Ευρώπη είμαστε. Αναμφίβολα. Μέσα μας βέβαια, και σε κάθε εκδήλωση του δημόσιου και του ιδιωτικού βίου, σώζεται αρκετή Ανατολή, πότε για καλό και πότε για κακό. Επιπλέον, ως προς την εξωτερική μας πολιτική είμαστε Αμερικανοί παρά Ευρωπαίοι, οι προθυμότεροι των προθύμων. Και πάντα με την καταστροφική αυταπάτη ότι οι πλανητάρχες θα μας ανταμείψουν, δίνοντάς μας τα καλύτερα όπλα τους και στους Τούρκους τα δευτεροκλασάτα. Και ενισχύοντάς μας, εντελώς δωρεάν, με πολεμικά αποσυρμένα από χρόνια σε νεκροταφεία πλοίων.
Μολαταύτα, Ευρώπη είμαστε. Αν μάλιστα πιστέψουμε τα κανάλια (σχεδόν όλα, κρατικοκυβερνητικά και ιδιωτικομητσοτακικά), τις εφημερίδες (τη συντριπτική πλειονότητά τους) και τις ιστοσελίδες (ομοίως), δεν είμαστε απλώς μέλη του καθοδηγητικού πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Εμείς, ο πρωθυπουργός μας δηλαδή, δίνουμε τον τόνο, τη γραμμή, την έμπνευση στα κύρια: στο Ουκρανικό, στο Παλαιστινιακό (ποιο Κυπριακό;), στην Κοινή Αγροτική Πολιτική, στην κλιματική κρίση. Οποτε βρίσκεται στις Βρυξέλλες ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης, όποιος επιλέγει την ΕΡΤ για να (μην) ενημερωθεί θ’ ακούσει ακόμα και πέντε φορές στην πολύλεπτη κάλυψη του θέματος τη φράση «ο πρωθυπουργός εξέπεμψε το μήνυμα…». Και εγείρεται ξανά το ερώτημα: Ποιο το όριο ανοχής του κολακευόμενου στις κολακείες; Δυσφορεί άραγε κάποια στιγμή απ’ το πολύ λιβάνι; Νιώθει κάτι σαν ντροπή, αν μάλιστα δηλώνει αντιλαϊκιστής, έστω με την πλάτη του στραμμένη στον καθρέφτη;
Από την Ευρώπη πάντως, από τις Βρυξέλλες και το Στρασβούργο, δεν μας έρχονται μόνο καλές ειδήσεις αλλά και δυσάρεστες, υπό μορφή προστίμων ή επιτιμητικών ψηφισμάτων. Και παραμένουν στενάχωρες παρότι τα περισσότερα ΜΜΕ σιωπούν. Η πρόσφατη αρνητική σοδειά θα έπρεπε να έχει πείσει τους κυβερνώντες ότι αμήχανες απαντήσεις του τύπου «ανθελληνική συνωμοσία» δεν επαρκούν. Αλλά και ότι δεν περισώζεις άθικτη την πεφιλημένη «ευρωπαϊκή εικόνα» σου όταν εισάγεις σχέδιο νόμου υπερασπιστικό ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως αυτό για τον γάμο ομοφύλων, και, για να μη χάσεις τους υπερσυντηρητικούς ψηφοφόρους, ανακαλύπτεις αίφνης το δικαίωμα του ακροδεξιού υπερυπουργού σου να μην ψηφίζει πρόταση της κυβέρνησης στην οποία μετέχει. Τόσο πολιτικό βάρος έχει πια ο κ. Μ. Βορίδης; Πόθεν; Επειδή είναι και αυτός ένας εξέχων «αντιλαϊκιστής», όπως και ο ομογάλακτός του, ο κ. Αδ. Γεωργιάδης;
Δεκαετίες τώρα, το συνηθισμένο ευρωπρόστιμό μας αφορούσε τις ανεξέλεγκτες χωματερές. Δεκάδες αυτές, να πληγώνουν τον τόπο με χίλιους τρόπους, εκατομμύρια ευρώ τα ντροπιαστικά πρόστιμα. Τώρα πάντως καυχιόμαστε ότι χωματερές και πρόστιμα μειώθηκαν. Αλλα λένε τα δύσπιστα μάτια μας όμως. Δύο παράνομες χωματερές της Ικαρίας, λ.χ., κηρύχτηκαν κλειστές από την κυβέρνηση, αν και συνεχίζουν να λειτουργούν. Η Αυτόνομη Συσπείρωση Πολιτών του νησιού, που μετέχει στο δημοτικό συμβούλιο, ενημέρωσε, ως ώφειλε, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την κυβερνητική κουτοπονηριά. Οταν θα κοπεί το πρόστιμο, θα φταίνε βέβαια οι «ανθέλληνες», όχι οι ψεύτες.
