«Ο Eλληνας, όταν πιάσει τιμόνι, γίνεται άλλος άνθρωπος». Hταν μία από τις αγαπημένες ρήσεις στον καιρό των πατεράδων μας. Δεν την πίστεψα ποτέ. Είναι ο ίδιος «αγριορωμιός» που ακόμη και πεζός το θεωρεί υποτιμητικό να παραμερίσει για να περάσει στο πεζοδρόμιο μια γυναίκα με το παιδί της στο καρότσι. Τον καιρό των πατεράδων μας, το αυτοκίνητο εθεωρείτο απόδειξη κοινωνικής ανωτερότητας απέναντι στον πεζό που αναγκαζόταν να τρέξει για να προλάβει το λεωφορείο. Eκτοτε ο κόσμος άλλαξε, οι δρόμοι της Αθήνας άλλαξαν, τα αυτοκίνητα άλλαξαν, όμως η συμπεριφορά των οδηγών κρατάει υπερήφανη τις παραδόσεις. Είμαστε συντηρητική κοινωνία και δύσκολα εγκαταλείπουμε τα αταβιστικά μας αντανακλαστικά. Το αυτοκίνητο είναι ανώτερο απ’ τον πεζό, ακόμη κι όταν έχει ανάψει το πράσινο ανθρωπάκι ή στην άσφαλτο αχνοφαίνονται εκείνες οι θαμπές άσπρες γραμμές που του δίνουν το δικαίωμα διάβασης. Δικαίωμα κατ’ οικονομία. Φτάνει να προλάβει να γλιτώσει. Εάν, δε, κάποιος ανθέλληνας τολμήσει να σταματήσει για να του επιτρέψει να περάσει, πίσω του κορνάρουν οι γνήσιοι Eλληνες αγανακτισμένοι. Το αποτέλεσμα είναι τρομακτικό: 57 νεκροί από τροχαία μέσα σε ένα μήνα, άγνωστος αριθμός βαριά τραυματισμένων, καταδικασμένων σε ισόβια αναπηρία ή, και ελαφρότερα, υποχρεωμένων να περάσουν μερικούς μήνες κλινήρεις.
Στην περιοχή όπου ζω, δεν θυμάμαι από πότε έχω να ακούσω σφυρίχτρα αστυνομικού της Τροχαίας. Δεν θυμάμαι πότε είδα για τελευταία φορά αστυνομικό της Τροχαίας, αν και πεζοπόρος του κέντρου της Αθήνας. Οι διάφοροι ειδικοί μιλούν για τη σημασία της εκπαίδευσης της οδικής συμπεριφοράς. Λες κι αυτός που περνάει με κόκκινο ή δεν σέβεται τον πεζό στη διάβαση δεν ξέρει ότι καταπατά το δικαίωμα του συμπολίτη του. Δεν λέω «παρανομεί», διότι η παρανομία είναι λέξη χωρίς σημασία. Θα μπορούσαν να μιλούν και για την ψυχανάλυση του «αγριορωμιού» που αντιμετωπίζει ως υποδεέστερο είδος τον πεζό. Αγγίζει τα όρια του ρατσισμού. Oμως αυτά είναι μακρόπνοα σχέδια. Υπάρχουν και οι άμεσες ενέργειες. Γιατί ο οδηγός στο «Ελ. Βενιζέλος» σταματάει μπροστά στη διάβαση; Επειδή φοβάται τον τροχονόμο. Αφήστε που ο επισκέπτης νομίζει ότι έτσι γίνεται στην Αθήνα κι όταν πάει να περάσει διάβαση στην Ομόνοια, κινδυνεύει να βρεθεί στο νοσοκομείο. Στις 25 Ιουνίου έχουμε βουλευτικές εκλογές. Σε μερικούς μήνες δημοτικές. Δεν άκουσα κάποιον να λέει ότι θα γεμίσουν την Αθήνα με τροχονόμους. Η παρουσία τους είναι κρίσιμη για την επιβίωση του πληθυσμού. Τροχονόμοι παντού. Στριμμένοι, με το μπλοκάκι έτοιμο, χωρίς διάθεση για διαπραγμάτευση. Ας ξεκινήσουμε από εκεί και τα υπόλοιπα θα τα δούμε.
