, ελήφθη διότι μέσω αυτής της ανάρμοστης σχέσης (μάλιστα, ένας πρώην καγκελάριος της Γερμανίας, ο Γκέρχαρντ Σρέντερ, είχε τοποθετηθεί στο εποπτικό συμβούλιο της ρωσικής Γκάζπρομ) η Γερμανία εξασφάλιζε τεράστιες εκπτώσεις στις τιμές φυσικού αερίου. Τιμές πολύ χαμηλότερες από τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης, στις οποίες, ωστόσο, οι Γερμανοί ηγέτες κουνούσαν το δάχτυλο κάνοντας κηρύγματα περί υψηλής ανταγωνιστικότητας και αποτελεσματικότητας στη βιομηχανική παραγωγή.
Είναι καιρός να μπει ένα φρένο σε τέτοιου είδους άνισες σχέσεις μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση, που υποκρύπτουν υποκρισία και προώθηση εθνικών –γερμανικών– συμφερόντων. Μόνον έτσι κανένας δεν θα μπορεί να μιλάει για «γερμανική Ευρώπη» με μυαλό πολιτικού νάνου. Και θα διαμορφωθεί μια Ευρώπη των «27» με μυαλό πολιτικού γίγαντα.