Η διήμερη συνάντηση των είκοσι επτά ηγετών της Ε.Ε. στις Βρυξέλλες απλώς επιβεβαίωσε την άγονη πολυφωνία που ταλανίζει την Ευρώπη, ακόμη και επί θέματος «υψίστης σημασίας», όπως κατ’ επανάληψιν έχουν χαρακτηρίσει τον πόλεμο Ρωσίας και Ουκρανίας, που άρχισε ακριβώς πριν από δύο χρόνια και έναν μήνα.
Ισως διότι είναι ένας πόλεμος –διά Ουκρανών αντιπροσώπων στο πεδίο μάχης– με τη Ρωσία του προέδρου Πούτιν, που δεν ξεκίνησε με «ευρωπαϊκή πρωτοβουλία», καθώς ο εμπνευστής τής όλης εμπλοκής ήταν και είναι ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν. Απλώς οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι των ΗΠΑ επιδίδονται σε ασκήσεις αναγκαστικής, μάλλον, προσαρμογής προς την πολιτική που επέβαλε και προωθεί η Ουάσιγκτον.
Εξ ου και το ασυντόνιστο της συμπεριφοράς των Ευρωπαίων ηγετών, αφού κάποιοι εξ αυτών έχουν να αντιμετωπίσουν προβλήματα εσωτερικά ενόψει μάλιστα των εκλογών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τον Ιούνιο. Το ίδιο ισχύει, βέβαια, και για τον πρόεδρο Μπάιντεν, η επανεκλογή του οποίου τον Νοέμβριο ίσως να είναι ανέφικτη.
Το αντίθετο συμβαίνει με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν. Η σαρωτική νίκη του οποίου στις εκλογές πριν από λίγες ημέρες μπορεί να αμφισβητήθηκε από τη Δύση, αλλά του επιτρέπει δίχως τους αναγκαίους εσωτερικούς περισπασμούς να επικεντρωθεί στον πόλεμο εναντίον του Ουκρανού αντιπάλου Ζελέσνκι, ο οποίος, μάλλον ατυχώς, ενέτεινε στη διάρκεια των εκλογών, τις επιθέσεις του εναντίον της Ρωσίας.
Η πρόταση της πρωθυπουργού της Εσθονίας Κάγια Κάλας περί εκδόσεως ευρωπαϊκού αμυντικού ομολόγου ανέδειξε την κλασική διαίρεση Βορρά και Νότου.
Σε αυτή την κρίσιμη ακριβώς στιγμή παρατηρούνται στην Ευρώπη διαφοροποιήσεις αντιπαραγωγικές. Ο βοναπαρτισμός του Εμανουέλ Μακρόν, που εμμένει στην αποστολή στρατιωτικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, είναι μια απόπειρα συνθέσεως «ηγετικού προφίλ» ενόψει των ευρωεκλογών, καθώς δημοσκοπήσεις δείχνουν να προηγείται η αντίπαλός του Μαρίν Λεπέν.
Στη διήμερη συνάντηση των Βρυξελλών, η πρόταση της πρωθυπουργού της Εσθονίας Κάγια Κάλας περί εκδόσεως ευρωπαϊκού αμυντικού ομολόγου, που προέβαλε επίσης ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και υποστηρίχθηκε από την Ιταλία και τη Γαλλία, ανέδειξε την κλασική διαίρεση Βορρά και Νότου.
Αναμενόμενο ασφαλώς αφού, σύμφωνα με στοιχεία του Kiel Institute, κατά το περασμένο έτος, Δανία, Φινλανδία, Σουηδία και Νορβηγία παρείχαν συνολικώς στην Ουκρανία βοήθεια ύψους 9,12 δισ. ευρώ. Με τη Γερμανία να έχει δαπανήσει 9,36 ευρώ, και για το τρέχον έτος να έχει προγραμματίσει επιπλέον βοήθεια 7 δισ. ευρώ στην Ουκρανία.
Και ενώ αυτά συνέβαιναν στη σύνοδο των Βρυξελλών ένα tweet (X) από τον κ. Ζελένσκι τάραξε την ηρεμία του Ελληνα πρωθυπουργού. Συζητήσαμε με τον κ. Μητσοτάκη «για την εφαρμογή των συμφωνιών μας, στις οποίες καταλήξαμε κατά την τελευταία επίσκεψή του στην Ουκρανία, καθώς επίσης και για τη συνεχιζόμενη αμυντική συνεργασία, και ειδικότερα περί της ενισχύσεως της αεραμύνης μας».
Η διάψευση από την πλευρά του Ελληνα πρωθυπουργού υπήρξε άμεση. Εργώδης η κινητικότης στην οποία επιδίδεται ο κ. Μητσοτάκης το τελευταίο διάστημα. Καλώς, ενδεχομένως. Μόνο που ο κ. Ζελένσκι είναι ιδιαίτερη περίπτωση, διότι στην κυριολεξία παίζεται το κεφάλι του, ενώ οι Ευρωπαίοι συζητούν ατέρμονα.