Υπάρχει κάτι που συνδέει τις επιθέσεις εφήβων με την πτώση του ελικοπτέρου στην Εύβοια χθες;
Ναι, υπάρχει: Το θέαμα πού σοκάρει. Πρόκειται για περιστατικά βίας –με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά βέβαια– αλλά και στις δύο περιπτώσεις άνθρωποι κινδυνεύουν, βιώνουν το άγχος απειλής της σωματικής τους ακεραιότητας και στο βάθος καιροφυλακτεί η απειλή του θανάτου.
Και στις δύο περιπτώσεις κάποιος/κάποιοι (την ώρα του γεγονότος δεν πάγωσαν, όπως θα ήταν η φυσιολογική αντίδραση του ανθρώπου μπροστά στο φοβερό θέαμα του τραυματισμού, του πόνου, της δυστυχίας του συνανθρώπου) είχε/είχαν την ψυχραιμία να σηκώσουν την κάμερα και να καταγράψουν το γεγονός. Και στις δύο περιπτώσεις υπήρξαν άπειροι διψασμένοι για σκληρή πληροφορία, θεατές που πάτησαν με το ποντίκι τους «κλικ» για να δουν σε real time την πτώση του ελικοπτέρου στην Εύβοια ή μια ομάδα παιδιών να εκφοβίζουν, να κλέβουν, να χτυπούν συνομηλίκους. Το πρώτο βίντεο διακινήθηκε αμέσως σε πολλά μέσα –ανταγωνισμός γαρ–, εφόσον δεν υπάρχει κάποια νομοθεσία που να εμποδίζει την αναμετάδοσή του. Το άλλοθι της είδησης. Στη δεύτερη περίπτωση, τα βίντεο διακινούνται συνήθως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και πάλι, όμως, διαδίδονται αστραπιαία. Και τα δύο συμβάντα ωστόσο, μέσω της επαναληπτικής και απενοχοποιημένης θέασής τους, αποξηραίνουν τα συναισθήματα τα οποία κανονικά προκαλούν ο ανθρώπινος πόνος, η απειλή, ο τραυματισμός, ο θάνατος.
Οταν βλέπεις βίαια γεγονότα ξανά και ξανά, χάνεις τη συνειδητότητα του τι συμβαίνει πραγματικά όταν ακούγονται ουρλιαχτά σε ζωντανή μετάδοση, όταν τρέχει αίμα. Είσαι θεατής, αυτόπτης μάρτυρας, παρευρίσκεσαι, αλλά δεν είσαι αληθινά παρών.
Η αποστασιοποίηση είναι ο τρόπος ώστε να αντέξεις τα άσχημα, όταν δεν μπορείς να αντιδράσεις ή να φύγεις μακριά από την πηγή. Είναι η άμυνα της ψυχής για να τα βγάλει πέρα. Και αυτό είναι το μυστικό μονοπάτι που συνδέει τα δύο γεγονότα με μια σχεδόν αιτιακή σχέση.
«Πώς ο τάδε βασάνισε τον σκύλο του (βίντεο)». «Η αποτρόπαια σκηνή του ξυλοδαρμού (βίντεο)». «Η πτώση του ελικοπτέρου (βίντεο)». Τίποτε από αυτά δεν είναι είδηση και δεν προσφέρει πληροφορία στους θεατές. Μόνο διεγείρει το συναίσθημα έως ότου χρειαστεί να το απαρνηθείς για να αντέξεις.
Και κάπως έτσι οι έφηβοι που ζουν και μεγαλώνουν σε αυτό το περιβάλλον, επιτίθενται, χτυπούν, κοροϊδεύουν για πλάκα.
Δεν έχουν καμία συναίσθηση της πράξης τους, έχουν αποσυνδεθεί, γιατί, σε αντίθετη περίπτωση, δεν θα μπορούσαν να αντέξουν τον κόσμο που χρειάζεται να αντικρίζουν κάθε μέρα, βίντεο το βίντεο.