Στο εθιμικό σκουπιδοπρόστιμο προστέθηκαν πρόσφατα δύο ευρωπρόστιμα επειδή η ελληνική πολιτεία συνελήφθη να αντιμετωπίζει περίπου σαν σκουπίδια κάποιες κατηγορίες ανθρώπων, ημεδαπών και αλλοδαπών. Τέλη Γενάρη, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) δικαίωσε δεκάδες οροθετικές γυναίκες που είχαν μηνύσει την ελληνική πολιτεία. Επιδίκασε στην Ελλάδα 70.000 ευρώ αποζημίωση στις μηνύτριες για την ηθική βλάβη που υπέστησαν, τον Μάιο του 2012, με την εξαναγκαστική εξέταση αίματος και τη χυδαία διάδοση των προσωπικών τους δεδομένων. Με πρωταγωνιστή τον κ. Ανδρέα Λοβέρδο, υπουργό Υγείας τότε (και ΠΑΣΟΚ), και πρόθυμο συναγωνιστή του τον κ. Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, υπουργό Προστασίας του Πολίτη και τότε (και ΠΑΣΟΚ, μάλλον), αλλά και με τη συνδρομή γιατρών τού εξακολουθητικώς αμαρτωλού ΚΕΕΛΠΝΟ και δικαστικών, οι γυναίκες είχαν διαπομπευτεί βάσει Αναγκαστικού Νόμου του 1940.
Aνησυχία στην Ευρωβουλή «για πολύ σοβαρές απειλές κατά της δημοκρατίας, του κράτους δικαίου και των θεμελιωδών δικαιωμάτων στην Ελλάδα».
Πώς «απάντησε» στον κόλαφο ο κ. Λοβέρδος; Ανακοινώνοντας περήφανα ότι ιδρύει νέο κόμμα, το τρίτο της προσωπικής του συλλογής. Οσο για την ελληνική πολιτεία, καθάρισε το 2022. Οταν διόρισε αντιπρόεδρο του ΕΟΔΥ τον γιατρό που το 2012 έκανε την αιμοληψία χωρίς τη συγκατάθεση των γυναικών και έσπευσε να δώσει τα στοιχεία τους στην αστυνομία.
Τον Γενάρη επίσης, το ΕΔΔΑ διέταξε την Ελλάδα να καταβάλει 80.000 ευρώ στη χήρα σύζυγο και στα δύο παιδιά του Σύρου πρόσφυγα Μπιλάλ Τέλλο, που τραυματίστηκε βαριά το 2014, κοντά στην Ψέριμο, όταν το ελληνικό Λιμενικό πυροβόλησε εναντίον βάρκας με μετανάστες, «ασκώντας υπερβολική βία και χωρίς την αναγκαία μέριμνα για την ελαχιστοποίηση οποιουδήποτε κινδύνου για τη ζωή των επιβαινόντων». Τη δεκαετία 2011-2021, διαβάζω σε εξαιρετικό ρεπορτάζ της Νίκης Μπάκουλη (news247, 24.1.2024), εισπράξαμε 948 καταδικαστικές αποφάσεις του ΕΔΔΑ, κυρίως για καταπάτηση του δικαιώματος στην ελευθερία και στην ασφάλεια. Και πληρώσαμε 28.256.237 ευρώ.
Ας προστεθεί λοιπόν η συντριπτική για το κύρος της χώρας καταδίκη της, τον Ιούλιο του 2022, για το πολύνεκρο ναυάγιο στο Φαρμακονήσι το 2014, με υπουργό Ναυτιλίας τον λίαν ευαίσθητο κ. Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη. Η χώρα μας καταδικάστηκε για παραβίαση του άρθρου 2 της Ευρωπαϊκής Συνθήκης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (δικαίωμα στη ζωή) και του άρθρου 3 (απαγόρευση απάνθρωπης ή ευτελιστικής συμπεριφοράς).
Θα προστεθεί άραγε κάποια στιγμή και καταδίκη για την τραγωδία στ’ ανοιχτά της Πύλου; Πιθανότατο, αν κρίνουμε από όσα καταγγέλλει έγγραφο του Γραφείου Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Frontex, που δημοσιεύτηκε προ δεκαημέρου από το Euractiv: «Οι ελληνικές αρχές φαίνεται ότι καθυστέρησαν να κηρύξουν την επιχείρηση έρευνας και διάσωσης έως τη στιγμή του ναυαγίου, όταν δεν ήταν πια δυνατή η διάσωση όλων των επιβαινόντων. Ανέπτυξαν ανεπαρκείς και ακατάλληλους πόρους με δεδομένο τον αριθμό των επιβαινόντων στο “Adriana” και δεν χρησιμοποίησαν τους πόρους που πρόσφερε ο Frontex».
Ναι, κατά τα λοιπά, «μένουμε Ευρώπη». Είναι μάλιστα εντελώς συμπτωματικό το γεγονός ότι την ώρα που ο κ. Μητσοτάκης διαβεβαίωνε από το Χαϊδάρι ότι «η Ν.Δ. είναι το κόμμα της Ευρώπης. Κάνουμε την Ελλάδα Ευρώπη», μας καταδίκαζε η Ευρωβουλή, εκφράζοντας την ιδιαίτερη ανησυχία της «για πολύ σοβαρές απειλές κατά της δημοκρατίας, του κράτους δικαίου και των θεμελιωδών δικαιωμάτων στην Ελλάδα». Με ψήφους 330 έναντι 254.