Σε λίγες ημέρες, ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποκτήσει τη νέα του ηγεσία έπειτα από ένα μίνι συνέδριο και μία εκλογή που θα γίνει από τη βάση του κόμματος. Μια διαδικασία σημαντική, αφού θα αναδείξει τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης με εξέχοντα ρόλο στο πολιτικό σύστημα της χώρας. Μια εκλογή, ωστόσο, που δεν φαίνεται να προκαλεί το παραμικρό ενδιαφέρον της κοινής γνώμης και θα περνούσε εντελώς στα βουβά εάν δεν υπήρχε –αίφνης– η παράταιρη υποψηφιότητα Κασσελάκη, που τράβηξε πάνω της τα φώτα της δημοσιότητας.
Ο κόσμος δεν ασχολείτο με την εκλογή του νέου αρχηγού όχι μόνο γιατί κανείς από τους υποψηφίους δεν έχει στο ελάχιστο τη λάμψη και το ταλέντο του Αλέξη Τσίπρα. Αλλά, κυρίως, γιατί η διαδικασία της εκλογής έχει απογυμνωθεί εντελώς από την πολιτική της ουσία. Σχεδιάστηκε έτσι από τον ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να μην υπάρξει πριν από την εκλογή του νέου αρχηγού οποιαδήποτε εσωκομματική αντιπαράθεση για τον… ελέφαντα στο δωμάτιο: τα αίτια δηλαδή που οδήγησαν στη μεγάλη ήττα.
Πώς να κεντρίσει η εκλογή το ενδιαφέρον του κόσμου, όταν δεν υπάρχει κουβέντα αυτοκριτικής και ουδεμία συζήτηση για το τι έφταιξε και το κόμμα έπιασε πάτο – από το 32% στις εκλογές του 2019 έφτασε στο 17% στις εκλογές του Ιουνίου 2023. Ακόμη και στο μίνι συνέδριο, που πραγματοποιείται δεν θα υπάρξουν παρά μόνο τοποθετήσεις των υποψηφίων αρχηγών για το πώς οραματίζονται μέλλον. Η ουσιαστική συζήτηση για την εκλογική κατάρρευση του κόμματος θα είναι αντικείμενο του κανονικού συνεδρίου, το οποίο τοποθετείται κάποια στιγμή τον Νοέμβριο. Με άλλα λόγια, στην προσπάθεια να μην υπάρξουν μετωπικές συγκρούσεις, που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε σοβαρές εσωκομματικές τριβές, ακόμη και στη διάσπαση του κόμματος, ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε να βάλει το κάρο μπροστά από το άλογο. Να εκλεγεί πρώτα ο αρχηγός και στη συνέχεια να αρχίσει η πολιτική συζήτηση για τα μοιραία λάθη που οδήγησαν στην καταστροφή.
Οταν ένα κόμμα εξουσίας χάνει τη μισή εκλογική του δύναμη και κινδυνεύει να εξατμιστεί πολιτικά, χρειάζεται επειγόντως να τα αλλάξει όλα.
Μια βαρετή διαδικασία, που έχει τον κίνδυνο να προσελκύσει ελάχιστο κόσμο στις κάλπες εκλογής του νέου αρχηγού, κάτι που ίσως θέσει ακόμη και ζήτημα νομιμοποίησης του νικητή. Ιδιαίτερα εάν ο αριθμός των συμμετεχόντων στην ψηφοφορία απέχει πολύ από τους 170.000 που προσήλθαν τον Μάιο του 2022 για την εκλογή Τσίπρα. Σε αυτό το αποκαρδιωτικό εσωκομματικό τοπίο, όπου η ουσιαστική πολιτική συζήτηση αποφεύγεται γιατί κάνει «τζιζ», προσγειώθηκε ο επικοινωνιακός κομήτης Κασσελάκης, προκαλώντας μεγάλο θόρυβο στα κοινωνικά δίκτυα, αλλά και σφοδρές εσωκομματικές αντιδράσεις – ο κ. Τζουμάκας μίλησε για «έκφραση του εκφυλισμού και της παρακμής της πολιτικής». Ο 35άρης «αλεξιπτωτιστής» με κοντό φανελάκι και απαστράπτον χαμόγελο ανακοίνωσε μέσω Ινσταγκραμ την υποψηφιότητά του, ρίχνοντας στο τραπέζι κάποιες προτάσεις-έκπληξη, που πάνε κόντρα στα κορυφαία πιστεύω του ΣΥΡΙΖΑ.
Πού ακούστηκε υποψήφιος αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ να ζητεί την κατάργηση της στρατιωτικής θητείας και την αντικατάστασή της με επαγγελματικό στρατό; Να στηρίζει την ελεύθερη αγορά και την εξωστρέφεια και να γυρνάει την πλάτη στο ιερό δισκοπότηρο της Αριστεράς, το Δημόσιο και τις κρατικοποιήσεις. Να μιλάει για την Ενωμένη Ευρώπη και όχι για τον Εμφύλιο. Να στηρίζει τα μη κρατικά πανεπιστήμια και να εστιάζει στην ανάπτυξη και στη φορολογία κοινής λογικής, και όχι στην ανάγκη αναδιανομής της πίτας υπέρ των αδυνάμων. Καλά, και ο διαχωρισμός της κοινωνίας σε κακούς και καλούς πού είναι; To τσιπρικό «ή θα τους τελειώσουμε ή θα μας τελειώσουν» τι έγινε;
Ο Κασσελάκης –κατά πάσα πιθανότητα– θα αποδειχθεί μια ανούσια αμερικανική τσιχλόφουσκα, αμετροεπής και ελαφρύς – πώς μπορεί να θέλεις να γίνεις αρχηγός ενός κόμματος χωρίς να είσαι ούτε μια μέρα μέλος του; Ωστόσο, η επικοινωνιακή έφοδός του στην πολιτική σκηνή ταρακούνησε τα βαλτωμένα νερά του ΣΥΡΙΖΑ και έδειξε στην κυρία Αχτσιόγλου και τους άλλους υποψηφίους αρχηγούς πως όταν ένα κόμμα εξουσίας χάνει τη μισή εκλογική του δύναμη και κινδυνεύει να εξατμιστεί πολιτικά, χρειάζεται επειγόντως να τα αλλάξει όλα. Να ξεκολλήσει από τις πάγιες αναχρονιστικές ιδεοληψίες του και να αναζητήσει έξυπνες ρεαλιστικές απαντήσεις στα θέματα που αφορούν τον κόσμο σήμερα. Την εποχή της παντοκρατορίας της ελεύθερης οικονομίας, της κατάρρευσης των διαχωριστικών γραμμών Αριστεράς – Δεξιάς και της ανόδου της τραμπικής Ακροδεξιάς. Την εποχή της τεχνητής νοημοσύνης, της εξ αποστάσεως εργασίας και της Μεγάλης Παραίτησης.
