Κολυμπάμε, ναυαγοί, μέσα σε μια πελώρια ξινισμένη ρώσικη σαλάτα. l Παλεύουμε σε μια παχύρρευστη, τοξική θάλασσα που απειλεί να μας καταπιεί: l αγανακτισμένα τρακτέρ υστερίζουν στα ραδιοτηλεκάναλα και κλείνουν «συμβολικά» επί ώρες εθνικούς δρόμους· l ακροδεξιοί σταυροφόροι και φαρισαίοι κουκουέδες παραληρούν σε πεποικιλμένους ή παρόδιους άμβωνες, υπερασπιστές της εν διωγμώ ελληνικής οικογένειας· l παρακμιακή αριστερίλα και κρυπτόμενα πίσω της «ακαδημαϊκά» σινάφια αποφράσουν την ήδη επώδυνη καθημερινή ανάσα πόλεων και παραλύουν τα χωλά (έτη και έτη) πανεπιστήμια· l ευρωπαϊκές κουρελομαζώχτρες ιερεμιάδες «της προόδου» εξομοιώνουν την πολιτεία μας με ορμπανικές· l δημαρχαίοι και περιφερειάρχηδες μεθερμηνεύουν επί το λαοφιλέστερον τη βορβορώδη «πολιτική γλώσσα» που εισηγήθηκαν την τελευταία 15ετία οι συριζαίοι (αεί αναβαθμιζόμενοι: «τον ήπιαμε», «χέστηκα» κ.ά.). l «Φεβρουάριος 2024» το όνομα του σαπιοκάραβου που αγωνιά σε όζουσα θάλασσα. l
«Μας ψυχοθεραπεύετε κάθε Κυριακή με το Υποβολείο σας – και σας μιλώ ως ειδικός εδώ και 45 χρόνια», μου γράφει αναγνώστης από την Καβάλα, που σπούδασε Φιλολογία στη Θεσσαλονίκη και κατόπιν Ψυχολογία στη Γερμανία. l Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι, και λιγάκι ξαφνιάστηκα, για να είμαι ειλικρινής. l Αλλά έχω μάθει πια, 50 χρόνια φούρναρης φέτος, ότι κάθε, μα κάθε δημοσιευμένο κείμενο εκλαμβάνεται λίγο έως πολύ διαφορετικά από καθέναν αναγνώστη – χώρια οι παρανοήσεις. l Αλλά βέβαια δεν θα διαφωνήσω με έναν ειδικό επιστήμονα επί της συγκεκριμένης απόφανσης. lΛοιπόν, επί του διβανίου παρακαλώ. l
Είδα κι εγώ τον Μεγαλέξαντρο του Νέτφλιξ, «αλεξανδρινός» εξ απαλών ονύχων και διά βίου αναγνώστης σύγχρονων ιστορικών βιβλίων, αρχαίων μαρτυριών, μύθων και μυθιστορημάτων για τη ζωή και το έργο της συναρπαστικής αυτής μορφής της υφηλίου. l Γενικό συμπέρασμα: κλασικά εικονογραφημένα. l Σωστά ιστορικώς, σε χοντρές γραμμές, με ελλείψεις βεβαίως και ξεπετάγματα, l χώρια ορισμένα (επίτηδες βέβαια) «παρατραβηγμένα» πλάνα. l Οπως αυτό το –μέσα στα πρώτα κιόλας λεπτά του 1ου επεισοδίου– διαρκέστατο… γλωσσόφιλο Αλεξάνδρου και Ηφαιστίωνος. l (Θυμίζει τακτική Κασσελάκη, που με το «καλημέρα» ξεφούρνισε και το «σεξουαλικό», για να τελειώνει. Μπαμ και κάτω). l ΤV όμως χωρίς «να πουλάει το προϊόν» δεν γίνεται, το έχουμε μάθει πια το παραμύθι, άλλο αν μασάει το πελελό «κοινωνικό δίχτυ» και αλληλομαδιέται «ήταν, όχι δεν ήταν γκέι» – άλλο αυτό, πάμε παρακάτω: l Ισχνή, για τέτοια θεματάρα, η παραγωγή, ισχνότερη, μετά βίας και επιεικώς επαρκής, η σκηνοθεσία, πρόχειρα κι απερίσκεπτα επιλεγμένο το καστ των ηθοποιών –εμφανισιακά κατ’ αρχάς. l Ειδικά αυτός ο Αλέξανδρος! l Μπορεί στο ύψος να ήταν μάλλον μέτριος ο κοσμοκατακτητής, αλλά ήταν ρωμαλέος σωματικά (τέτοιος πολεμιστής) και με επιβλητικό πρόσωπο – καμία σχέση μ’ αυτό το κατσαντράκι που διαλέξανε για τον ρόλο. l Συμπαθής νεαρός, αλλά λυμφατικός, και μάλιστα σε συνεχή κατάθλιψη – εμφανισιακά και υποκριτικά «λίγος». l Γενικά η διανομή μπατάρει. l Αλλά και οι Βρετανοί πανεπιστημιακοί που εκτιμούν τα καθέκαστα ανάμεσα στη «δράση», δεν πάνε πίσω. l Τα χέρια τους πάνε κι έρχονται συνεχώς, πριονίζοντας ζαλιστικά τον αέρα l – δεν σου επιτρέπουν μερικές φορές να προσέχεις τι λένε. l Σώζεται η μετρημένη Αιγύπτια καθηγήτρια l ενώ, ένθετη αλλά στιβαρή, η δική μας αρχαιολόγος, και παλαιά φίλη, Πέπη Παπακώστα, η οποία παρουσιάζει την 30ετή πλέον ανασκαφή της στην Αλεξάνδρεια. l Σκάβει, με αγώνες, πείσμα και αποτέλεσμα, κεντρικό σημείο της Αλεξάνδρειας, αρχαίας και σύγχρονης. l Οι ανασκαφές της, πολύφερνες ήδη, είναι πεπεισμένη ότι οδηγούν σε ακόμη πιο θαυμαστά ευρήματα.