Παρακολουθώ τη συζήτηση που προκάλεσε στις ΗΠΑ η κατάθεση των τριών προέδρων του Χάρβαρντ, του ΜΙΤ και του UPenn στο Κογκρέσο, όπου εξήγησαν τα μέτρα που λαμβάνουν για να αντιμετωπίσουν τα κρούσματα αντισημιτισμού. Πιεζόμενες από μια βουλευτή, την εκλεκτή του Ντόναλντ Τραμπ, Ελίζ Στεφάνικ, οι τρεις γυναίκες κλήθηκαν να απαντήσουν με ένα «ναι» ή ένα «όχι» αν «οι φωνές που ζητούν γενοκτονία των Εβραίων» αντιβαίνουν στον κώδικα συμπεριφοράς τους.
Η νομικίστικη απάντηση «εξαρτάται από τα συμφραζόμενα» δεν έχει το απαραίτητο συναίσθημα και προσφέρεται για την παραγωγή μονταρισμένων viral βίντεο, που έχουν ήδη εκτοξεύσει την καριέρα της Στεφάνικ. Είναι όμως πραγματολογικά σωστή, αφού εκφράζει την εύθραυστη ισορροπία ανάμεσα στην ακαδημαϊκή ελευθερία έκφρασης και στη ρητορική που μπορεί να πληγώσει ολόκληρες πληθυσμιακές ομάδες. Πώς προκύπτει ότι όλοι όσοι φωνάζουν «Από το ποτάμι έως τη θάλασσα, η Παλαιστίνη θα απελευθερωθεί» (From the River to the Sea, Palestine Will Be Free) ή συνθήματα υπέρ της Ιντιφάντα (εξέγερση στα αραβικά) εννοούν το ίδιο, ότι δηλαδή θέλουν να εξαφανίσουν το Ισραήλ από τον χάρτη;
Η διαφορά των δύο πλευρών είναι ακριβώς αυτή: η Ρεπουμπλικανή βουλευτής έστησε μια παράσταση για λαϊκή κατανάλωση, οι τρεις πρόεδροι νόμιζαν ότι απαντούσαν σε μια επιτροπή του Κογκρέσου, ενώ όπως φάνηκε τις έκρινε ολόκληρη η αμερικανική κοινή γνώμη. Οταν μετά τη θύελλα αντιδράσεων παραιτήθηκε η πρόεδρος του UPenn, η Στεφάνικ τουίταρε «άντε, άλλες δύο έμειναν». Τι έχει συμβεί δηλαδή αυτήν τη στιγμή; Μια ακροδεξιά πολιτικός αναλαμβάνει τον ρόλο του τιμητή του αντισημιτισμού. Ερμηνεύει, ανακρίνει, καταγγέλλει. Παίρνει το όπλο της προοδευτικής Αριστεράς και το αντιστρέφει: «Μη μας παριστάνετε τους πολιτικά ορθούς, εμμονικούς με το φύλο και τη φυλή. Στην πραγματικότητα ΕΣΕΙΣ είστε ρατσι-στές κι αντισημίτες».
Είναι θεμιτή η κριτική στην πολιτική του Ισραήλ στη Γάζα (ακόμη και ο Τζο Μπάιντεν κάλεσε την ισραηλινή κυβέρνηση, προχθές, να αλλάξει ρότα γιατί θα χάσει τη διεθνή υποστήριξη) ή εγείρει αυτομάτως υπόνοιες αντισημιτισμού; Οι απειλές Εβραίων δωρητών μεγάλων αμερικανικών πανεπιστημίων ότι θα αποσύρουν τις χορηγίες τους αν δεν παραιτηθούν και οι τρεις πρόεδροι που κατέθεσαν ενώπιον του Κογκρέσου, επιβεβαιώνουν το στερεότυπο που θέλει όλους τους Εβραίους να είναι πλούσιοι και να ελέγχουν το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα. Είναι πολύ δύσκολο να κοπάσει η ένταση χωρίς την παρέμβαση Εβραίων με επιρροή και πειθώ, αφού κάθε άλλη φωνή θα αποκηρύσσεται ως αντισημιτική.
