Εάν οι δικές μας βουλευτικές εκλογές διεξαχθούν, όπως όλα δείχνουν, στις αρχές Απριλίου, τότε θα συμπέσουν με εκείνες στη γειτονική μας Βουλγαρία, όπου ήδη έχουν προγραμματιστεί για τις τρεις του μηνός. Πλην της ημερομηνίας, έστω με διαφορά μιας εβδομάδας, οι εκλογές στις δυο χώρες θα έχουν κάτι ακόμη κοινό: θα διεξαχθούν με το σύστημα της απλής αναλογικής.
Και εδώ ας κάνουμε τον σταυρό μας, να μην έχουμε την πολιτική μοίρα της Βουλγαρίας, όπου η απλή αναλογική έχει βυθίσει τη χώρα σε χρόνια ακυβερνησία και επικίνδυνη πολιτική αστάθεια. Οι Βούλγαροι με την απλή αναλογική οδηγούνται τον Απρίλιο στην πέμπτη μέσα σε δυο χρόνια(!) προσφυγή στην κάλπη και κυβέρνηση δεν μπορούν να βγάλουν. Το τραγικό είναι ότι με βάση τις δημοσκοπήσεις ούτε τώρα προβλέπεται κάποιο από τα κόμματα να συγκεντρώσει ποσοστό που θα του δίνει πλειοψηφία και αυτοδύναμη κυβέρνηση, οπότε… πάλι κάλπες.
Το ισχυρότερο σε ψήφους κεντροδεξιό κόμμα GERB, του επί χρόνια πρωθυπουργού Μπόικο Μπορίσοφ, αποτελεί «κόκκινο πανί» για τους ηγέτες των άλλων σχηματισμών, που αρνούνται να συνασπιστούν μαζί του για τη συγκρότηση κυβερνητικού συνασπισμού και η πολιτική ζωή τραβάει την… κατηφόρα.
Μια προσπάθεια σχηματισμού κυβέρνησης υπό τον φιλοδυτικό Κίριλ Πέτκοφ και τη συμμετοχή άλλων τριών τεσσάρων κομμάτων, στις αρχές του 2022, απέτυχε παταγωδώς. Σε λίγους μήνες, το κόμμα του αποκαλούμενου «Μπέπε Γκρίλο των Βαλκανίων», λαϊκιστή Σλάβι Τριφόνοφ, απέσυρε την εμπιστοσύνη του και την έριξε.
Εκτοτε η χώρα βρίσκεται σε διαρκή και επικίνδυνη πολιτική περιδίνηση.
Η εξουσία έχει συγκεντρωθεί de facto στα χέρια του θεωρούμενου φιλορώσου προέδρου Ράντεφ, χωρίς ωστόσο κάτι τέτοιο να προβλέπεται από το σύνταγμα και σε μια τέτοια κατάσταση ρευστότητας το μόνο εξαγώγιμο προϊόν της χώρας είναι ο επιθετικός εθνικισμός προς τη γειτονική Βόρεια Μακεδονία.
Καθώς, όπως προαναφέρθηκε, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι τίποτα δεν θα αλλάξει την 3η Απριλίου στο επίπεδο των κομματικών συσχετισμών, η προσφυγή στην κάλπη για έκτη (!) συνεχή φορά αποτελεί μονόδρομο. Εκτός αν, όπως πολλοί φοβούνται στη Σόφια, ο κόσμος αγανακτισμένος από την αδυναμία του πολιτικού συστήματος να άρει το αδιέξοδο προλάβει τους κομματικούς ηγέτες και βγει στους δρόμους… Το παράδοξο είναι πως ενώ όλοι βλέπουν ότι το σύστημα της απλής αναλογικής λειτουργεί καταστροφικά για τη χώρα, ουδείς λέει να το αλλάξουν.
Οταν θέσαμε αυτό το ερώτημα σε τρεις Βούλγαρους πολιτικούς αναλυτές, η απάντηση ήταν ότι έτσι εξυπηρετούνται τα συμφέροντα πολλών εμπλεκομένων.
Οδεύοντας, λοιπόν, προς τις δικές μας εκλογές, ας ελπίσουμε ότι από την κάλπη μας δεν θα ξεπηδήσει «βουλγαρικός εφιάλτης».