Σπουδαία εφεύρεση το non paper. Στα παραδοσιακά ελληνικά θα το λέγαμε «σκονάκι για πειθήνιους αντιγραφείς», «μασημένη τροφή για κουρασμένους μασητήρες», «μπούσουλα άνευ ευθύνης». Σε ακόμα πιο παραδοσιακά ελληνικά θα διαλέγαμε τον όρο «καλπουζανιά». Το non paper αποτελεί μία επιπλέον προσπάθεια της ανθρωπότητας να περάσει πάνω από το εμπόδιο του Πλάτωνα, που επέμενε ότι κατιτίς δεν μπορεί να είναι και να μην είναι συγχρόνως. Κι όμως, μπορεί και παραμπορεί. Διότι το non paper είναι μεν γραπτό σημείωμα, δεν είναι όμως έγγραφο, με τη γραφειοκρατική βαρύτητα του όρου.
Μεταφορικά, είναι ένα φάντασμα με σάρκα και οστά, και προπαντός με χολή. Το πλασάρεις στην αγορά με ανυπόγραφη ανευθυνότητα, κι έτσι ουδείς μπορεί να σου χρεώσει οτιδήποτε. Κι ας εξαπολύεις ψέματα, χοντράδες, κακοήθεις σπόντες που ξεπερνούν ακόμα και τα μέτρα του τοξικού κυβερνητικού εκπροσώπου. Οι δουλίτσες που του αναθέτεις αδυνατούν να καυχηθούν για την καθαρότητα, τη λεβεντιά, την τιμιότητα, την ευθύτητά τους. Μονολεκτικά, την παρρησία τους.
Ενα παράδειγμα: Στις 8.2 οι καθηγήτριες και οι καθηγητές της Σχολής του Εθνικού Θεάτρου ανακοίνωσαν την παραίτησή τους. Με σαφήνεια και παρρησία: «για να εκφράσουν την αντίθεσή τους στο Π.Δ. 85/2022 που υποβαθμίζει τις σπουδές, δημιουργεί μια σειρά από προβλήματα στον εργασιακό τομέα και απαξιώνει τον κλάδο των παραστατικών τεχνών», και «για να στηρίξουν τις βασικές διεκδικήσεις των σπουδαστών». Και με σαφήνεια, αφού προσδιορίζουν ότι «παραιτούνται από τις τρέχουσες συμβάσεις ή / και από την ανανέωση των συμβάσεών μας για το δεύτερο εξάμηνο σύμφωνα με το πρόγραμμα σπουδών της χρονιάς».
Στο ορφανό επιτελικό κράτος όμως και στις ψευδολαγνικές «ομάδες αλήθειας» επείγονταν να περιπαίξουν σαν τζάμπα μάγκες τους παραιτηθέντες. Τους εξύβρισαν λοιπόν με των δειλών τον τρόπο: με non paper. Παραιτήθηκαν λέει «εκ του ασφαλούς». Αλλά ποια η ασφάλεια όταν αρνείσαι τη βέβαιη ανανέωση της σύμβασής σου; Ακόμα και ο συστηματικός διαστρεβλωτής κ. Οικονόμου δίστασε να προσυπογράψει τη χυδαιότητα. Αρκέστηκε να πει ό,τι και η κ. Μενδώνη. Οτι οι καλλιτέχνες «βρίσκονται σε σύγχυση». Και ότι «δεν κατάλαβαν το Π.Δ. ή κάποιοι δεν θέλησαν να τους αφήσουν να το καταλάβουν». Μα τότε, με τέτοιο πρόβλημα στην κατανόηση κειμένου, η εξίσωση των καλλιτεχνικών σπουδών με απολυτήριο Λυκείου είναι υπερβολή. Γυμνάσιο και πολύ τους πάει.
