Στην κατακλείδα του άρθρου του στους New York Times, ο Ρος Ντούθατ (Ross Douthat) τραβάει αυτό το ενδιαφέρον παιχνίδι ερμηνευτικών εκδοχών της τηλεοπτικής σειράς «3 Body Problem» (στο Netflix, βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Κινέζου Λιου Σιτσίν) ακόμα πιο μακριά.
Αυτή τη φορά, παραπέμπει στην ερμηνεία του Τζέιμς Πεθοκούκις (James Pethokoukis) στο σάιτ Faster, Please: Και αν η συνεχιζόμενη παρακμή της Δύσης οφείλεται όντως σε κάποια ανώτερη εξωγήινη νοημοσύνη που έχει αόρατα διεισδύσει στην καθημερινότητα της Γης και μας «τρώει» σαν το σαράκι;
«Αν μη τι άλλο», γράφει, «εάν υπήρχε κάποιο είδος εξωγήινων παρατηρητών που γυροφέρνουν τον πλανήτη και μας ανακατώνουν, θα ήταν πολύ διαφορετικά τα αποτελέσματα απ’ όσα έχουμε ζήσει τα τελευταία πενήντα χρόνια;».
Ενδιαφέρουσα σκέψη, όσο κι αν παραπέμπει σε γραφική θεωρία συνωμοσίας. Ας πάρουμε μιαν απόσταση από τα πράγματα με ψυχραιμία, με ψυχρό αίμα δηλαδή.
Οποιος έχει παρακολουθήσει τις εξελίξεις των τελευταίων χρόνων πάνω στην υπόθεση των αγνώστου ταυτότητος ιπτάμενων αντικειμένων (τα περίφημα UFO), έχει δει ότι πλέον σοβαροί ρεπόρτερ και ερευνητές (και όχι «ψεκασμένοι» αποκρυφιστές ουφολόγοι) διεξάγουν ψυχρές μα σχολαστικές δημοσιογραφικές ρεπορτάζ και έρευνες. Επίσης, ότι επαγγελματίες Αμερικανοί στρατιωτικοί (του πολεμικού ναυτικού και των ιπτάμενων χειριστών του εν προκειμένω) έχουν δώσει στη δημοσιότητα βίντεο τραβηγμένα από αεροσκάφη με πολύ παράξενα ιπτάμενα αντικείμενα πάνω από τον Ατλαντικό και, τέλος, ότι το ίδιο το αμερικανικό Πεντάγωνο και το Κογκρέσο προβαίνουν σε έρευνες σχετικά με τα ευρήματα αυτά («Δεν γνωρίζουμε τι είναι, πάντως σίγουρα δεν είναι δικά μας», είναι μια σύνοψη των συμπερασμάτων τους).
Είναι γεγονός πως τα σχετικά αυτά βίντεο του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού (διαθέσιμα σε όλους πλέον στο YouTube) είναι ό,τι πιο εντυπωσιακά αληθοφανές μπορεί να υπάρξει ως προς τις καταγραφές UFO. Ενα πολύ πρόσφατο μάλιστα, που ανέδειξε η σοβαρή επιστημονική ιστοσελίδα Futurism, αποτυπώνει ένα τέτοιο αντικείμενο να βυθίζεται στον ωκεανό…
Ο ίδιος ο Ντούθατ τονίζει τις θεάσεις των πολύ παράξενων ιπτάμενων αντικειμένων, τα οποία ίσως να εξηγούν όλη αυτή τη φασαρία, θέτοντας ένα ερώτημα: Κα αν όλη η σειρά είναι ένας πλάγιος, έμμεσος τρόπος να μυηθούμε οι γήινοι σε μια πολύ υπαρκτή απειλή που βρίσκεται μπροστά μας και για την οποία θα πρέπει να προετοιμαστούμε;..
«Οκέι, είπα πολλά (κι αυτοί παρακολουθούν συνεχώς)», γράφει αμέσως μετά ο Ντούθατ εν είδει αστεϊσμού, εγκαταλείποντας ευφάνταστα σενάρια υπαρκτής εισβολής από εξωγήινους, για να μας θυμίσει κάτι αυτονόητο μεν αλλά πολύ ουσιαστικό δε: τη δυναμική που μπορεί να έχει μια αφήγηση, ακόμα κι αν είναι καθαρή επιστημονική φαντασία. Την πολυπρισματική δυναμική των έργων τέχνης (ναι, και αυτών που απαξιώνονται ως «ποπ» προς μαζική κατανάλωση) και τις διαφορετικές, συχνά αντικρουόμενες, ερμηνείες που φέρνουν μαζί τους.
Αυτό είναι μια ανθρώπινη κατάκτηση, την οποία κανένας εξωγήινος δεν μπορεί να κλέψει (ίσως μόνον η τεχνητή νοημοσύνη…).