Η υπεράσπιση της κωμικοτραγικής υπόθεσης των «παλαιοχριστιανών» στην Κορινθία συνοψίζεται σε μία φράση: «Δεν πείραξαν κανέναν!». Η λογική των ίδιων των «παλαιοχριστιανών» αλλά και των υποστηρικτών τους λέει πως έχουμε να κάνουμε με μια φιλήσυχη κοινότητα που ζει σοφά και ειρηνικά μακριά από την τύρβη του πολιτισμού, και με μια εκδικητική «τάξη πραγμάτων», από την άλλη, που δεν δέχεται τις παρεκκλίσεις από τον νοσηρό κανόνα της και γι’ αυτό καταστέλλει τους παρεκκλίνοντες. Φυσικά, αν διαβάσει κανείς τα ονλάιν σχόλια υπέρ του 45χρονου πατέρα της μυστηριώδους οικογένειας, θα διαπιστώσει ότι διαπνέονται και από αέρα ιερής οργής: όσοι βρίσκουν την υπόθεση κοινωνικά και νομικά προβληματική είναι διεφθαρμένοι νεοταξίτες, αμαρτωλοί που πρέπει να μετανοήσουν και υποκριτές της αστικής ζωής που καμώνονται τους δημοκράτες αλλά εξοντώνουν ό,τι δεν τους μοιάζει. Η πρώτη αντίδραση συμπάθειας απέναντι στην οικογένεια που ζει σε παραπήγματα και λαγούμια αξιοποιώντας «τη μόνωση του χώματος», τη δύναμη της φύσης και την πίστη στον Θεό, ενώνει ακροδεξιούς και ακροαριστερούς σε ένα κοινό αφήγημα που συνδυάζει τις δοξασίες και των δύο πλευρών: ανυποταξία, επαναστατικότητα, περιφρόνηση της προόδου και των θεσμών της παρηκμασμένης κοινωνίας, επιστροφή σε «αυθεντικούς» τρόπους ζωής. Στο κάτω κάτω, «εσείς οι υπόλοιποι καλύτεροι είστε;».
Μια ιστορία ομοιότητας
Είναι, πάντως, λίγο δύσκολο να εντοπίσει κανείς το αγαθό χριστιανικό πνεύμα σε ανθρώπους οι οποίοι επιτίθενται στους δημοσιογράφους, βρίζουν σκαιότατα μπροστά στις κάμερες και, όπως έγινε γνωστό, φυλάσσουν σφαίρες και όπλα στο «ειρηνικό» ενδιαίτημά τους. Αντίστοιχη δυσκολία παρουσιάζει η επικύρωση της ταυτότητας του αναχωρητή, όταν εκείνος που τη διεκδικεί όχι απλώς δεν πληροί τις προδιαγραφές που θέτει ο αναχωρητισμός (σε κάποιες φωτογραφίες του αυτοσχέδιου σπιτιού μπορεί κανείς να διακρίνει πρίζες), αλλά εξαρτάται οικονομικά από το ίδιο κράτος που απορρίπτει. Η αποκάλυψη πως ο 45χρονος «παλαιοχριστιανός» που εμφανίζεται ως επικεφαλής της οικογένειας, δουλεύει εξ αποστάσεως στον Δήμο Ερέτριας, εκ πρώτης όψεως μοιάζει σουρεαλιστική: πώς γίνεται να δουλεύει κανείς εξ αποστάσεως στο Δημόσιο εφόσον, αφενός, έχει αποκηρύξει τα τεχνικά μέσα για κάτι τέτοιο και, αφετέρου, έχει εγκαταλείψει τα ευτελή εγκόσμια για ένα ανώτερο μοντέλο ζωής; Μια δεύτερη ανάγνωση, όμως, φωτίζει διαφορετικά τα πράγματα: η ιστορία των «παλαιοχριστιανών» δεν είναι μια ιστορία διαφορετικότητας, αλλά ομοιότητας· οι ιδιάζοντες «παλαιοχριστιανοί» μοιάζουν με τους τυπικούς νεοέλληνες περισσότερο απ’ ό,τι διαφέρουν από αυτούς. Οι πρόσφατες δηλώσεις διαμαρτυρίας του κρατικοδίαιτου 45χρονου είναι ενδεικτικές: παραβιάζονται τα δικαιώματά του, ισχυρίζεται· στη Γερμανία θα μπορούσε να ζήσει και μόνο από τα επιδόματα που θα έπαιρνε ως μειονοτικό μέλος της κοινωνίας (της κοινωνίας από την οποία τάχα έχει αποχωρήσει), ενώ στην Ελλάδα τού ζητούν να δουλέψει και από πάνω! Η ρητορική του κακομαθημένου πολίτη που απαιτεί τη φροντίδα του κράτους-προστάτη –την ύπαρξη του οποίου θυμάται μόνον όταν τον συμφέρει– δεν ακούγεται και πολύ «παλαιοχριστιανική». Ο 45χρονος είναι στην πραγματικότητα ο μέσος Ελληνας, με ελαφρώς διαφοροποιημένο οικιακό γούστο (αν και το λαγούμι του θυμίζει πολλά αυθαίρετα εξοχικά).
Κράτος- κομπάρσος
Το σημαντικότερο στοιχείο της υπόθεσης δεν είναι ο διάλογος περί εκκεντρικότητας, πνευματικότητας και εναλλακτικών κοσμοθεωριών. Ο αληθινός πρωταγωνιστής στην ιστορία είναι το κράτος που, για ακόμη μία φορά, έλαμψε διά της απουσίας του. Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι η περίπτωση ενός δημοτικού υπαλλήλου που πληρώνεται για να μη δουλεύει, είναι αμελητέα (που δεν είναι – καμία αναίτια κρατική δαπάνη δεν θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται ελαφρά τη καρδία), δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για τη μοίρα των ανήλικων παιδιών του 45χρονου: ποιος ενδιαφέρθηκε για τις επικίνδυνες συνθήκες ζωής που αυθαίρετα τους επέβαλαν οι γονείς τους; Ποιος πρόσεξε ότι σταμάτησαν να πηγαίνουν στο σχολείο; Ευτυχώς, πάντως, οι γονείς είναι ετερόφυλο ζευγάρι. Οι συνειδήσεις όσων διαμαρτύρονται για την τεκνοποιία/τεκνοθεσία των ομοφύλων θα παραμείνουν, λοιπόν, ήσυχες. Ευτυχώς, το υποδειγματικό αυτό ζεύγος δεν έχει ανάγκη από εξετάσεις και επιστημονικά τεκμήρια γονικής καταλληλότητας. Τι καλά που λειτουργεί η φύση!
