Με μια πρώτη ματιά ξαφνιάζει το γεγονός ότι φέτος στην 87η Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης επελέγη ως τιμώμενη χώρα η Βουλγαρία.
Κάτι τέτοιο γίνεται συνήθως σε χώρες με ισχυρή οικονομία και επενδυτικό ενδιαφέρον και έχουν τύχει αυτής, μέχρι τώρα, οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Κίνα, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Ισως θα περίμενε κανείς ότι σειρά θα είχαν χώρες όπως Γαλλία, Γερμανία, Ινδία ή κάποια άλλη.
Αντί αυτών, το κέντρο της Θεσσαλονίκης έχει γεμίσει με σημαίες της Βουλγαρίας. Τυχαίο; Μάλλον όχι. Η Βουλγαρία είναι σήμερα η πιο κοντινή και φιλική με την Ελλάδα χώρα στο εν εξελίξει γεωπολιτικό παιγνίδι στην περιοχή.
Ο πρόεδρος Ρούμεν Ράντεφ σε συνέντευξή του (ΑΠΕ-ΜΠΕ) κατά την παρουσία του στη Θεσσαλονίκη για τα εγκαίνια του περιπτέρου της χώρας του, τόνισε πως «η Βουλγαρία και η Ελλάδα αποτελούν έναν στρατηγικό άξονα σταθερότητας, που παρέχει ισορροπία και προοπτικές για βιώσιμη πρόοδο και ανάπτυξη για ολόκληρη την περιοχή».
Δεν επρόκειτο για διπλωματική φιλοφρόνηση σε έναν καλό γείτονα, που τίμησε στον κορυφαίο εκθεσιακό του θεσμό τη χώρα του, αλλά για μια υπό διαμόρφωση πραγματικότητα.
Ελλάδα και Βουλγαρία εξελίσσονται στους πιο αξιόπιστους πυλώνες της Δύσης στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσα.
Και από κοινού, με τα υπό κατασκευήν στρατηγικά έργα (αγωγός IGB, LNG, αυτοκινητόδρομοι, σύνδεση ελληνικών λιμανιών με τα βουλγαρικά παράλια) συγκροτούν στο πεδίο των μεταβολών, το ενεργειακό και μεταφορικό τόξο της χερσονήσου του Αίμου, που φιλοδοξεί να συμβάλει στην απαλλαγή της Ευρώπης από τη ρωσική ενεργειακή εξάρτηση και τη διεθνή ναυσιπλοΐα από την τουρκική γεωστρατηγική εργαλειοποίηση των στενών του Βοσπόρου.
Η ρωσική επεκτατικότητα, όπως αυτή εκδηλώθηκε με την εισβολή στην Ουκρανία και τις εντεινόμενες βλέψεις Πούτιν και Ερντογάν στη Μαύρη Θάλασσα, «σπρώχνει» προς το Αιγαίο την ενταγμένη στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. Βουλγαρία, τη δένει πιο σφιχτά με τον νότιο σύμμαχό της, εμάς δηλαδή.
Ετσι όπως διαμορφώνονται τα πράγματα, ο ένας έχει απόλυτη ανάγκη τον άλλον. Ο πρόεδρος Ράντεφ παραδέχθηκε ότι η χώρα του ενδιαφέρεται σφόδρα (και) για τα σχέδια ανάπτυξης και διαχείρισης των λιμανιών της Καβάλας και της Αλεξανδρούπολης, ειδικά υπό το πρίσμα των αποκλεισμένων εμπορικών οδών στη Μαύρη Θάλασσα, λόγω του πολέμου στην Ουκρανία.
Σημείωσε, δε, ότι και η Ελλάδα δεν μπορεί να απελευθερώσει πλήρως τις δυνατότητές της στην ενέργεια, στις μεταφορές κ.λπ. χωρίς τη Βουλγαρία, γι’ αυτό και χρειάζεται οι δύο χώρες να παραμείνουν ενωμένες.
Πλην των διμερών οικονομικών σχέσεων, λοιπόν, η τιμή στους γείτονες έχει ακόμη πιο σοβαρή διάσταση.