Οταν ο Στέφανος Κασσελάκης αποκάλυψε ότι όνειρο δικό του και του συζύγου του είναι να αποκτήσουν «δύο αγόρια» η προσοχή της κοινής γνώμης στράφηκε στην άκομψη δημοσιοποίηση της προτίμησης του ζεύγους για το φύλο των παιδιών τους. Ελάχιστοι στάθηκαν στην αναφορά για «παρένθετη μητέρα». Η παρένθετη μητρότητα είναι μια διεθνώς αναγνωρισμένη πρακτική υποβοηθούμενης αναπαραγωγής που έχει εγκριθεί βάσει νόμου στη χώρα μας ήδη από το 2002. Το ελληνικό πρόγραμμα παρένθετης μητρότητας απευθύνεται μόνο σε παντρεμένα ζευγάρια, σε ζευγάρια υπό ελεύθερη συμβίωση και σε ελεύθερες γυναίκες και αποκλείει αυστηρά κάθε οικονομική συνδιαλλαγή ανάμεσα στα δύο μέρη. Επίσης, προβλέπει κάτι εξίσου σημαντικό: δεν επιτρέπει χρήση του γενετικού υλικού της παρένθετης μητέρας. Πρακτικά, λοιπόν, το παιδί που έρχεται στον κόσμο δεν φέρει τα γονίδια της «βιολογικής» του μητέρας προκειμένου και το συναισθηματικό δέσιμο να είναι, θεωρητικά, μικρότερο. Η παρένθετη μητρότητα εφαρμόστηκε αρχικά σε γυναίκες που για διάφορους λόγους δεν έχουν μήτρα ή η μήτρα τους παρουσιάζει κάποιο σοβαρό πρόβλημα, αποτρεπτικό για κυοφορία. Είχε, δηλαδή, καθαρά αλτρουιστικό χαρακτήρα και πολύ συχνά οι παρένθετες μητέρες συνδέονταν φιλικά ή και συγγενικά με τη γυναίκα ή το ζευγάρι, ενώ δεν έλειπαν και εκείνες οι γυναίκες που έχοντας ήδη αποκτήσει παιδιά ήθελαν να ζήσουν ξανά το «θαύμα της μητρότητας» και να δώσουν τη χαρά σε άλλες γυναίκες να γίνουν μητέρες. Στα 20 χρόνια, όμως, που πέρασαν από την ψήφιση του σχετικού νόμου έχουν αλλάξει πολλά. Η παρένθετη μητρότητα ισχύει στην Ελλάδα αλλά όχι σε άλλες, θεωρητικά, πιο προηγμένες κοινωνικά χώρες όπως η Γαλλία και η Γερμανία. Στο διάστημα αυτό νομιμοποιήθηκαν οι γάμοι ανάμεσα σε ομόφυλα ζευγάρια που στρέφονται μαζικά στην παρένθετη μητρότητα για την απόκτηση παιδιών· κυρίως ιδιωτικά, κάτω από τα ραντάρ των συστημάτων υγείας καθώς τούς απαγορεύεται η σχετική πρόσβαση.
Το θέμα της παρένθετης μητρότητας δεν το έφερε ο Κασσελάκης με τις άβολες δηλώσεις του, το φέρνει η πραγματικότητα.
Ο κίνδυνος η παρένθετη μητρότητα να εξελιχθεί σε μια ακόμα ανεξέλεγκτη παγκόσμια αγορά εμπορίας γυναικών με τζίρο δεκάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων είναι υπαρκτός. Μέχρι τη ρωσική εισβολή η Ουκρανία ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη αγορά παρένθετης μητρότητας στον κόσμο μετά τις ΗΠΑ, καθώς χρεώνονταν χαμηλότερες αμοιβές και λειτουργούσε ελαστικότερο ρυθμιστικό πλαίσιο. Μόλις τον Αύγουστο η ελληνική αστυνομία έβαλε λουκέτο σε κλινική των Χανίων γιατί δεν τηρούνταν οι αυστηρές νομικές προϋποθέσεις για την παρένθετη μητρότητα. Σύμφωνα με ρεπορτάζ γερμανικής εφημερίδας (Zeit), οι παρένθετες μητέρες ήταν κυρίως γυναίκες Ρομά από τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία με πολύ δύσκολο οικονομικό υπόβαθρο. Για κάθε παρένθετη μητρότητα η κλινική εισέπραττε συνήθως μεταξύ 70 και 100 χιλιάδων ευρώ. Το θέμα της παρένθετης μητρότητας δεν το έφερε ο Στέφανος Κασσελάκης με τις άβολες δηλώσεις του, το φέρνει η πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα λέει ότι πολλά ζευγάρια στην Ελλάδα, ετερόφυλα και ομόφυλα, αποκτούν παιδί μέσω παρένθετης μητέρας. Με τον νόμιμο ή με τον παράνομο τρόπο. Τι είναι προτιμότερο; Να αφήσουμε τους κερδοσκόπους να αλωνίζουν ή να θωρακίσουμε το νομικό μας πλαίσιο προστατεύοντας παράλληλα και τα παιδιά που θα γεννηθούν από αυτά τα ζευγάρια; Το ερώτημα μάς αφορά όλους, άνδρες και γυναίκες, στρέιτ και γκέι.