Ο κ. Βαρβιτσιώτης έθεσε το θέμα με όρους υπαρξιακούς. «Υπάρχει ή δεν υπάρχει» εκείνος ο λιμενικός που θα έπρεπε να είναι παρών στον απόπλου του πλοίου; Ο λιμενικός ισχυρίζεται ότι υπάρχει. Τσιμπήθηκε για να καταλάβει ότι είναι ζωντανός, κοιτάχτηκε στον καθρέφτη, για να βεβαιωθεί ρώτησε και τους δικούς του. Ολοι τον διαβεβαίωσαν ότι υπάρχει. Ομως, ο υπουργός του απευθύνθηκε στους αρμοδιότερους για την απάντηση στο φιλοσοφικό πρόβλημα και διέταξε ΕΔΕ, που θα αποφασίσει αν όντως ο λιμενικός υπάρχει ή δεν υπάρχει. Κατά τις μαρτυρίες, «υπήρχε» έως κάποια στιγμή, αλλά τη στιγμή του «περιστατικού» έπαψε να υπάρχει. Το ρήμα «υπάρχω» που χρησιμοποίησε ο κ. Βαρβιτσιώτης για να περιγράψει την παρουσία του αστυνομικού για πολλούς μπορεί να θεωρηθεί αποτέλεσμα σύγχυσης ή γλωσσικής αμέλειας. Φοβάμαι, ωστόσο, ότι ο υπουργός ακριβολογούσε. Υπάρχει το Λιμενικό στο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας ή δεν υπάρχει; Ζήτημα κατεξοχήν φιλοσοφικόν, με ορισμένες πολιτικές και κοινωνικές προεκτάσεις, οι οποίες όμως δεν πρέπει να επισκιάσουν τη φιλοσοφική του διάσταση.
Αν δεν πέφτω έξω, ο κ. Βαρβιτσιώτης όλο και κάποιο υπουργείο βρίσκει για να στεγασθεί όποτε είναι κυβέρνηση η Ν.Δ. Για να τους είναι τόσο απαραίτητος, σκέφτομαι, αποκλείεται να είναι τυχαίος. Επειδή δε ως χαρακτήρας δείχνει μάλλον διακριτικός, δεν αρέσκεται να προβάλλει το έργο του, με αποτέλεσμα ελάχιστοι να το γνωρίζουν. Η περίφημη δήλωσή του για το φονικό στον Πειραιά με βοήθησε να καταλάβω γιατί η εκάστοτε ηγεσία της παράταξης τον θεωρεί απαραίτητο. Πολλοί το εξέλαβαν ως δήλωση πολιτικάντη που επιστρατεύει τη σοφία του για να ελιχθεί στη δύσκολη στιγμή. «Ας πω και μια κουβέντα για τους μεροκαματιάρηδες δολοφόνους μη μου τραβήξει καμιά απεργία η ΠΝΟ και μετά ψαχνόμαστε». Δεν αντελήφθησαν το βαθύ φιλοσοφικό υπόβαθρο της δήλωσής του. Εδώ απ’ τον υπαρξισμό περνάμε στο σωκρατικό ουδείς εκών κακός. Προσπάθησε να εξηγήσει στο πανελλήνιο ότι οι αγριάνθρωποι σκότωσαν τον Αντώνη Καρυώτη επειδή δεν ήξεραν. Για το μεροκάματο πάλευαν οι ταλαίπωροι.
Αυτά για τις φιλοσοφικές ανησυχίες του κ. Βαρβιτσιώτη. Υπάρχουν και οι πολιτικές ανησυχίες βέβαια, οι οποίες δεν αφορούν τον ίδιο, ή μόνον τον ίδιο. Αφορούν την κυβέρνηση και το «ανθρώπινο δυναμικό» στο οποίο στηρίζει το έργο της. Οταν, πάντως, λέμε ότι η κυβέρνηση δεν κινδυνεύει από την καχεξία της φυματικής αντιπολίτευσης αλλά από τον ίδιο της τον εαυτό, αυτό ακριβώς εννοούμε. Η ψήφος που της έδωσε τη συντριπτική πλειοψηφία δεν ήταν ιδεολογική. Ηταν ψήφος εμπιστοσύνης στο ανθρώπινο δυναμικό της. Δεν δικαιούται να χάσει την εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων της λόγω αστοχίας υλικού.
