Μ ετά το Πολυτεχνείο –μέρες που είναι– το σύνθημα που φώναζαν οι αριστεριστές στις πορείες ήταν «1,2,3, πολλά Πολυτεχνεία». Σύνθημα γεμάτο επαναστατικό οίστρο, χαρακτηριστικό της εποχής και της ιδιομορφίας του πανεπιστημιακού χώρου. Γιατί η κοινωνία έδωσε στον Κωνσταντίνο Καραμανλή εκείνο το ανεπανάληπτο 54,37%. Σήμερα, βλέποντας τα όσα κωμικοτραγικά συμβαίνουν στον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, και κυρίως την ανθρωπογεωγραφία των διαφωνούντων, σκέφτηκα πως θα ήταν επίκαιρο το παραπάνω επαναστατικό σύνθημα προσαρμοσμένο στα δεδομένα ΣΥΡΙΖΑ: «Εμπρός για 1,2,3, πολλά κόμματα». Ας μην έχουμε την αυταπάτη ότι οι διαφωνούντες θα συμφωνήσουν στη δημιουργία ενός κόμματος. Εχουν πολλές διαφορές μεταξύ τους. Ηλικιακές, πολιτικές, προσωπικές. Στην Αριστερά το πουλόβερ πολύ εύκολα ξηλώνεται. Πιθανόν να δημιουργηθούν δύο και τρία κόμματα από τους αποχωρήσαντες και όσους αποχωρήσουν στη συνέχεια.
Ολοι αυτοί που βρέθηκαν απέναντι στον Στέφανο Κασσελάκη βρίσκονται σήμερα μπροστά σε ένα στρατηγικό αδιέξοδο.
Ηδη διαβάζω πως ένας εξ αυτών προτείνει να συνεργαστούν με τον Γιάνη Βαρουφάκη, ο οποίος όμως δεν τους θέλει. Η δε κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου στέκεται αρνητικά σε οποιαδήποτε συνεργασία. Ολοι δε, δεν θέλουν τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, ο οποίος κι αυτός με τη σειρά του δεν τους θέλει. Υπάρχουν και οι πασοκογενείς. Αλλη μυστήρια «φυλή», που δεν ξέρει προς τα πού να πάει. Στην αρχή, τους βγήκε το ποντάρισμα στο άστρο του Αλέξη Τσίπρα, πέρασαν καλά τόσα χρόνια, τώρα ήρθε η περίοδος της χασούρας. Οι πόρτες όλες είναι κλειστές. Ολοι αυτοί λοιπόν, που βρέθηκαν απέναντι στον Στέφανο Κασσελάκη, βρίσκονται σήμερα μπροστά σε ένα στρατηγικό αδιέξοδο. Κάποιοι εξ αυτών, και λόγω ηλικίας, βιώνουν επιπροσθέτως και ένα υπαρξιακό δράμα. Θέλουν με κάθε τρόπο να διαφυλάξουν την αριστερή τους ταυτότητα. Το είναι τους. Αλλοι, οι νεότεροι, είναι πιο πρακτικοί. Σκέφτονται το πολιτικό τους μέλλον και θα προσπαθήσουν να επιβιώσουν μέσα από λιγότερο ιδεολογικοποιημένα πολιτικά σχήματα. Αυτό φαίνεται στο γεγονός πως είναι διστακτικοί προς το παρόν να εγκαταλείψουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Κάνουν δεύτερες σκέψεις και περιμένουν να δουν προς τα πού θα φυσήξει τελικά ο άνεμος.
Συνεπώς, ο χώρος της ριζοσπαστικής Αριστεράς ενδέχεται να δώσει δύο και τρία κόμματα, κάτι που συμβαδίζει με τις παραδόσεις αυτού του χώρου.