Η επίθεση με γιαούρτια κατά του κ. Πλεύρη και της οικογένειάς του σε μεζεδοπωλείο στα Πετράλωνα δεν ήταν μια «φασιστική» επίθεση. Ηταν μια επίθεση από ομάδα κουκουλοφόρων αριστεριστών. Το όπλο τους, το γιαούρτι, μας βοηθάει να τους χαρακτηρίσουμε ακριβέστερα. Ηταν το όπλο που χρησιμοποιούσαν οι περίφημοι «τεντιμπόηδες» στη δεκαετία του εξήντα, αυτοί που όταν τους έπιανε η αστυνομία τους κούρευαν εν χρω, κοινώς γουλί, και τους περιέφεραν για να τους διαπομπεύσουν. Τώρα έχουν αναβαθμισθεί ιδεολογικά σε «αντιεξουσιαστές» και ο δημοσιογραφικός λυρισμός τούς αποκαλεί «φασίστες». Μπορεί να μοιράζονται με τους φασίστες την έχθρα τους στη δημοκρατία και στην κοινή ευπρέπεια, όμως είναι ζωντανή απόδειξη πως ο φασισμός δεν είναι ο μόνος εχθρός της δημοκρατίας. Εκτός συνόρων, προχθές, ο κ. Μελανσόν, μεθυσμένος από το πλήθος το οποίο δεν του ανήκει, καταφέρθηκε κατά της «κακής» δημοκρατίας. Και αφού αναφέρθηκε στην καρατόμηση του Λουδοβίκου ΙΣΤ΄ και στο πρότυπό του, τον Ροβεσπιέρο, απαίτησε εξέγερση. Η Λεπέν μοιάζει με κανίς της δημοκρατίας μπροστά του.
Φασιστική ήταν η επίθεση στην έκθεση ζωγραφικής Βορειομακεδόνα καλλιτέχνη στη Θεσσαλονίκη. Κατέβασαν έργα του, προπηλάκισαν τον ίδιο και «σφράγισαν» την αίθουσα. Υποθέτω ότι η επίθεση δεν είχε αισθητικά κίνητρα. Εφταιγε η καταγωγή του. Αριστερός ιστότοπος καταγγέλλει την απουσία της αστυνομίας. Για φαντασθείτε τι θα γινόταν αν η αστυνομία έπρεπε να προστατεύσει εκθέσεις ζωγραφικής. Και μη μου πείτε ότι εξισώνω τα «δύο άκρα» – καραμέλα χωρίς ζάχαρη της αριστερής ρητορείας. Αλλο οι κουκουλοφόροι με τα γιαούρτια και τις μολότοφ, τα αποπαίδια της εγκληματικής αριστερής τρομοκρατίας· και άλλο τα αποπαίδια της Χρυσής Αυγής, που έχει επίσης καταδικασθεί ως εγκληματική οργάνωση. Επειδή όμως οι «ιδεολογικές» αρχές και για τους μεν και για τους δε ανήκουν σε άλλες εποχές από τη σημερινή, εκείνο που μας απομένει για να τους κρίνουμε είναι τα ψυχολογικά τους κίνητρα. Είναι η έχθρα τους απέναντι στο πολιτικό μας σύστημα. Και επειδή το πολιτικό μας σύστημα καλείται και είναι η κοινοβουλευτική δημοκρατία, είναι η έχθρα τους απέναντι στην κοινοβουλευτική δημοκρατία. Γι’ αυτό δεν θα πρέπει να εκπλαγούμε αν στις επικείμενες εκλογές διαπιστώσουμε ότι η αντισυστημική ψήφος υπερισχύσει των ιδεολογικών αντιθέσεων. Αυτές οι τελευταίες είναι ιστορικές. Το παρόν είναι η «αντισυστημική» ψήφος. Απολύτως λογικές, λοιπόν, οι ευγενείς αποστάσεις που πήραν ο Τσίπρας και ο Βαρουφάκης από τον αποκλεισμό της Χρυσής Αυγής. Ελάχιστοι από τους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής θα ψηφίσουν Νέα Δημοκρατία, το κατεξοχήν κόμμα του συστήματος του κοινοβουλευτισμού. Σύντροφοι και παλικάρια γίναμε μαλλιά κουβάρια. Θα μου πείτε είναι και ο κ. Κανελλόπουλος, για να σώσει την τιμή της Ακροδεξιάς, ίσως και τη δημοκρατία.