Ως Εθνική Σοσιαλιστική Πατριωτική (πρωτίστως…) Οργάνωσις συστηνόταν η ΕΣΠΟ, διαπιστευμένο από τους Γερμανούς ιδεολογικό φροντιστήριο επί Κατοχής. Μεταξύ αυτών που εντάχθηκαν εκουσίως στους κόλπους της ήσαν απόστρατοι αξιωματικοί, γιατροί, δικηγόροι, υπάλληλοι, κοντόφθαλμοι νέοι, και μερικοί σκελετωμένοι. Το πλέον μεγαλόπνοο σχέδιό της –δεν ευοδώθηκε– ήταν η συγκρότηση λεγεώνας από ετοιμοπόλεμους Ελληνες που θα στέλνονταν στο ανατολικό μέτωπο στο πλευρό της Βέρμαχτ κατά των Σοβιετικών. Ακριβώς σαν σήμερα το 1942 το στρατηγείο της ΕΣΠΟ (Πατησίων και Γλάδστωνος γωνία) ανατινάχτηκε, θάβοντας στα ερείπια δεκάδες Ελληνες μέλη της και Γερμανούς. Ο Χιώτης Κώστας Περρίκος, απότακτος αξιωματικός της Πολεμικής Αεροπορίας από το 1935, που πολέμησε κατόπιν ως εθελοντής στο αλβανικό μέτωπο, ήταν η ψυχή της ΠΕΑΝ (Πανελλήνιος Ενωσις Αγωνιζομένων Νέων), οργάνωσης που έτρεμαν οι μαυραγορίτες· ο ίδιος συγγένευε πολιτικά με τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο.
Η Ιουλία Μπίμπα ήταν οικιακή βοηθός και εθελόντρια κατηχήτρια που αφηγιόταν με τα κολλυβογράμματά της στα παιδιά της γειτονιάς ιστορίες από τη Βίβλο με διδάγματα από τον βίο αμαρτωλών και αγίων. Στο σπίτι της κατασκευάστηκε ο μηχανισμός από δυναμίτιδα που καμουφλαρισμένο με χόρτα μετέφερε σε μια σακούλα. Υπό την καθοδήγηση του Περρίκου, ο τεχνίτης Αντώνης Μυτιληναίος και ο φοιτητής Σπύρος Γαλάτης μπήκαν σαν φαντάσματα από την πίσω αφύλακτη πόρτα στα γραφεία της ΕΣΠΟ, άναψαν το φιτίλι κι εξαφανίστηκαν. Από τη Μόσχα έως το Λονδίνο το κατόρθωμα χαιρετίστηκε ως κορυφαία αντιναζιστική πράξη άξια μιμήσεως. Οι Γερμανοί εξαπέλυσαν λυσσώδες ανθρωποκυνηγητό. Τις αρχικές υποψίες τους ότι ήταν σαμποτάζ Εβραίων διέλυσε με αποδείξεις ο χωροφύλαξ Π.Ντ. (τα στοιχεία του στη διάθεση της Ιστορίας) μέλος κι αυτός της ΠΕΑΝ μαζί πληροφοριοδότης της Γκεστάπο, ο οποίος για μια χούφτα χρυσές λίρες παρέδωσε μακρά λίστα με διευθύνσεις και ονόματα. Αθρόες οι συλλήψεις. Ο Περρίκος εκτελέστηκε, Φεβρουάριο του 1943 στην Καισαριανή, παρά τις εκκλήσεις του αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού προς τις κατοχικές αρχές, έχοντας αναλάβει την πλήρη ευθύνη της ανατίναξης. Η Μπίμπα, αφού υπέστη φρικτά βασανιστήρια, κρατώντας εφτασφράγιστο το στόμα, καρατομήθηκε μακριά από την πατρίδα της.
Ο ρόλος του Π.Ντ. ξεσκεπάστηκε (ίσως κάποιος πρόδωσε τον προδότη), πιάστηκε από ομάδα αντιστασιακών, ομολόγησε και θανατώθηκε αυτοστιγμεί με σφυριές στο κεφάλι. Το πτώμα του πετάχτηκε σε αποχέτευση.
12 Οκτωβρίου 1944. Απελευθέρωση, παλλαϊκό γιορτάσι στην Αθήνα. Μαρτυρία παρόντος, μετέπειτα αυτοδημιούργητου σκαπανέως Μακρονήσου: «Θόλωνε το μυαλό με την εικόνα κάποιων αποφοίτων της ΕΣΠΟ να πανηγυρίζουν για τη φυγή των φίλων-προστατών τους». Ηταν σαν να υπέγραφαν στον αέρα για το θεαθήναι, αλλά και μετά φόβου Θεού, δήλωση αποκήρυξης του δωσίλογου εαυτού τους.