Η φωνή της στο βίντεο ακούγεται βαθιά συγκινημένη, σχεδόν ραγισμένη. Η ομιλήτρια αφηγείται τα πάθη των Παλαιστινίων. Μιλάει για «απάνθρωπες συνθήκες» και «ανθρωπιστική καταστροφή» στην εκθεμελιωμένη Λωρίδα της Γάζας. Αναφέρεται στην πείνα που βασανίζει και σκοτώνει τους πιο μικρούς και τους πρεσβύτερους, αποφεύγει πάντως να παρατηρήσει ότι, όπως διδάσκει η Ιστορία, η λιμοκτονία είναι ένα επιπλέον όπλο, ισχυρότερο και των πυραύλων.
Κατηγορεί το Ισραήλ ότι παρεμποδίζει τη ροή της βοήθειας προς ένα λαό που του λείπουν τα φάρμακα, το ψωμί, το νερό και η στέγη, αφού κατάντησε πρόσφυγας μες στην ίδια την πατρίδα του. Καταγγέλλει ότι οι υπερεκατό νεκροί της περασμένης εβδομάδας, στη Γάζα, δεν αλληλοπατήθηκαν προσπαθώντας να εξοικονομήσουν λίγο ρύζι ή μακαρόνια, ούτε παρασύρθηκαν από τα φορτηγά, όπως ισχυρίζεται ο στρατός του Ισραήλ, αδιάφορος για το αν θα γίνει πιστευτός· αδιάφορος και για το αν η χώρα θα φορτωθεί και αυτό το έγκλημα. Και, επιτέλους, απαιτεί άμεση κατάπαυση του πυρός.
Ούτε Παλαιστίνια ήταν η ομιλήτρια ούτε φιλοπαλαιστίνια. Η αντιπρόεδρος των ΗΠΑ ήταν. Η κ. Κάμαλα Χάρις. Μιλούσε σε τόπο που σημάδεψε την αμερικανική ιστορία. Τη Σέλμα της Αλαμπάμας. Στην επέτειο της «Ματωμένης Κυριακής» της 7ης Μαρτίου 1965. Οταν οι μαύροι διαδήλωσαν απαιτώντας να κατοχυρωθεί το εκλογικό τους δικαίωμα: 90.000 ζούσαν εκεί και δικαιούνταν να ψηφίσουν μόλις 900. Η αστυνομία, υπό τας διαταγάς δύο ρατσιστών, του κυβερνήτη της πολιτείας και του σερίφη της κομητείας, και με την επικουρία της Κου Κλουξ Κλαν, τους απάντησε με ρόπαλα και δακρυγόνα. Ακολούθησαν μαζικές πορείες διαμαρτυρίας, παρόντος πλέον και του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.
Ισως την κ. Χάρις την παρακίνησε ο ίδιος ο τόπος, η Σέλμα, να σκεφτεί ότι δεν υπάρχουν αναλώσιμες φυλές ή περιττοί λαοί και να προχωρήσει στην οξύτερη έως τώρα αμερικανική κριτική της εξαιρετικά καταχρηστικής εφαρμογής από το Ισραήλ του δικαιώματός του στην αυτοάμυνα: πάνω από 30.000 νεκροί, κυρίως παιδιά, γυναίκες και υπερήλικοι, κονιορτοποίηση της βόρειας Γάζας, αύξηση των ενόπλων επιθέσεων κατά Παλαιστινίων της Δυτικής Οχθης από παράνομους εποικιστές. Ισως πάλι η αντιπρόεδρος θέλησε να ενισχύσει την ασθενική προεδρική υποψηφιότητα του κ. Τζο Μπάιντεν. Στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, όταν θα εισαχθεί ένα ακόμα ψήφισμα καταδίκης του Ισραήλ, θα φανεί αν είναι υπερβολικός ο φόβος πως οι Αμερικανοί εμπνέονται από ένα κράμα φαρισαϊσμού και ποντιοπιλατισμού.