«Αερόλιθος έπεσε προερχόμενος εξ Αμερικής εις την Ενωση Κέντρου και την οδήγησε εις την καταστροφή», έλεγε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης σε ομιλία του στα Χανιά, αναφερόμενος στον Ανδρέα Παπανδρέου, το φθινόπωρο του 1965.
Κάποια στελέχη και οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ διατυπώνουν φόβους σήμερα ότι η κατίσχυση του πρόσφατα αφιχθέντος εξ Αμερικής κ. Στέφανου Κασσελάκη θα οδηγήσει σε διάσπαση το κόμμα. Και όπως είναι φυσικό οι αντίπαλοι του ΣΥΡΙΖΑ εύχονται και αναμένουν, σχεδόν με βεβαιότητα, τη διάλυση του κόμματος, που υπό την ηγεσία του κ. Αλέξη Τσίπρα εξετινάχθη απροσδόκητα στην εξουσία.
Η αιφνίδια εμφάνιση «νέου και αγνώστου ατόμου» στον δημόσιο βίο αντιμετωπίζεται με δυσπιστία και περίσκεψη από το κατεστημένο όλων των εποχών. Homo ignotus et novus αποκαλούσαν τα άτομα αυτά στην αρχαία Ρώμη.
Μέχρι στιγμής η εμφάνιση του κ. Κασσελάκη στο ελληνικό πολιτικό προσκήνιο είχε ως συνέπεια την εισαγωγή ενός νεολογισμού, τη λέξη «μεταπολιτική». Ενδέχεται απλώς να πρόκειται για μια νέα δυνατότητα αμέσου επικοινωνίας κάποιου ηγέτη με τους πολίτες, η οποία παρακάμπτει τους πάσης φύσεως «ενδιαμέσους».
Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι παρόμοιο. Η χρήση των μεγαφώνων έδωσε τη δυνατότητα διοργανώσεως θηριωδών πολιτικών συγκεντρώσεων, όπου το πλήθος είχε τη δυνατότητα προσωπικής συμμετοχής και αμεσότερης επαφής με έναν ηγέτη.
Η τηλεόραση με τις σκηνοθετημένες τηλεμαχίες, τα διαγγέλματα, τις ομιλίες σε επιλεγμένο ακροατήριο κατέστησε τον πολίτη μοναχικό τηλεθεατή, που έπειτα από την πρώτη έκπληξη πέρασε στη φάση της ανίας.
Ο κ. Κασσελάκης εισέβαλε στην ελληνική πολιτική σκηνή αξιοποιώντας «τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης», εξασφαλίζοντας άμεση επαφή με τον πολίτη, δίχως τους «ενδιαμέσους» των ΜΜΕ ή των κομματικών μηχανισμών.
Δεν είναι ο πρώτος που το επιχείρησε. Ηταν ο τέως πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, που αντιμετωπίζοντας την εχθρότητα των ΜΜΕ –με εξαίρεση τον τηλεοπτικό οργανισμό του Fox– έκανε ευρύτατη χρήση του twitter.
Υπάρχει βέβαια θέμα «αμερικανοποιήσεως» της πολιτικής ζωής. Δεν είναι και πάλι ο πρώτος. Είχε προηγηθεί ο κ. Γιώργος Παπανδρέου. Και στη συνέχεια ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης, που κατά τη διάρκεια των σπουδών στις ΗΠΑ εξοικειώθηκε εν τίνι τρόπω με την αμερικανική αντίληψη πολιτικής. Ταυτόχρονα, βεβαίως, παρέμεινε πιστός στις οικογενειακές πολιτικές του παραδόσεις.
Εφθασε, ως φαίνεται, και η ώρα του κ. Κασσελάκη, που αποτελεί ενσάρκωση του «αμερικανικού ονείρου» κατά τα πρότυπα της αριστερής πτέρυγας των Δημοκρατικών των ΗΠΑ. Σε μια χώρα όπως η Ελλάς, που από ιδρύσεώς της αγωνίζεται να επιτύχει προσομοίωση με τα ισχύοντα στη Δύση, δεν είναι απορίας άξιο. Ιδιαίτερα εάν ληφθεί υπόψιν ότι τα διάφορα ευρωπαϊκά «πολιτικά μοντέλα» διανύουν στις μέρες μας περίοδο δυσανεξίας.
«Αφήστε εκατό λουλούδια να ανθίσουν, εκατό σχολές σκέψης να αναπτυχθούν», έλεγε ο Μάο τσε Τουνγκ. Και ακολούθησε η Πολιτιστική Επανάσταση και τελικώς η μετάλλαξη της Κίνας, που απειλεί να καταστεί η μεγαλύτερη οικονομική δύναμη στις μέρες μας. Το τι θα προκύψει από την εφαρμογή του «αμερικανικού πολιτικού προτύπου» στην Ελλάδα είναι άγνωστο ακόμη.
