Το ωραίο σκίτσο του Δημήτρη Χαντζόπουλου στην «Κ» με την επιγραφή «Είμαστε όλοι Τούρκοι» μετά τους φονικότατους σεισμούς, έγινε viral στη γείτονα χώρα.
Στην Ελλάδα υπήρξαν κάποιοι που έσπευσαν να κανιβαλίσουν. Δεν τους άρεσε το «Είμαστε όλοι Τούρκοι». Ενόχλησε το αυτονόητο. Ποιο είναι το αυτονόητο; Οτι μπροστά στην τυφλή μανία της φύσης όλοι είμαστε ίσοι. Είμαστε όλοι ανυπεράσπιστοι. Μπροστά στον θάνατο και στην καταστροφή, μπορούμε να γίνουμε αδέλφια. Εστω και για λίγο. Κι αυτό το λίγο δεν είναι καθόλου λίγο.
Βεβαίως, οι χιλιάδες νεκροί στην Τουρκία και στη Συρία δεν υπήρξαν αποκλειστικά και μόνον θύματα της φύσης. Υπήρξαν και θύματα του ανθρώπινου παράγοντα στις χώρες τους. Ειδικοί έχουν ήδη αναλύσει τις απερίγραπτες κακοτεχνίες στις οικοδομές και στις πολυκατοικίες που κατέρρευσαν σαν τραπουλόχαρτα.
Και εδώ, σιγά σιγά, μπαίνει στη συζήτηση το πολιτικό κόστος για τον κύριο Ερντογάν. Παντελής ανετοιμότητα και εξοργιστική άγνοια απέναντι στη συστηματική προχειρότητα εργολάβων και μηχανικών στις πληγείσες περιοχές με αποτέλεσμα τώρα, άνθρωποι, συχνά στοιβαγμένοι δέκα δέκα μέσα σε διαμερίσματα-κλουβιά, να θάβονται σε ομαδικούς τάφους χωρίς καν τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια της αναγνώρισης των σορών τους. Είναι μια κατάσταση που «έτρεχε» χρόνια, με πολυκατοικίες που, όπως αποκαλύπτεται τώρα, χτίζονταν αυθαίρετα τις νύχτες, με συνοπτικές διαδικασίες.
Φαίνεται τώρα πως ο απλός Τούρκος, ο απλός πολίτης μιας κατά τα άλλα «βαθιάς» Τουρκίας, αρχίζει να σκέφτεται αλλιώς: τόσο καιρό άφηναν να συνεχιστεί αυτό το κακό διότι η κυβέρνηση ασχολούνταν με την «ελληνική απειλή».
Ο κύριος Ερντογάν επένδυσε αλόγιστα στην πολεμική ρητορική έναντι της Ελλάδας. Επένδυσε με χυδαίο τρόπο στην τραγωδία των προσφύγων στον Εβρο και στο Αιγαίο μόνο και μόνο για να κατηγορήσει την Ελλάδα.
Οχι φυσικά ότι η χώρα μας είναι η αθώα περιστερά σε ό,τι αφορά το προσφυγικό. Ωστόσο, στην Αγκυρα το αφήγημα υπήρξε μονότονο, κραυγαλέο και, εν τέλει, εγκληματικά κυνικό.
Και κοίτα τώρα πώς έρχονται τα πράγματα. Μετά τη συμβολή των ελληνικών διασωστικών συνεργείων στις χτυπημένες περιοχές, τα τουρκικά ΜΜΕ γράφουν «Ο γείτονας μοιράστηκε τον πόνο».
Επρεπε να συμβεί αυτή η ανείπωτη τραγωδία για να καταρρεύσει το κουραστικό αφήγημα του Τούρκου προέδρου.
Οχι ότι δεν μπορεί να επανέλθει εκ νέου στη γνωστή πολεμική του παραφιλολογία. Δεν ξέρει να κάνει και τίποτε άλλο.
Ομως, τι τραγική ειρωνεία: αυτοί που τελικώς «ήρθαν ξαφνικά μια νύχτα» ήταν οι Ελληνες και, μάλιστα, για να σώσουν τους Τούρκους πολίτες για τους οποίους αδιαφορούσε ο πρόεδρός τους.