Η κυριαρχία της τραγωδίας των Τεμπών στην κεντρική πολιτική σκηνή, όπως αποδεικνύει η πρόταση δυσπιστίας που συζητείται από χθες στη Βουλή, δείχνει ότι κάποια ζητήματα, που διατρέχουν οριζόντια την κοινωνία, είναι πολύ ανθεκτικά για επιδερμική διαχείριση και πιεστικά επανέρχονται, απαιτώντας ουσιαστικές απαντήσεις. Υπό αυτό το πρίσμα, η συζήτηση στη Βουλή είναι για την κυβέρνηση μια ευκαιρία. Δίνει τη δυνατότητα να επιχειρηθούν εκείνες οι διορθωτικές κινήσεις –ουσίας και όχι για το θεαθήναι– που θα αποκαταστήσουν το αδιαμφισβήτητο πλήγμα στην εικόνα της από την υποτίμηση του βαθέος συλλογικού τραύματος και την αντιμετώπιση του ζητήματος με όρους επικοινωνιακής διαχείρισης. Την εκλογική κυριαρχία μόλις λίγους μήνες μετά τα Τέμπη, στην κυβέρνηση φάνηκε να ερμηνεύουν ως απόδειξη ότι το ζήτημα δεν αποτέλεσε κριτήριο για τους ψηφοφόρους. Ενδεχομένως παρανόησαν ότι οι ψηφοφόροι ψήφισαν συναξιολογώντας τα Τέμπη, έδειξαν ότι είχαν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη ότι η κυβέρνηση είναι περισσότερο ικανή για να δώσει πειστικές απαντήσεις, για να επιμερίσει ευθύνες. Εμπιστοσύνη που φαίνεται ότι αυτή τη στιγμή έχει διαρραγεί, εξαιτίας σειράς ατυχών επιλογών και μιας κραυγαλέας υποτίμησης του θέματος. Η κυβέρνηση έχει την ευκαιρία στη Βουλή να επιδιώξει αλλαγή αυτής της εικόνας. Οχι με γενικόλογους αφορισμούς για εργαλειοποίηση της τραγωδίας και σκοτεινά συμφέροντα, αλλά με πειστικά επιχειρήματα και διορθωτικές κινήσεις όπου απαιτείται, ακόμα και υφολογικές.
Για την αντιπολίτευση, που εδώ και καιρό αναζητά μια χαραμάδα για να πλήξει την κυβερνητική υπεροχή, τα Τέμπη αποδεικνύονται χρυσή ευκαιρία. Και ένα πεδίο όπου θα δοθεί μια μέχρις εσχάτων μάχη εντυπώσεων. Το ΠΑΣΟΚ φάνηκε να κερδίζει τον πρώτο γύρο, σπεύδοντας να καταθέσει την πρόταση δυσπιστίας και διεκδικεί να καταγραφεί ως η αντιπολιτευτική δύναμη που θεσμικά στριμώχνει την κυβέρνηση.
Η υπεραντίδραση του Στέφανου Κασσελάκη δείχνει σίγουρα την ενόχληση που προκάλεσε η ταχύτητα αντίδρασης του ΠΑΣΟΚ. Στην αμφιλεγόμενη πρότασή του για εκλογές με διεθνείς παρατηρητές, που δεν χαροποίησε ούτε στελέχη του κόμματός του και συνοδεύτηκε από ένα άκυρο 24ωρο τελεσίγραφο, επανήλθε χθες. Πέρα από την προφανή επιδίωξη «μεγάλης αναταραχής», πιθανόν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και οι στενοί συνεργάτες του επιλέγουν τις κινήσεις τους με το μάτι στραμμένο και στην εσωκομματική αρένα. Χτίζουν ένα αφήγημα αναξιοπιστίας των εκλογών, ώστε την επομένη των ευρωεκλογών να μπορούν να το επικαλεστούν στην περίπτωση που τεθεί θέμα ηγεσίας στον ΣΥΡΙΖΑ.