Είθισται κάθε Κυριακή των εκλογών η εφημερίδα –κάθε εφημερίδα– να είναι επί ποδός. Χθες, ωστόσο, προσήλθαμε στα γραφεία μας με μιαν υποτονική διάθεση. Περισσότερο στο Ισραήλ ήταν ο νους όλων παρά στις εκλογές της αυτοδιοίκησης.
Και… ξαφνικά, έγινε η ανατροπή. Ο Μεγάλος Περίπατος στάθηκε μοιραίος για τον Κώστα Μπακογιάννη. Και ας μην ήταν μόνο τα μεγαλεπήβολα έργα στην Πανεπιστημίου και στο Σύνταγμα που στοίχισαν στον απερχόμενο δήμαρχο. Ηταν και άλλα, πολλά και μικρά (αλλά όχι ασήμαντα), που προκάλεσαν δυσφορία ακόμη και σε παραδοσιακούς ψηφοφόρους της Ν.Δ. και του ίδιου του Κ. Μπακογιάννη. Ο Περίπατος, όμως, συμπύκνωσε τα αίτια της ήττας του, έγινε το σύμβολο της πτώσης του και στιγμάτισε τη θητεία του.
Η δυσφορία μεταφράστηκε κυρίως σε αποχή από τις κάλπες. Κάποιοι ψήφισαν τον Χάρη Δούκα για να «τιμωρήσουν» τον Κ. Μπακογιάννη. Kυρίως, όμως, απείχαν από την ψηφοφορία. Oρισμένοι πιστεύοντας πως θα είναι «περίπατος» για τον Κ. Μπακογιάννη· άλλοι από απογοήτευση προς το έργο του, αρνούμενοι πάντως και να ρίξουν την ψήφο τους σε έναν υποψήφιο που «τα βρήκε» με τον Κώστα Ζαχαριάδη του ΣΥΡΙΖΑ.
Την περασμένη Κυριακή, γράφαμε ότι ο κ. Δούκας ξεχώρισε σε αυτές τις εκλογές. Ενα πρόσωπο άγνωστο, αλλά που κέρδισε τις εντυπώσεις διεκδικώντας με αξιώσεις έναν δεύτερο γύρο. Χωρίς να θέλω τώρα να υποβαθμίσω την αξία της ανέλπιστης νίκης του, θα έλεγα αυτό που λέγεται γενικώς: δεν νίκησε τόσο ο κ. Δούκας όσο έχασε ο κ. Μπακογιάννης.
Η Αθήνα δεν χρειάζεται φαραωνικού τύπου έργα, αλλά μικρές, καίριες και ουσιαστικές διορθωτικές κινήσεις, που θα διευκολύνουν την καθημερινότητα του μέσου Αθηναίου.
Οι εκλογές αυτές ας γίνουν, λοιπόν, μάθημα για τον νέο δήμαρχο κυρίως ως προς το εξής: η Αθήνα δεν χρειάζεται φαραωνικού τύπου έργα που κινδυνεύουν να χρονίσουν προκαλώντας προβλήματα στην καθημερινότητα του πολίτη. Χρειάζεται μικρές αλλά καίριες και ουσιαστικές διορθωτικές κινήσεις σε ζητήματα π.χ. καθαριότητας, φωτισμού, ασφάλειας. Κινήσεις που θα διευκολύνουν την καθημερινότητα του μέσου Αθηναίου.
Ακόμη κι αν ένας δήμαρχος αποφασίσει να προχωρήσει σε ένα μεγάλο έργο, θα πρέπει πρώτα να σταθμίσει πολλούς παράγοντες, κυρίως για τη χρησιμότητα, την αναγκαιότητα μιας τόσο ριζικής ανατροπής στους δρόμους της πρωτεύουσας.
Το να μετατρέπεις το κέντρο της Αθήνας σε ένα απέραντο εργοτάξιο για τόσο καιρό χωρίς να έχεις πείσει για την αναγκαιότητα του έργου, το οποίο μάλιστα, τελειώνοντας, αφήνει μια αίσθηση ότι τίποτα δεν άλλαξε, είναι μια καλή συνταγή για καταστροφή.
Ο Μεγάλος Περίπατος μηδένισε τις όποιες θετικές πτυχές της δημαρχίας Κ. Μπακογιάννη παρασύροντάς τον σε μια πτώση που μάλλον δεν θα μπορούσε να φανταστεί τέσσερα χρόνια πριν ούτε στους χειρότερους εφιάλτες του.
