Από την εποχή της ανόδου της Χρυσής Αυγής τα συστημικά κόμματα προβληματίζονται πώς να αντιμετωπίσουν τους ψηφοφόρους ακροδεξιών κομμάτων. Να τους απομονώσουν; Να προσπαθήσουν να τους προσελκύσουν – κι αν ναι, πώς; Είναι χαμένη υπόθεση ή δεν είναι σωστό να εκχωρούν ένα σημαντικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας στην Ακροδεξιά;
Τα ίδια ερωτήματα επανέρχονται μετά τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις που δείχνουν ενίσχυση της αντισυστημικής ψήφου προς διάφορες κατευθύνσεις στην τελική ευθεία προς τις εκλογές. Η αντανακλαστική αντίδραση των κομμάτων είναι να μιλήσουν στην κοινή γνώμη με την ίδια γλώσσα και για τα ίδια θέματα: το μεταναστευτικό, την πατρίδα, τον στρατό. Ετσι ακριβώς δημιουργούνται διάφορες «τερατογενέσεις». Ο Πύρρος Δήμας, ως υποψήφιος ευρωβουλευτής της Ν.Δ. πλέον, φωτογραφίζεται δίπλα στον φράχτη του Εβρου και τονίζει την υποχρέωση για στήριξη στους ακρίτες, «προκειμένου εμείς να αισθανόμαστε ασφαλείς» (ασφαλείς από ποιον; Τους μετανάστες σαν τον ίδιο ή τους αντιφρονούντες στην προβληματική δημοκρατία της Τουρκίας, που δεν μπορεί να συγκριθεί με την Αλβανία του Χότζα;).
Ο Στέφανος Κασσελάκης ντύνεται στο χακί και επιχειρεί να χειραγωγήσει τον πατριωτισμό των ψηφοφόρων του, διακηρύσσοντας «Ορκίζομαι να φυλάττω πίστιν εις την πατρίδα» ή καταγγέλλει την κυβέρνηση για «ατζέντα Ισλαμαμπάντ». Την ίδια στιγμή, η επιστράτευση ονομάτων, όπως ο Φρέντι Μπελέρης και ο Θοδωρής Ζαγοράκης γίνεται από Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ αντίστοιχα για να συσπειρωθεί «το συντηρητικό ακροατήριο», που υποτίθεται ότι έχει δυσαρεστηθεί από τη στάση αμφοτέρων των κομμάτων στο ζήτημα των γάμων ομόφυλων ζευγαριών (στις δημοσκοπήσεις δεν διαπιστώθηκε κάτι τέτοιο).
Σε ακριβώς αυτό το επιχείρημα του δανεισμού ακροδεξιών θέσεων απαντάει μια ενδιαφέρουσα έρευνα για τους ψηφοφόρους της άκρας Δεξιάς και την επαναδιεκδίκησή τους από τα καθιερωμένα κόμματα, που παρουσιάστηκε χθες από τις συντάκτριές τους Βασιλική Γεωργιάδου και Τζένυ Μαυροπούλου, σε συνεργασία με το γερμανικό ίδρυμα Φρίντριχ Εμπερτ: «Παρότι δεν φαίνεται να υπάρχουν ετοιμοπαράδοτες συνταγές για την αντιμετώπιση της ακροδεξιάς εκλογικής επέλασης, ωστόσο τα ερευνητικά δεδομένα καταδεικνύουν ότι συντονισμένες πολιτικές που προωθούν τη δημιουργία ποιοτικών θέσεων εργασίας, εξασφαλίζουν κοινωνικές παροχές, πρόσβαση στα δημόσια αγαθά και δίκαιες αμοιβές και, επίσης, προτεραιοποιούν την ένταξη των νέων και ευάλωτων κοινωνικών κατηγοριών σε μια αγορά εργασίας με αξιοπρεπείς συνθήκες και αμοιβές, είναι παράγοντες που μπορεί να λειτουργήσουν ευεργετικά προκειμένου να εκτονωθούν τα παράπονα τα οποία λειτουργούν ως καταλύτες για την ενίσχυση της άκρας Δεξιάς».