Η καταδίκη του Φρέντι Μπελέρη ουδένα εξέπληξε. Φαντάζομαι και την κυβέρνηση. Υποθέτω ότι θα έχει σχεδιάσει την αντίδρασή της και δεν θα αναζητεί κινήσεις της τελευταίας στιγμής, αν βεβαίως θέλει να δώσει συνέχεια στην υπόθεση.
Γιατί σε παρόμοιες περιπτώσεις πάντα ακούγονται στην πατρίδα μας οι λεγόμενες «φωνές της λογικής», που μας καλούν να μην οξύνουμε καταστάσεις και να βλέπουμε τη μεγάλη εικόνα. Αυτές οι αυτοαποκαλούμενες «φωνές λογικής» συντονίζονται με τις βουλές κάποιων συμμάχων μας, που αυτοί κατασκευάζουν τη μεγάλη εικόνα.
Το ερώτημα είναι γιατί εμείς να βλέπουμε σε σταθερή βάση τη μεγάλη εικόνα, που αγνοεί τα συμφέροντά μας, και γιατί οι σύμμαχοι επίσης σε σταθερή βάση να μην τα υπολογίζουν.
Η υπόθεση Μπελέρη ήταν κραυγαλέα στημένη από την αρχή. Επρόκειτο για μια συνωμοσία, βαλκανικού τύπου, του Αλβανού πρωθυπουργού Εντι Ράμα κατά του ελληνισμού της Χειμάρρας.
Ας σημειωθεί πως το πολίτευμα στην Αλβανία έχει εκτραπεί εδώ και καιρό προς ένα αυταρχικό καθεστώς, καθώς ο πρωθυπουργός ελέγχει πλήρως όλο το δικαστικό σύστημα, με τον ηγέτη της αντιπολίτευσης, Σαλί Μπερίσα, σε κατ’ οίκον περιορισμό.
Οι σύμμαχοι και εταίροι μας κλείνουν τα μάτια σε αυτή την κατάσταση, διότι ο πρωθυπουργός της Αλβανίας, Εντι Ράμα, τους είναι χρήσιμος.
Οι σύμμαχοι και εταίροι μας κλείνουν τα μάτια σε αυτή την κατάσταση, διότι ο Ράμα τούς είναι χρήσιμος, και αυτός πατώντας επάνω σε αυτήν την ανοχή εγκαθιδρύει το δικό του καθεστώς. Σε αυτό το καθεστώς η ελληνική μειονότητα, ως πολιτική, οικονομική και κοινωνική οντότητα, δεν έχει θέση.
Και από εδώ αρχίζουν τα δύσκολα για την ελληνική κυβέρνηση, που όπως δείχνουν οι μέχρι τώρα αντιδράσεις της αντιμετωπίζει την υπόθεση Μπελέρη σαν ένα ενοχλητικό περιστατικό, πιο πολύ σαν μια βεντέτα δύο ανδρών, του Ράμα και του Μπελέρη.
Και όμως, ο δεύτερος είναι εκλεγμένος δήμαρχος της Χειμάρρας, Βορειοηπειρώτης, πολίτης κράτους που επιδιώκει να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
Αυτή η τάση να υποβαθμιστεί όλη αυτή η σκευωρία, φανερώνει μια νοοτροπία από την οποία απουσιάζει παντελώς η έννοια του κύρους και του γοήτρου, της ισχύος και της επιρροής, που θα πρέπει να ασκούν οι ηγέτιδες δυνάμεις στην περιοχή τους. Και η Ελλάδα είναι η ηγέτιδα δύναμη στα Βαλκάνια. Η πρόκληση που δέχτηκε με την προφυλάκιση αρχικά και με την καταδίκη στη συνέχεια του Φρέντι Μπελέρη δεν μπορεί να μείνει αναπάντητη.
Ο Εντι Ράμα, όπως μαρτυρεί μια σειρά από κινήσεις του, επέλεξε στρατηγικά να σταθεί απέναντι στην Ελλάδα. Σε αυτό τον ενθαρρύνει η στήριξη που του παρέχουν οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Γερμανία, η Ιταλία και η Τουρκία, έτσι ώστε να αισθάνεται σίγουρος ότι θα αντιδρούμε υποτονικά στις προκλήσεις του.
Ως γνωστόν, ο Αλέξης Τσίπρας, προχθές, εξελέγη πανηγυρικά (80%) πρόεδρος της επιτροπής του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα Δυτικά Βαλκάνια. Αραγε, θα πιέσει από τα νέα του καθήκοντα το καθεστώς Ράμα να συμμορφωθεί προς το ευρωπαϊκό κεκτημένο;