Γράφαμε προχθές για τη δημοφιλή τηλεοπτική σειρά «3 Body Problem» (Netflix), βασισμένη στο ομότιτλο έργο του Λιου Σιτσίν, Κινέζου συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας. Γράφαμε επίσης ότι η σειρά τράβηξε την προσοχή του σημαντικού Αμερικανού αρθρογράφου των New York Times (ΝΥΤ) Ρος Ντούθατ (Ross Douthat), εκπροσώπου της «φωτισμένης δεξιάς» της Αμερικής και πιστού καθολικού.
Ο Ντούθατ στάθηκε σε γεωπολιτικής φύσης προεκτάσεις της σειράς, στην οποία μια Κινέζα φυσικός «προσκαλεί» στη Γη έναν εξωγήινο πολιτισμό – με ό,τι μπορεί αυτό να σημαίνει για τη Γη, αλλά και για μια ομάδα ιδιοφυών φυσικών από τη Βρετανία και τις ΗΠΑ.
Σημαντικό: ο εξωγήινος πολιτισμός είναι εξαιρετικά προηγμένος και, μολονότι χρειάζεται 400 χρόνια για να φτάσει ο στόλος του στη Γη, έχει τον τρόπο να παρακολουθεί κάθε στιγμή από τη ζωή στη Γη.
Ο Ντούθατ επισημαίνει πως ειδικά το τελευταίο παραπέμπει στον κινεζικό αυταρχισμό και στη δραστική περιστολή των βασικών ελευθεριών των Κινέζων πολιτών.
Υπάρχει, όμως, εδώ μια πτυχή που έχει να κάνει με το βιβλίο που ενέπνευσε τη σειρά. Σημείο εκκίνησης για τη Γιε, την εν λόγω φυσικό, είναι η τραυματική εμπειρία της στα χρόνια της Πολιτιστικής Επανάστασης του Μάο, το 1966: βλέπει τον πατέρα της να δολοφονείται, ενώ και η ίδια συλλαμβάνεται.
Η σειρά ξεκινά με αυτή τη σκηνή. Το ίδιο ισχύει και για την αμερικανική έκδοση του μυθιστορήματος. Οχι όμως και για την πρωτότυπη κινεζική: εκεί, η επίμαχη σκηνή εκτυλίσσεται κάπου στο μέσον της ιστορίας.
Ο Σιτσίν (επιτυχημένος διεθνώς συγγραφέας ε.φ, με σημαντικά διεθνή βραβεία στο ενεργητικό του) το έκανε αυτό σκόπιμα: «έκρυψε» τη συγκεκριμένη σκηνή για να ξεγελάσει, όπως δήλωσε, τους λογοκριτές στη χώρα του. Κυρίως όμως, ήθελε, και το επιδίωξε, η αγγλική έκδοση να φέρει μπροστά τη σκηνή με τις αγριότητες της κινεζικής Πολιτιστικής Επανάστασης.
Παρά ταύτα, ο Σιτσίν δεν είναι διόλου αντιφρονών συγγραφέας. Μάλλον το αντίθετο. Σε διάφορες συνεντεύξεις του, έχει δικαιολογήσει τον ολοκληρωτικό χαρακτήρα του κινεζικού καθεστώτος ισχυριζόμενος ότι «οι Κινέζοι δεν είναι έτοιμοι για δημοκρατία» και ότι, ως έχουν τα πράγματα, η κυβέρνηση είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική σε διάφορα επίπεδα. Ισως, λοιπόν, ο συγγραφέας να είναι ένας πραγματιστής (ξέρει τι αρέσει στο δυτικό κοινό) αλλά, στην ουσία, συμβαδίζει με το καθεστώς της χώρας του.
Αραγε, το μυθιστόρημα, ιδωμένο από αυτή τη σκοπιά, εκφράζει, υπογείως, την ιδέα ότι η Κίνα (ο προηγμένος εξωγήινος πολιτισμός) έρχεται να σώσει τη Γη από τους μαλθακούς, παρηκμασμένους δυτικούς; Η συνέχεια αύριο.