Η εξαήμερη νοσηλεία μου στο νοσοκομείο «Σωτηρία» μού έδωσε την ευκαιρία να ζήσω από μέσα το πολυσυζητημένο ΕΣΥ. Στην αρχή της αρρώστιας μου (πνευμονία) αναζήτησα θεραπεία στον ιδιωτικό τομέα επειδή φοβόμουν το ΕΣΥ, τόσο από την εμπειρία μου από το Δημόσιο όσο και από τα διάφορα δημοσιεύματα – και βέβαια επειδή τα παιδιά μου είχαν προσφερθεί να καλύψουν τα έξοδα. Η απάντηση του κλινικάρχη ήταν ξερή: «Δεν διαθέτουμε κρεβάτι». Στην απελπισία μου τηλεφωνώ στο 166 (ΕΚΑΒ). Με μεγάλη έκπληξη, αντίθετα με όσα είχα διαβάσει, το όχημα έφτασε σε 25΄. Μεμονωμένο επεισόδιο;
Οι εκπλήξεις δεν σταμάτησαν εδώ. Μεταφέρθηκα με φορείο στον χώρο αναμονής. Είχα αριθμό 46. Επειτα από μια ώρα με πήγαν στην αίθουσα όπου οι γιατροί έκαναν τη διαλογή, ποιους θα εισαγάγουν για θεραπεία. Μια κυρία φώναζε: «Εχω αριθμό 37 – είστε ανέντιμοι». Εγώ, που ήξερα ότι δεν είχα κάνει χρήση ιατρικών ή πολιτικών γνωριμιών, κατάλαβα ότι οι γιατροί βάζουν προτεραιότητες κρίνοντας με πρώτη ματιά τη σοβαρότητα των ασθενειών. Αποφάσισαν ότι θα εισαχθώ στο νοσοκομείο χωρίς να γνωρίζουν αν «διαθέτουμε κρεβάτι». Με έβαλαν με το φορείο, μαζί με άλλους, σε μια τεράστια αίθουσα αναμονής. Προοδευτικά η αίθουσα άδειαζε κάθε που άδειαζε κάποιο κρεβάτι. Εφυγα τελευταίος, στις 9 το βράδυ, για κρεβάτι προσωρινό, αλλού από την κλινική όπου θα νοσηλευόμουν. Εκεί ήρθαν οι γιατροί της κλινικής μου και άρχισαν τη θεραπεία.
Στο προσωπικό –γιατροί, νοσηλεύτριες, καθαρίστριες κ.ά.– βρίσκει κανείς όλο το φάσμα που συναντάει σε κάθε ομάδα εργαζομένων. Ανθρώπους που κάνουν τη δουλειά με ενθουσιασμό, έως αγγαρεία. Κάποιοι από το προσωπικό σού μιλούν ανθρώπινα, με στοργή. Αλλοι θεωρούν ότι σε εξουσιάζουν ως άρρωστο και φέρονται αλαζονικά. Σου μιλούν στον ενικό και δεν σε ενημερώνουν για τη θεραπεία. Δεν βρίσκει όμως κανείς τους κηφήνες που είναι αραχτοί σε δημόσια γραφεία (ακόμη περιμένω από την κ. Κεραμέως τον νόμο για την αξιολόγηση των Δ.Υ.). Το αντικείμενο της δουλειάς δεν το επιτρέπει.
Τούτο το σημείωμα δεν διεκδικεί ανάλυση του ΕΣΥ με τα πολλά προβλήματα. Θέλει απλώς να δηλώσει ότι δημοσιεύματα όπως π.χ. πρόσφατα του Politico (14.8.2023) με τον τρομοκρατικό τίτλο «Μην τύχει και αρρωστήσετε στην Ελλάδα» είναι τουλάχιστον υπερβολικά και ασόβαρα, για να μην πω κάτι βαρύτερο. Και στις τραγικές περιπτώσεις που παραθέτει να αντιπαραθέσω τη δική μου.