Τα πράγματα δεν δείχνουν πολύ καλά για τον πολυφωτογραφημένο ανθρωπιστή Κωνσταντίνο Πολυχρονόπουλο. Μετά την έρευνα που, σύμφωνα με δημοσιεύματα, ξεκίνησε εις βάρος του από τις Αρχές για ξέπλυμα χρήματος, απάτη και σύσταση εγκληματικής οργάνωσης, έχουν αρχίσει τώρα να αναδύονται στη δημόσια σφαίρα διάφορες άχαρες πτυχές του βίου του, οι οποίες, περιέργως πώς, δεν χωρούσαν μέχρι πρότινος στο παρατεταμένο αφήγημα της αγιοσύνης του. Ο ιδρυτής της Κοινωνικής Κουζίνας «Ο Αλλος Ανθρωπος» φέρεται να είναι εθισμένος στον τζόγο και να έχει διοχετεύσει στα τυχερά παιχνίδια μεγάλο μέρος των φιλανθρωπικών δωρεών που δεχόταν. Φωτογραφίες που διέρρευσαν τον δείχνουν να παίζει «φρουτάκια», ενώ ένας παλιός εργοδότης του δήλωσε ότι τον είχε απολύσει ακριβώς επειδή, εν ώρα εργασίας, ο Πολυχρονόπουλος έπαιζε σε ονλάιν καζίνο και τηλεφωνούσε σε ροζ γραμμές. Η αποδόμησή του διενεργείται τώρα από τα ίδια μέσα που για χρόνια τού χάριζαν αφειδώς συγκινητικά αφιερώματα (ένα εξ αυτών τον είχε εικονογραφήσει στο εξώφυλλό του ως άγιο!), ενώ ένας ανησυχητικά μεγάλος αριθμός ανθρώπων έχει αρχίσει ξαφνικά να ισχυρίζεται πως όλο και κάτι «γνώριζε», «είχε ακούσει», «είχε υποψιαστεί». Τι έκπληξη!
Αρετή και πάθος
Το θέμα δεν είναι αν ο Πολυχρονόπουλος ήταν όντως άγιος. Αγιος δεν θα μπορούσε να είναι, ακόμη κι αν δεν έχει διαπράξει όλα εκείνα για τα οποία κατηγορείται. Η κοινωνική προσφορά, άλλωστε, δεν προϋποθέτει ανεπίληπτη ηθική· ένα άτομο μπορεί να μαγειρεύει φαγητό για όσους το έχουν ανάγκη και την ίδια ώρα να ενδίδει σε πειρασμούς, να λέει ψέματα, να διαπράττει ένα σωρό αδικήματα. Το θέμα, όπως τις περισσότερες φορές, είναι η κοροϊδία και ο τρόπος που αυτή διαβρώνει κοινωνικές σχέσεις και ιδεώδη: όσοι έδιναν χρήματα και στήριξη στον Κωνσταντίνο Πολυχρονόπουλο τα έδιναν για το έργο του, όχι για την ακριβή του ζωή. Η μεγάθυμη υπερασπιστική γραμμή «ναι, αλλά, και πάλι, βοηθούσε τον κόσμο» δεν στέκει, γιατί ο διάσημος φιλάνθρωπος δεν βοηθούσε τον κόσμο με προσωπικά κεφάλαια, αλλά χάρη στη γενναιοδωρία ανθρώπων που δεν συναίνεσαν ποτέ σε μια οικονομική διαχείριση τόσο ξένη προς τον δεδηλωμένο προορισμό των κεφαλαίων. Οποιοι προσπαθούν να προβάλουν ως αμελητέα την παράμετρο του τζόγου, γιατί δεν θεωρούν αμελητέα και την εκ των προτέρων παραδοχή του; Αν κάποιος δέχεται χρήματα για φιλανθρωπικό σκοπό, ενώ παράλληλα τζογάρει, ας το δηλώνει από την αρχή στους χρηματοδότες του, και τότε θα δούμε πόσοι πράγματι βρίσκουν το πάθος του αμελητέο ή άσχετο με τη φιλανθρωπική του δραστηριότητα.
Μάρκετινγκ
Η κουτάλα που χρησιμοποιούσε για να ανακατέψει το περιεχόμενο της κατσαρόλας του ήταν κουπί από προσφυγική βάρκα: ό,τι χρειάζεται να ξέρει κανείς για τα μέσα που ο Πολυχρονόπουλος μετήλθε προκειμένου να γίνει αγαπητός κρύβεται σ’ αυτήν την πληροφορία. Αυτό το είδος επίκλησης στο συναίσθημα, η επιστράτευση του αριστερού τοτεμισμού δηλαδή, δεν έκανε τον ιδρυτή της Κοινωνικής Κουζίνας απλώς δημοφιλή, αλλά, επιπρόσθετα, του χορήγησε το μόνο είδος ασυλίας που θα μπορούσε να του επιτρέψει να δραστηριοποιηθεί στον χώρο του ανθρωπιστικού ακτιβισμού με τόσο μεγάλη και ανέλεγκτη επιτυχία. Γιατί να ερευνήσουν διεξοδικότερα οι δημοσιογράφοι την πολιτεία ενός προσώπου που φοράει τόσο πειστικά την προβιά του αντι-στερεότυπου; Γιατί να μη βραβεύσει η ΠτΔ έναν άντρα, στην καλοσύνη του οποίου ομνύουν όλοι εκείνοι που έχουν τη δύναμη να επιβάλλουν λαϊκά είδωλα; Ο Πολυχρονόπουλος δεν φοράει κοστούμι, δεν είναι πλούσιος γόνος, δεν παραπέμπει στις αρνητικές συνδηλώσεις της φιλανθρωπίας· μοιάζει με αναρχικό ασκητή που έχει πάρει το χάπι του Αη Βασίλη. Εξ ου και όσοι κατά καιρούς τόλμησαν να τον αμφισβητήσουν, το μετάνιωσαν, αφού στοχοποιήθηκαν ως κακόψυχοι, ανάλγητοι νεοφιλελεύθεροι και αρνητές του θαύματος της αγάπης. Ας είναι. Το ευτράπελο παρασκήνιο βρίσκει πάντα τον τρόπο να έρχεται στο προσκήνιο και να λειτουργεί αποκαλυπτικά. Δεν είναι, όμως, ο Πολυχρονόπουλος ο κατεξοχήν εκτεθειμένος στη συγκεκριμένη περίπτωση· οι πωρωμένοι οπαδοί του είναι· τα θύματα του μεσσιανικού μάρκετινγκ που μονίμως ψάχνουν κάποιον να τους ξεγελάσει.