Μήπως θα έπρεπε να το σκεφτούμε σοβαρά; Να ξαναγίνει το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Πολίτες είμαστε όλοι μας, από τους εκπροσώπους των ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων, που πυροβολούν αστυνομικούς, έως τον αγριάνθρωπο με τη ναυτική φωτοβολίδα και τον παράφρονα αλλοπαρμένο που έτρεχε με 199, ούτε καν 200, στη λεωφόρο Σχιστού. Είμαστε και όλοι οι υπόλοιποι, οι οποίοι δεν ανήκουμε στις προαναφερθείσες ομάδες προνομιούχων. Προνομιούχοι, διότι δεν θεωρούν εαυτούς υποχρεωμένους να αποδεχθούν τους περιορισμούς που επιβάλλει η νομοθεσία. Το «επιβάλλει» μην το πάρετε κατά γράμμα. Ας αρκεστούμε σε ένα που «ορίζει ο νόμος» και πολύ μας πάει. Διότι η επιβολή είναι θέμα της αστυνομίας, την οποία φοβούμαι πολύ ότι το όνομα του υπουργείου την αποπροσανατολίζει, με αποτέλεσμα πολλές φορές να θεωρεί ότι πρέπει να προστατεύσει τους παραβάτες. Πολίτες είναι κι αυτοί. Αλλη υπόθεση η Δημόσια Τάξη. Αυτή είναι υπεράνω των προνομίων που αισθάνεται ότι απολαμβάνει ο καθένας από μας. Κι είναι αυτό το «υπεράνω» που καλείται να υπηρετήσει η αστυνομία. Κι αυτό δεν αναφέρεται στη βαριά εγκληματικότητα. Αναφέρεται στην καθημερινότητα της ζωής μας, από την οποία η αστυνομία για να μας προστατεύσει από την παρουσία της είναι απούσα.
Το επιχείρημα είναι γνωστό. Δεν μπορεί να υπάρχει ένας αστυνομικός σε κάθε γωνία για να ελέγχει τις παραβάσεις. Δεν συμβαίνει πουθενά στον κόσμο. Η διαφορά είναι ότι σε άλλα μέρη, όχι και τόσο μακρινά ούτε εξωτικά, φοβάσαι να περάσεις με κόκκινο ή να καταπατήσεις την προτεραιότητα του πεζού στη διάβαση διότι ενδέχεται κάπου εκεί γύρω να υπάρχει ένας αστυνομικός. Παρ’ ημίν το ενδεχόμενο δεν υπάρχει. Οι πιθανότητες είναι ελάχιστες έως μηδαμινές. Κι αυτό οφείλει να κάνει η αστυνομία. Να υπενθυμίζει την παρουσία της στην καθημερινή μας ζωή. Προσωπικά, στην περιοχή όπου ζω, έχω να δω περιπολία αστυνομικών από την πρώτη θητεία του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Το δεύτερο είναι το επιχείρημα της παιδείας. Χρειάζεσαι ειδική εκπαίδευση για να μάθεις ότι δεν μπορείς να πυροβολείς ένα ανθρώπινο πλάσμα με ναυτική φωτοβολίδα;
Η αστυνομία χρειάζεται να αλλάξει «δόγμα». Η δημόσια τάξη είναι η αχίλλειος πτέρνα της ελληνικής ζωής. Απειλεί την οικονομία, απειλεί και την ψυχική υγεία του πληθυσμού, αν και η υπόθεση θυμίζει την κότα με το αυγό. Ξέρω ότι δεν φτάνει η πολιτική βούληση ενός υπουργού για να αλλάξει κατεύθυνση το βαρυφορτωμένο καράβι. Χρειάζεται και η συνεργασία του μηχανισμού. Κι εκεί θα κριθεί η νέα θητεία του κ. Χρυσοχοΐδη.