Η επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Αντονι Μπλίνκεν στην περιοχή δεν είχε ως αποτέλεσμα την άρση της υφιστάμενης «περιπλοκής» στις εταιρικές σχέσεις της Ουάσιγκτον με κάποια κράτη. Σε αυτή τη φάση ο κ. Μπλίνκεν προσπάθησε να πείσει δύο μάλλον ατίθασους συμμάχους των ΗΠΑ –τον Τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπέντζαμιν Νετανιάχου– να ευθυγραμμισθούν με τις επιλογές του προέδρου Τζο Μπάιντεν και της διοικήσεώς του.
Κατά συνθήκη, βεβαίως, μία μεγάλη δύναμη δεν θέτει εκ προοιμίου προς συζήτηση τις βασικές επιλογές της. Απλώς τις ανακοινώνει και αναμένει από τους περί αυτήν δορυφορούντες εταίρους της να ευθυγραμμισθούν. Το κύρος του προέδρου Μπάιντεν και της διοικήσεώς του υπερασπιζόταν ο κ. Μπλίνκεν όταν επέμενε στην Αγκυρα ότι έπρεπε να προηγηθεί η συναίνεση του κ. Ερντογάν στην ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ και να ακολουθήσει η πώληση των νέων F-16 και ο εκσυγχρονισμός άλλων ογδόντα αεροσκαφών παλαιότερης γενιάς.
Ο πρόεδρος Ερντογάν έχει, φυσικά, κάθε λόγο να αντιμετωπίζει με επιφύλαξη τις άτυπες αυτές «δεσμεύσεις» που του μετέφερε ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ και επέμενε στην ταυτόχρονη άρση των δύο εκκρεμοτήτων. Δεν είναι δυνατόν να διακινδυνεύσει την πολιτική του αξιοπιστία όταν ο κ. Μπάιντεν, ενόψει των προεδρικών εκλογών του Νοεμβρίου, πρέπει να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις των διαφόρων «λόμπι» για να αποτρέψει ακόμη και την κάθοδο του τέως προέδρου Ντόναλντ Τραμπ στις εκλογές.
Υπάρχει εξάλλου και το προηγούμενο των ηγετών της Ε.Ε. που δέχθηκαν εν ονόματι της αρραγούς συμμαχικής ενότητος να αναθεωρήσουν σε μια νύκτα την ενεργειακή τους πολιτική, «απεξαρτώμενοι» από τη Ρωσία και άμεσα εμπλεκόμενοι στον ρωσοουκρανικό πόλεμο, με τις γνωστές συνέπειες.
Το αίσθημα αυτοσυντηρήσεως είναι πολύ ισχυρότερο στην Τουρκία, που σε όλη τη διάρκεια του αυτοκρατορικού παρελθόντος της είχε εμπλακεί στο Μεγάλο Παιχνίδι των Ευρωπαϊκών Δυνάμεων της εποχής εκείνης. Εάν υπάρχει κάτι που διδάχθηκε από το παρελθόν, είναι ότι δεν είναι σκόπιμο να βιάζεται. Το αντίθετο συμβαίνει με τις ΗΠΑ, τη νέα υπερδύναμη της εποχής μας.
Αντί σπουδής, υπομονή, λοιπόν, και όποιος τελικά αντέξει. Και να σκεφθεί κανείς ότι η αμερικανοτουρκική περιπλοκή μοιάζει με γρίφο για ανήλικα παιδιά εν σχέσει με το πρόβλημα Μπάιντεν – Νετανιάχου.