Λημέριαζαν σε κομβικά σημεία των Αθηνών. Περπατούσαν ψευτοχωλαίνοντας σέρνοντας τη μαγκιά τους. Σακάκι φορεμένο στον έναν ώμο, ζωνάρι μακρύ, ανέπνεαν για τον τσαμπουκά, προκαλούσαν περαστικούς, ξυλοφόρτωναν ή μαχαίρωναν ή και τα δύο· έτσι. Οι κουτσαβάκηδες έγιναν μάστιγα και ο μεταρρυθμιστής Χαρίλαος Τρικούπης αποφάσισε να τους διαγράψει από τον χάρτη. Εχρισε γι’ αυτή τη δουλειά αστυνομικό διευθυντή έναν Αγρινιώτη, μπαρουτοκαπνισμένο στρατιωτικό σουλιώτικης καταγωγής, με δείγματα γραφής κατά την έξωση του Οθωνα και στην Κρητική επανάσταση του 1866.
Μπαϊρακτάρης, Δημήτριος Μπαϊρακτάρης με όψη που πάγωνε το αίμα, αν και οι ελάχιστοι φίλοι του ορκίζονταν ότι παρά την ευλάβεια στο καθήκον και τη φυσική αγριάδα ήταν βαθιά ευαίσθητος και θεοσεβής. Ο Μπαϊρακτάρης δεν έχασε λεπτό. Προσκάλεσε τον ανθό των κουτσαβάκηδων να πιουν ένα βαρύ γλυκό και να γνωριστούν καλύτερα. Παγίδα. Ο ίδιος και οι στενοί του συνεργάτες τούς ψαλίδισαν το μουστάκι, τις αφέλειες από τα λιγδιασμένα μαλλιά, το σακάκι, κομμάτιασαν τα ζωνάρια τους, ακυρώνοντας όλα τα σύμβολά τους. Κι όταν οι τέως ατσαλόμαγκες κλαψούριζαν σαν νεογέννητα γατάκια, τους ξεφτίλισε σε δημόσια θέα. «Καλέ αυτοί εδώ ήταν ο τρόμος μας;» σχολίαζαν με ηθικό ακμαιότατο οι νοικοκυραίοι Αθηναίοι, ενώ οι λιγότερο κόσμιοι δεν συγκράτησαν τα πτύελά τους (διατάχθηκε ΕΔΕ γι’ αυτό).
Λίγο αργότερα η φτωχή, αναδυόμενη Ελλάς διοργανώνει τους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες (1896). Το χρυσό μετάλλιο ευνομίας απονεμήθηκε στον Μπαϊρακτάρη ο οποίος από σεμνότητα δεν το παρέλαβε. Τι προηγήθηκε; Η Αθήνα θα έσφυζε από ξένους επισκέπτες, επισήμους, αθλητές, δημοσιογράφους – μία μεγάλη ευκαιρία να ξαναλάμψει στα πέρατα του κόσμου. Πηγή κινδύνου για τη βιτρίνα της ήσαν οι κάθε λογής (πάμπολλοι) παράνομοι που θα κατέβαιναν στη γιορτή για να κάνουν κομπόδεμα. Ο Μπαϊρακτάρης φώναξε εγκαίρως τις ηγετικές φιγούρες τους. Σε σημερινή ελεύθερη απόδοση είπε: Πουλάκια μου σας θέλω αγγελούδια, δεν θα ρεζιλέψετε την πατρίδα, η υπόθεση είναι εθνική, τα χεράκια θα τα βάζετε μόνο μέσα στις δικές σας τσέπες. Αλλιώς θα σας @#*!!! &~^^*… Το πιάσατε; Αυτό ήταν. Κέντρισε με διπλωματία το ελληνικό φιλότιμο καθιστώντας τους τρόπον τινά συμμετόχους στο ιστορικό εγχείρημα κι αυτοί αποδείχθηκαν στο έπακρο αξιόπιστοι. Δεν καταγράφηκε ούτε μία (1) κλοπή, κάτι που αποτελεί έως σήμερα ακατάρριπτο παγκόσμιο ρεκόρ για τέτοιου επιπέδου διεθνείς συνωστισμούς. Αξιο μνείας: Οι φιλότιμοι πορτοφολάδες δεν άσκησαν καμιά πίεση μέσω ισχυρών γνωστών ούτε εκβίασαν, ώστε να τους αποδοθεί τιμητικά για τη στάση τους μέρος των διαφυγόντων εσόδων από τα χαμένα μεροκάματα.
Και ο Μπαϊρακτάρης; Αφού πολέμησε ηρωικά στην τραγική ελληνοτουρκική σύγκρουση του 1897, πέθανε λίγα χρόνια μετά, εν αποστρατεία, δόξη και τιμή.