Μπορεί ο κ. Στέφανος Κασσελάκης να δηλώνει βέβαιος ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα βγει πρώτος στις ευρωεκλογές, ωστόσο, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η Ν.Δ. εξακολουθεί να κυριαρχεί στο πολιτικό σκηνικό της χώρας, έτσι όπως διαμορφώθηκε μετά τις βουλευτικές εκλογές. Εξάλλου και οι δείκτες καταλληλότητας για την πρωθυπουργία δείχνουν πρώτο τον κ. Μητσοτάκη, με χαώδη διαφορά από τους άλλους αρχηγούς – 41% έναντι 5% για τους κ. Κασσελάκη και Ανδρουλάκη (Metron Analysis, 30.11.23). Η ευρεία αυτή αποδοχή στην κοινή γνώμη δίνει στην κυβέρνηση μια ιστορική ευκαιρία: Να προχωρήσει μόνη της όλες τις τολμηρές μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται ο τόπος και παραμένουν τόσα χρόνια ανενεργές υπό τον φόβο του πολιτικού κόστους.
Είναι αλήθεια ότι η κυβέρνηση, μετά τον βαθύ λήθαργο στον οποίο περιέπεσε τους καλοκαιρινούς μήνες, έχει αναλάβει πλέον σημαντικές πρωτοβουλίες. Το νομοσχέδιο Φλωρίδη για την επιτάχυνση απονομής της δικαιοσύνης και την αυστηροποίηση των ποινών σε κάποιες κατηγορίες αδικημάτων, αλλά και η προώθηση από την κ. Κεραμέως της επιστολικής ψήφου και της αξιοκρατικής επιλογής διευθυντικών στελεχών στο Δημόσιο, είναι καίριες εκσυγχρονιστικές κινήσεις.
Στο ίδιο πνεύμα κινείται το νομοσχέδιο Χατζηδάκη, που επιβάλλει POS σε όλες τις επιχειρήσεις και την επέκταση της φορολογίας στους ελεύθερους επαγγελματίες, κάποιοι από τους οποίους είναι πρωταθλητές στη φοροδιαφυγή. Βήματα για τη μεταρρύθμιση του ΕΣΥ επιχειρεί και ο κ. Χρυσοχοΐδης στα νοσοκομεία, όπου ο πόλεμος συμφερόντων μαίνεται αδυσώπητος.
Η οικονομία αναπτύσσεται, η ανεργία υποχωρεί κάτω από 10% έπειτα από 14 χρόνια και η χώρα επιστρέφει στην κανονικότητα μετά και την επίτευξη της πολυπόθητης επενδυτικής βαθμίδας σε ένα κατά τ’ άλλα ζοφερό διεθνές περιβάλλον. Το μεγαλύτερο πρόβλημα των πολιτών εξακολουθεί να είναι η ακρίβεια, που γονατίζει τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς και ζητεί επιτακτικά γενναίες κυβερνητικές παρεμβάσεις κατά επιχειρηματιών που κερδοσκοπούν ασύστολα μέσα στην αναμπουμπούλα.
Ωστόσο, αυτό που κρατάει τη χώρα πίσω και αποθαρρύνει ξένες επενδύσεις είναι ότι τμήματα της δημόσιας διοίκησης παραμένουν στην εποχή των παγετώνων – προσκολλημένα στην αναξιοκρατία, στις πελατειακές σχέσεις και στη νοοτροπία του βολέματος και του «δε βαριέσαι». Σε αυτούς τους τομείς η κυβέρνηση πρέπει να γίνει παγοθραυστικό, να γκρεμίσει τα κακώς κείμενα και να δώσει τη δυνατότητα στη χώρα να κάνει το άλμα που τη χωρίζει από την υπόλοιπη Ευρώπη.