ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ. Ο συνδικαλισμός, όπως τον εννοούσαν οι πρώτοι σοσιαλιστές, ως κίνημα υπεράσπισης των καταπιεζόμενων κατώτερων τάξεων από την εργοδοσία, έχει πεθάνει μαζί με τα εργοστασιακά σωματεία. Τώρα βασιλεύουν οι συντεχνίες των καλούμενων «εργαζομένων» παραβλέποντας ότι και οι καπιταλιστές εργαζόμενοι είναι! Αιχμή οι συντεχνίες «εργαζομένων» του Δημοσίου. Οι συντεχνίες αυτές υπερασπίζονται τα συμφέροντα των μελών τους με τρόπο παρωχημένο: αυξήσεις, περισσότερες αργίες, προαγωγές, ασφαλιστικό, λιγότερη εργασία κ.λπ. Σχεδόν καμία ενέργεια για βελτίωση των προσόντων, για μετεκπαίδευση, για ουσιαστικότερη παραγωγή, ώστε ο εργαζόμενος να αγαπήσει την εργασία του και να μη βλαστημάει περιμένοντας τη λύτρωση της σύνταξης. Με άλλα λόγια κάνουν ό,τι μπορούν για να υπονομεύσουν οποιαδήποτε μεταρρύθμιση.
Ωστόσο ήθελα να πιστεύω ότι κλάδοι όπως ο δικαστικός θα έχουν διαφορετική ποιότητα συνδικαλιστικής εκπροσώπησης. Γι’ αυτό με έκπληξη διάβασα καταγγελία της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων εναντίον μερίδας του Τύπου, διότι η Δικαιοσύνη (δηλαδή τα μέλη της Ενωσης) στοχοποιείται «υπό το πρόσχημα καθυστερήσεων στην απονομή της». Επικαλείται, δε, στοιχεία της Ενωσης τα οποία «καταδεικνύουν άλλου είδους εικόνα από αυτήν που επιχειρείται να εμφανιστεί». Και τελειώνει με το απόφθεγμα: «Η Δικαιοσύνη δεν δύναται να μετατραπεί από θεσμός του κράτους δικαίου σε “βιομηχανία διεκπεραίωσης υποθέσεων”».
Αν όμως ο καταγγελλόμενος Τύπος είναι ένοχος, γιατί η αντιπρόεδρος της Κομισιόν Μαργκρέτε Βεστάγκερ έθεσε πριν από μόλις τέσσερις μήνες στον πρωθυπουργό θέμα σοβαρών καθυστερήσεων στην απονομή δικαιοσύνης; Γιατί η Κριστίν Λαγκάρντ του ΔΝΤ μνημόνευσε πριν από τρία χρόνια τις «απελπιστικές καθυστερήσεις των δικαστηρίων» μας ως «παράδειγμα προς αποφυγή»; Γιατί ήδη το 2011 ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης μιλούσε για αρνησιδικία; Πώς δικαιολογούνται όλες αυτές οι καθυστερήσεις όταν μαθαίνουμε ότι το 2013 είχαμε 30 δικαστές ανά 10.000 κατοίκους, ενώ η Γαλλία, η Σουηδία και η Φινλανδία είχαν μόνο 12, η δε Ιταλία 11;
Είναι εύκολο να καταγγέλλεις τον Τύπο. Ομως ο παλαίμαχος δικαστικός Λέανδρος Ρακιντζής θεωρεί ότι οι συνδικαλιστές δικαστές είναι που «συμπεριφέρονται για άγρα ψήφων όπως και οι υπόλοιποι συνδικαλιστές, με υποσχέσεις για παροχές. Και δεν ασχολούνται κυρίως με τα σοβαρότερα προβλήματα, που ταλανίζουν τη Δικαιοσύνη».