Το «όραμα» που διακήρυττε ότι τον διακατείχε εκ γενετής, αποδείχτηκε εφιάλτης αξημέρωτος. l Για τον Σύριζα. Γιατί για όλους εμάς τους άλλους, τους μη συριζαίους, το «όραμα» άρχισε σαν εφιάλτης και στη μακρά πορεία του κατέληξε φαρσοκωμωδία. l Δηλαδή, για να είμαστε ακριβείς, ιλαροτραγωδία ήταν και στην πρώτη του φάση, εκεί κάπου στην «Πρωτηφορά Αριστερά», τότε που στο τσακ γλιτώσαμε την τραγωδία τη σκέτη και καραμπινάτη. l Αλλά από τις εκλογές Μαΐου – Ιουνίου, οπότε και διερράγη επιτέλους ο ασκός του «καθόλου», του τίποτα, l διαχέονται ελευθέρως πια και ακατάπαυστα –και όχι κατά περιστάσεις και κατά δόσεις όπως μέχρι τότε– τα δύσοσμα και δηλητηριώδη αέρια του πεφυσιωμένου τσιπρόσακου. l Μόνο που είναι άκακα πια, ξεθυμασμένα κι ανίκανα να δράσουν ουδ’ επί το ελάχιστον, l εκτός μόνο από μια ιλαρότητα που διασκορπίζουν σε όσους έκπληκτοι παρακολουθούν τους μέχρι πρότινος διαπρύσιους ιεροκήρυκες της αριστεροσύνης να ξωπετάγονται πυξ λαξ από το κόμμα που θεωρούσαν κτήμα τους. l Κάστρο τους μάλλον, που διατείνονται τώρα ότι προσπαθούν τάχα μου να προστατέψουν από άσχετους εισβολείς, ενώ εκθύμως κρατούσαν τόσα χρόνια ορθάνοιχτες τις πύλες του για καμμένους, ψεκασμένους, ραχηλομακρείς και χαϊκαλαίους σώγαμπρους. l Εχουμε τουλάχιστον, μέσα σε καιρούς πολέμων και προσιόντων κινδύνων, να χαλαρώνουμε λιγάκι με το καθημερινό τσιρκολάνικο θέαμα και ακρόαμα που παράγεται μέσα και γύρω από τους επιδεικτικά «επιθετικούς», και καλά, κατακόκκινους τοίχους της Κουμουνδούρου. l Η παράγκα του Καραγκιόζη ήταν ανέκαθεν. l
Το αφεντικό χρησιμοποιεί το δίκυκλο στην επιχείρησή του χωρίς δεκάρα παραπάνω.
Είμαι περίεργος πότε η νέα κατάσταση του Σύριζα θα εξαλείψει από τον τίτλο του τη φενάκη «Π.Σ.» που του είχε προσθέσει ο Μαέστρος της Μούφας, όταν συμμάζεψε υπό την αιγίδα του ορφανά του Πασόκ. l Αλλά ποια «Προοδευτική Συμμαχία» πλέον; l Εδώ και σκέτος ο τίτλος «Σύριζα» αμφισβητείται και διεκδικείται από δύο και πλέον ομάδες. l Από δε τους πασοκικής προέλευσης «Που Σούδες», μόνο η Τζάκρη έσπευσε να πιάσει πόρτα για το χειμώνα. l Ολα τα άλλα «στελέχη της Π.Σ.» βολοδέρνουν, άλλα μυξοκλαίγοντας, άλλα υποτονθορύζοντας απειλές, άλλα αναζητώντας σχεδία σωτηρίας κατασκευασμένη από σαπιοσάνιδα που κατεβάζει ο ξηροπόταμος κι άλλα αρθρογραφώντας καμιά χιλιάδα λέξεις μεταξύ των οποίων μουδέ μία που να μην είναι κοινοτοπία, σάπια ανδρεΐλα, ξηρά ορθότης και χασμηματοφόρα ξινογιαννακοπουλίαση. l
Τα άκουγα και δεν πίστευα στ’ αφτιά μου. l Παίρνουν, λέει, για τη δουλειά τους 5 ή σπανίως 6 ευρώ την ώρα. l Κι αυτά όχι μόνο για τη δουλειά, αλλά και για το δίκυκλο που προσφέρουν, το οποίο χρησιμοποιεί το αφεντικό στην επιχείρησή του χωρίς δεκάρα παραπάνω. l Ακόμα και η βενζίνη που ξοδεύει το δίκυκλο επιβαρύνει τον εργαζόμενο. l Οπως άλλωστε και κάθε βλάβη ή άλλο έξοδο που έχει το μηχανάκι – τέλη κυκλοφορίας, ασφάλιση, κράνος, νιτσεράδες κλπ. l Εκμετάλλευση στη νιοστή, αν λάβεις υπόψη ότι οι εργαζόμενοι ως ντιλιβεράδες, l μετανάστες σχεδόν όλοι, l δεν έχουν συνηθέστατα εργασιακή ασφάλιση. l Δεν έχουν καν εξασφαλισμένη εργασία, αφού το αφεντικό όποτε γουστάρει τους βγάζει σε «ρεπό» (μηδέν μεροκάματο) ακόμη και τρεις ή και τέσσερις μέρες τη βδομάδα, l όποτε γουστάρει τους επιβάλλει να εργάζονται και 12, ακόμη και 16 ώρες την ημέρα. l Φυσικά όποιος πει «μια κουβέντα», ακόμα και ευγενικά, όχι «απολύεται», διότι ποτέ δεν προσλήφθηκε κανονικά, απλώς ξαποστέλνεται. l Και καλά όσοι δεν είχαμε ιδέα. l Ο υπουργός Εργασίας, όμως, ο αποτελεσματικός Αδωνης Γεωργιάδης που ξέρει καλά τι συμβαίνει; l Πότε θα κάνει κάτι για τη μεταχείριση αυτών των εργαζομένων από τα, θου Κύριε φυλακήν τω στόματί μου, αφεντικά; l Τι περιμένει για να το κάνει;