ΟΣτάλιν είχε χιούμορ. Κυνικό μεν, χιούμορ δε. Επασχε από αϋπνίες και τηλεφωνούσε σε διαφόρους εν μέσω της νυκτός. Οπως στον Ερεμπουργκ, ο οποίος, αφού το αίμα του ξεπάγωσε όταν άκουσε τη φωνή του συντρόφου Στάλιν, άντεξε δίωρη συνομιλία μαζί του. Πριν κλείσει τον ρώτησε για την τύχη της τελευταίας του ποιητικής συλλογής. Κι όταν εκείνος του είπε πως εδώ και ένα χρόνο δεν έχει νέα από την Ενωση Συγγραφέων, ο σύντροφος Στάλιν τον αποστόμωσε λέγοντάς του: «Πες μου αν έχεις νέα, γιατί με ταλαιπωρεί κι εμένα η γραφειοκρατία». Σε μιαν άλλη, πιο μπουρλέσκ εκδοχή, λέγεται πως έμπαινε με τον σωσία του στο αυτοκίνητο μες στη νύχτα κι όταν συναντούσαν κάποιον μεθυσμένο, έβγαιναν και οι δύο στο παράθυρο και τον χαιρετούσαν στρατιωτικά. Ο Πούτιν κληρονόμησε φαίνεται, εκτός των άλλων, και το χιούμορ του προκατόχου του. Δεν εμφανίστηκε μεν με τον σωσία του στη σεμνή τελετή που οργανώθηκε για τον εκλογικό του θρίαμβο. Εμφανίστηκε όμως με τους ανθυποψηφίους του, οι οποίοι προφανώς ήθελαν να γιορτάσουν την ήττα τους. Αν δεν έχαναν αυτοί πώς θα κέρδιζε ο Πούτιν. Αυτά είναι μαθήματα δημοκρατίας. Και έτσι γίνονται οι εκλογές. Εκλογές που έχουν σχέση με τις δημοκρατικές εκλογές όση σχέση έχουν και οι δεκαπέντε ημέρες θητείας του κ. Κασσελάκη με την πραγματική θητεία.
Στη σεμνή τελετή που οργανώθηκε για τον εκλογικό του θρίαμβο, εμφανίστηκε με τους ανθυποψηφίους του, οι οποίοι προφανώς ήθελαν να γιορτάσουν την ήττα τους.
Ο Πούτιν εξελέγη πανηγυρικώς για την πέμπτη συνεχή θητεία του. Με το συντριπτικό ποσοστό του 87%, το δικό του ατομικό ρεκόρ. Αν στο ψηφοδέλτιο ήταν γραμμένα τρία ονόματα, ανάμεσα σ’ αυτά και του Πούτιν, καταλογιζόταν σ’ αυτόν. Νέα του συνθήματα, η «αποτελεσματικότητα» και η «κυριαρχία». Ομως η πέμπτη του θητεία δεν προοιωνίζεται ανέφελη. Δεν πρόκειται να τον ανατρέψουν οι «ολιγάρχες» που τον ανέδειξαν στην εξουσία. Αυτούς τους έχει χειραγωγήσει. Η αντιπολίτευση είναι αποδεκατισμένη. Η παρουσία των ανθυποψηφίων του στην τελετή θριάμβου του θυμίζει τη συμμετοχή των βαρβάρων ηγεμόνων που επεδείκνυαν ως λάφυρα οι Ρωμαίοι στρατηγοί.
Στην Ουκρανία, είχε υποσχεθεί ένα μπλίτσκριγκ του είδους του χιτλερικού πολέμου και έμπλεξε σε έναν πόλεμο χαρακωμάτων όπως ο Α΄ Παγκόσμιος. Εχει υπεροπλία. Ομως αυτή, μέχρι στιγμής, δεν του φτάνει για να επιτύχει τον στόχο του, τη μετατροπή της Ουκρανίας σε κράτος δορυφόρο του όπως η Λευκορωσία. Οι Ουκρανοί μπορεί να μην ανακαταλάβουν το Ντονμπάς ή την Κριμαία, ωστόσο, ακόμη και αν ζητήσουν ανακωχή με το μέτωπο εκεί όπου βρίσκεται σήμερα, θα έχουν επιτύχει το ουσιώδες, την ανεξαρτησία του κράτους τους και την Οδησσό, τη δίοδο προς τον Εύξεινο Πόντο. Μπορεί όλ’ αυτά να μην έχουν τόση σημασία για τον Πούτιν. Το ουσιώδες γι’ αυτόν είναι που μας έσκασε με δημοκρατικές εκλογές, που δεν ήταν ούτε δημοκρατικές ούτε εκλογές. Και βέβαια, η επιβεβαίωση του ναρκισσισμού του, αφού όλος ο δυτικός κόσμος ασχολείται μαζί του. Σαν τον Στάλιν με τον σωσία του που χαιρετούν στρατιωτικά τον ταλαίπωρο μεθυσμένο.
