Φρεσκοκομμένες από το (ηλεκτρονικό) περιβόλι του λαού με τον e- δραγάτη να λοξοκοιτάει, κεντρίζουν τη διακριτική ευχέρεια και φαντασία του καθενός (-μιας). Κάποιες παραπέμπουν αυτοστιγμεί σε πρόσωπα, γεγονότα και πανδαισία δρωμένων.
Απ’ όλα (για όλους) έχει ο μπαξές:
• Αλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας. • Οταν ασπρίσει ο κόρακας και γίνει περιστέρι. • Αλήθεια δίχως ψέματα, φαΐ χωρίς αλάτι. • Λέγε την αλήθεια να ‘χεις τον Θεό βοήθεια. • – Κουμπάρε, φάε ελιές – Καλό και το χαβιάρι. • Βαρεί τη θύρα ν’ ακούσει η παραθύρα.
• Γλώσσα παπούτσι, μυαλό κουκούτσι. • Ζήσε, Μάη μου, να φας τριφύλλι. • Εκατό η αλεπού, εκατόν δέκα τ’ αλεπουδάκι. • Εγώ το λέω στο σκύλο μου κι ο σκύλος στην ουρά του. • Εδώ σε θέλω κάβουρα να περπατάς στα κάρβουνα. • Αν κελαηδάει ο γάιδαρος, γκαρίζουνε τ’ αηδόνια. • Αλλοι παπάδες ήρθανε, άλλα Βαγγέλια φέραν. • Οποιος κατ…(μπιπ!)* στη θάλασσα το βρίσκει στο αλάτι.
• Τα λίγα λόγια ζάχαρη και τα καθόλου μέλι. • Ασημένια μου λαλιά, χρυσή μου βουβαμάρα. • Απλωνε τα πόδια σου κατά το πάπλωμά σου. • Σκάβεις πηγάδι με βελόνα; • Ο Μανώλης με τα λόγια χτίζει ανώγια και κατώγια. • Η τέχνη θέλει μάστορη κι η φάβα θέλει λάδι. • Πότε ο Γιάννης δεν μπορεί πότε ο κ…(μπιπ!)* του πονεί. • Ούτε γάμος δίχως κλάμα ούτε κηδεία δίχως γέλιο.
• Αυγό αν πάρεις απ’ αυτόν, κρόκο δεν έχει μέσα. • Φέξε μου και γλίστρησα. • Εγώ γελώ με 12 και 13 με μένα. • Αν δεν βρέξεις κ… (μπιπ!)* ψάρι δεν τρως. • Βρήκε η τρύπα το καρφί της. • Η γάτα στο σακί δεν πιάνει ποντικούς. • Οταν ψοφήσουν τ’ άλογα, τιμή έχουν τα γαϊδούρια. • Οποιος έκανε γούμενος έκανε και κελάρης. • Αλλού με τρίβεις Δέσποινα, αλλού εγώ πονάω. • Κάνει τα αβγά δεμάτι.
• Τον γείτονα κι αν αγαπάς, τον φράχτη μην γκρεμίζεις. • Αν σ’ αρέσει, μπάρμπα Λάμπρο, ξαναπέρνα από την Ανδρο. • Αρμεγε λαγούς και κούρευε χελώνες. • Αλλού τα κακαρίσματα κι αλλού γεννούν οι κότες. • Ελα, παππού, να σου δείξω τ’ αμπελοχώραφά σου. • Αλλη η δουλειά του ναύτη, άλλη του καντηλανάφτη (μπιπ!)**.
Τελευταία, όχι έσχατη, μια παροιμία εις μνήμην του παλιόφιλου Μιχάλη Κατσίγερα με το αφοπλιστικό (ποτέ ευπώλητα φθηνό) χιούμορ και τον δυσεπίλυτο σαρκασμό, ένα κράμα υπό εξαφάνιση: «Καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραπούλια»· την περιέφερε παιγνιωδώς επί σκηνής της στιγμής, ο «Φιλίστωρ».
* Εκουσίως λογοκριμένα.
** Κατά λάθος μπιπ.