Το αποτέλεσμα των εκλογών της τοπικής αυτοδιοικήσεως στην Τουρκία –δυσμενές ασφαλώς για τον πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν– παρείχε μια στιγμιαία ευκαιρία δραπετεύσεως από τον ζόφο της εσωτερικής πολιτικής ζωής εις την οποία βυθίζεται η Ελλάς, δίχως να διαφαίνεται ακόμη προοπτική εξόδου από την παρούσα κρίση.
Διατυπώθηκαν απόψεις και εκτιμήσεις περί τυχόν συνεπειών της ήττας του κ. Ερντογάν στην περαιτέρω πορεία του ελληνοτουρκικού διαλόγου. Καθώς επίσης και ανησυχίες ορισμένων ότι ενδεχομένως ο Τούρκος πρόεδρος, σε μία προσπάθεια επανασυσπειρώσεως των ψηφοφόρων, θα υιοθετήσει εκ νέου ακραία εθνικιστική πολιτική έναντι της Ελλάδος.
Το γεγονός ότι εδώ και δύο αιώνες, πάνω κάτω, η εξωτερική μας πολιτική επικεντρώνεται κυρίως στην ανάγνωση των τουρκικών προθέσεων έναντι της Ελλάδος και στην «αξιοποίηση» των δυσλειτουργιών στις σχέσεις αυτής της χώρας με τις εκάστοτε Μεγάλες Δυνάμεις, δεν σημαίνει ότι αυτό ισχύει και στην Αγκυρα, ανεξαρτήτως του ασκούντος την εξουσία εις τη γείτονα. Δυσάρεστο για τον Ερντογάν το αποτέλεσμα των εκλογών και μη αναστρέψιμο ενδεχομένως, κατά τις εκτιμήσεις κάποιων αναλυτών, αν και οι προβλέψεις στην πολιτική είναι παρακινδυνευμένες πάντοτε. Αλλά η επομένη κρίσιμη αναμέτρηση τοποθετείται έπειτα από μια τετραετία, το 2028, όταν θα διεξαχθούν προεδρικές εκλογές σε αυτή τη χώρα.
Ο χρόνος έως τότε από άποψη πολιτική είναι τεράστιος. Ιδιαίτερα σε μια περίοδο μοναδικής ρευστότητος εις την περιοχή, με κλιμακούμενο τον πόλεμο Ρωσίας – Ουκρανίας και ορατό τον κίνδυνο διασποράς των πολεμικών συγκρούσεων στη Μέση Ανατολή. Θέματα σχετιζόμενα με τη γεωγραφία, την ιστορική διαδρομή αιώνων, την ανάγκη διατηρήσεως ισορροπιών στην πλέον ανομοιογενή περιοχή της Ευρώπης από άποψη πολιτική, θρησκευτική και πολιτιστική δεν μηδενίζουν σε καμία περίπτωση τη σημασία του ελληνοτουρκικού διαλόγου για την Τουρκία.
Μόνο που για την Αγκυρα οι διαφορές με την Ελλάδα είναι ένα επιπλέον περιφερειακό πρόβλημα. Ενώ για την Αθήνα το ίδιο θέμα έχει, διαχρονικώς, διάσταση υπαρξιακή. Εξ ου και ο αέναος αγώνας για εξασφάλιση υποστηρίξεως προς την Ελλάδα από τη Δύση. Και οι συνομιλίες που επαναλαμβάνονται και διακόπτονται εδώ και χρόνια, απλώς είναι μια άσκηση εξαγοράς του χρόνου.