Επικοινωνιακά τα πήγε περίφημα. Με τα δικά του φυσικά κριτήρια που προσο-μοιάζουν σε αυτά ενός ικανότατου πωλητή. Αλλωστε είναι πολύ σημαντικό να μπορείς να πλασάρεις το «προϊόν» αποτελεσματικά. Και ο Αδωνις Γεωργιάδης είναι μανούλα σε αυτό, είτε πρόκειται για τα απογευματινά χειρουργεία είτε για τη νέα macelleria της Θεσσαλονίκης με τις «ιδιαίτερες γεύσεις», όπως έγραψε στον λογαριασμό του στα σόσιαλ μίντια.
Στη Θεσσαλονίκη όμως δεν πήγε για τις πικάνιες Βραζιλίας και τα αμερικάνικα μπρίσκετ, αλλά για το πρώτο απογευματινό χειρουργείο στο νοσοκομείο «Παπαγεωργίου». Ο υπουργός φωτογραφήθηκε με τους γιατρούς, έσφιξε τα χέρια με τους αναισθησιολόγους, δέχθηκε τις ευχαριστίες του ασθενούς που ανάρρωνε στο κρεβάτι μετά την αρθροπλαστική γόνατος. Οι κάμερες παρούσες σε κάθε υπουργικό βήμα. Μέχρι και πάνω από το κεφάλι του χειρουργημένου.
Οι φιέστες τελείωσαν, αρχίζουν τα δύσκολα. Πώς θα «τρέξει» ο θεσμός των απογευματινών χειρουργείων; Θα μειωθούν οι λίστες αναμονής; Θα αντέξουν οι γιατροί και το σύστημα των δημόσιων νοσοκομείων; Δεν πρωτοτυπούμε με τον θεσμό. Στο εξωτερικό εφαρμόζεται εδώ και χρόνια με επιτυχία γιατί, έξω, το σύστημα αντέχει, είναι οργανωμένο και έχει στέρεες βάσεις.
Τα απογευματινά χειρουργεία, η «φιέστα» και οι σκληρές αλήθειες για το ΕΣΥ.
Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Στο ΕΣΥ οι ελλείψεις είναι τεράστιες και οι δυνάμεις εξαιρετικά περιορισμένες, oι δε αναισθησιολόγοι έχουν πάθει «burnout», περιγράφουν μια καθημερινότητα με μεγάλη πίεση από διοίκηση και χειρουργούς και εντάσεις συνεχείς, μια κατάσταση που οδηγεί σε σωματική και ψυχική εξουθένωση. Η ιατρική κοινότητα εκφράζει σοβαρούς προβληματισμούς. Δεν υπάρχουν γιατροί, δεν υπάρχουν νοσηλευτές, πολλές χειρουργικές αίθουσες είναι κλειστές.
Δύσκολα λ.χ. μπορεί κανείς να αγνοήσει την πρόσφατη ανακοίνωση των εργαζομένων στο «Μεταξά» του Πειραιά, ένα νοσοκομείο με πολύ μεγάλα προβλήματα και υποστελέχωση. Αναφέρουν: «Σε ένα νοσοκομείο όπου οι ελλείψεις νοσηλευτικού προσωπικού έχουν ξεπεράσει προ πολλού τις 150, όπου παραμένουν κλειστές 2 και ενίοτε και 3 χειρουργικές αίθουσες λόγω των ελλείψεων σε προσωπικό όλων των ειδικοτήτων (νοσηλευτικού και ιατρικού), όπου οι τραυματιοφορείς του χειρουργείου αντί για 7 είναι 4 και όπου ταυτόχρονα υπάρχει τεράστιο πρόβλημα με την εξασφάλιση του απαραίτητου υγειονομικού υλικού και με συνεχή προβλήματα να σκάνε στις κτιριακές υποδομές, πραγματικά προκαλεί μεγάλη εντύπωση η βιασύνη που επιδεικνύεται για τη λειτουργία απογευματινών χειρουργείων, ιδιαίτερα σε ένα ογκολογικό νοσοκομείο».
Ακόμη και να αποδειχθεί πλήρως λειτουργικό και αποτελεσματικό το μέτρο των απογευματινών χειρουργείων, τα δομικά προβλήματα των δημόσιων νοσοκομείων δεν θα λυθούν. Το ΕΣΥ χρειάζεται δουλειά, καλή διοίκηση, αναδιοργάνωση, χρήματα και, κυρίως, ανθρώπους.