Το Ισραήλ ξεκίνησε τη χερσαία επιχείρηση στη Λωρίδα της Γάζας, με τον στρατό να βρίσκεται στα περίχωρα της πόλης της Γάζας και τις δυνάμεις του να βομβαρδίζουν αδιαλείπτως. Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπέντζαμιν Νετανιάχου απέρριψε τα αιτήματα για εκεχειρία ή ακόμη και για ανθρωπιστικές παύσεις των βομβαρδισμών, δηλώνοντας ότι αυτή είναι η ώρα του πολέμου. Η ισραηλινή κοινωνία, η οποία πιέζει για την απελευθέρωση των ομήρων, έχει συστρατευθεί υπό το αίτημα της ασφάλειας.
Αλλά όπως σημειώνει ο πρώην ανταποκριτής στην περιοχή και στέλεχος των New York Times, Σερτζ Σμέμαν, «οι Ισραηλινοί θα βρουν το bitahon, αυτόν τον ευρύ εβραϊκό όρο για την ασφάλεια, που τόσο έχει στιγματίσει την ισραηλινή συνείδηση, μόνο όταν οι Παλαιστίνιοι αποκτήσουν κυριαρχία για τη ζωή τους». Ομοίως, οι Παλαιστίνιοι «θα κερδίσουν ελευθερία μόνο όταν οι Ισραηλινοί βρουν αποδοχή και ασφάλεια».
Η ώρα του πολέμου είναι η ώρα των όπλων, με το Ισραήλ να στοχεύει στην εξάλειψη της Χαμάς, με την ελπίδα ότι αυτό θα του φέρει ασφάλεια. Αλλά αν αυτή έχει μια πιθανότητα να διαρκέσει, θα πρέπει επίσης να αναγνωρίσει το δικαίωμα των Παλαιστινίων στην ελευθερία. Αυτή είναι η κληρονομιά της συμφωνίας του Οσλο στην οποία θα πρέπει να επιστρέψουμε την επόμενη ημέρα του πολέμου. Εκεί, θυμίζει ο Σμέμαν, οι δύο πλευρές αναγνώρισαν η μία το αφήγημα της άλλης, κι έτσι κατάφεραν να ξεπεράσουν το παιχνίδι του μηδενικού αθροίσματος για το ποιος έχει περισσότερο δίκαιο και να αναγνωρίσουν την Ιστορία, τα παράπονα και τις επιθυμίες του άλλου. Στο Οσλο, όμως, δεν γινόταν σαφής αναφορά σε παλαιστινιακό κράτος και αυτό θεωρεί ότι ήταν μοιραίο λάθος.
Πιο πρακτικός, ο πρώην πρωθυπουργός του Ισραήλ Εχούντ Ολμερτ προτείνει ότι πριν από οποιαδήποτε προσπάθεια ειρήνευσης θα πρέπει να αναλάβουν τα στρατεύματα του ΝΑΤΟ τον προσωρινό έλεγχο της Λωρίδας της Γάζας, εκτιμώντας ότι θα πρέπει να παραμείνουν για αρκετά έτη ώστε να σταθεροποιήσουν την κατάσταση προτού ο έλεγχος περάσει στην Παλαιστινιακή Αρχή – ένα σχέδιο που δηλώνει ότι είχε, αλλά δεν κατάφερε να εφαρμόσει και μετά τον πόλεμο του 2005, όταν ως πρωθυπουργός αποφάσισε την απόσυρση των Ισραηλινών στρατευμάτων από τη Γάζα.
Ο ίδιος εκτιμά ότι η Δύση «έχει συμφέρον να συμμετάσχει στη μεταπολεμική προσπάθεια» για τη σταθεροποίηση, όχι μόνον της περιοχής αλλά και των ίδιων των δυτικών κοινωνιών που εμφανίζονται διχασμένες και τονίζει ότι μετά τον πόλεμο θα μπορούσαν επίσης να ξεκινήσουν οι ειρηνευτικές συνομιλίες για τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους, αλλά όχι με τη Χαμάς και τον Νετανιάχου. Βεβαίως, το πόσο θα διαρκέσει ο πόλεμος και το μέγεθος της ανθρωπιστικής καταστροφής στη Γάζα επίσης θα ορίσουν τις εξελίξεις. Η Δύση έχει όχι μόνον ηθική υποχρέωση αλλά και συμφέρον να περιορίσει και τα δύο.
* Η κ. Κατερίνα Σώκου είναι Nonresident Senior Fellow στο Atlantic Council και ερευνήτρια εξωτερικού στο ΕΛΙΑΜΕΠ, Εδρα Θεοδώρου Κουλουμπή για τις Ελληνοαμερικανικές Σχέσεις.