∆εν είναι να απορείς που τα κόμματα συγκαταλέγουν στους υποψήφιους ευρωβουλευτές τους τηλεμουτσούνες l – κάτι γλάστρες «δημοσιογράφους» ιδίως, που συνεπικουρούν ιέρειες πρωινάδικων στην τελετουργική τους παπαρολογία, l αλλά και κάτι επιτήδειες της μεταμεσονύχτιας κουλτουριάρικης (για ξεκάρφωμα) τηλεόρασης. l Εκείνο για το οποίο απορείς είναι πώς εγνωσμένης αξίας πρόσωπα και με την κατάλληλη για το έργο της ευρωβουλής σκευή δέχονται να συγκαταλεχθούν σε λίστες υποψηφίων όπου είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα υποσκελιστούν από τηλεμουτσούνες ή άλλες τάλε κουάλε υποψηφιότητες. l Και να λείπουν κάτι «Εμείς σας παρουσιάζουμε μια λίστα για όλα τα γούστα, εσείς ευθύνεστε για το τι θα διαλέξετε». l ∆ιότι κι αυτό είναι άλλη μια βαθιά ριζωμένη υποκρισία, από αυτές που καθιστούν διαχρονικά αναποτελεσματικό και αναξιόπιστο το πολιτικό-κομματικό μας προσωπικό· l όσο σοβαρές κι αν είναι οι προθέσεις κάποιων όταν αποφασίζουν να ασχοληθούν με τα κοινά. l Ο χαμηλά τοποθετημένος πήχης –που φτάνει ως και την απροσχημάτιστη χαμέρπεια πολλές φορές– είναι ο Προκρούστης της πολιτικής μας ζωής και των άθλων της. l Ακούγεται ίσως υπερβολικό, αλλά ας σκεφτούμε μόνο από πού ξεκινούν, με ποιο στόχο και με ποιες φιλοδοξίες, κάποιες πολιτικές πρωτοβουλίες l –οικονομικές, κοινωνικές, θεσμικές ή άλλες– l και πόσο μαδημένες καταλήγουν, αν καταλήξουν κάπου αλλού από τον κάδο απορριμμάτων. l ∆ιότι το πολιτικό (αλλά και το κοινωνικό μας) όλον λέει ότι επιθυμεί τα υψηλά, αλλά στην πραγματικότητα αμαχητί συμβιβάζεται ή και εκθύμως βολεύεται με το κεραμεούν και το φαύλον. l
Με το καλό λοιπόν να υποδεχτούμε και να τηλεχαβαλεδιάζουμε και την επόμενη πενταετία με τα ευρωκαζάντια που θα δρέπουν οι περισσότεροι απ’ αυτούς που θα στείλουμε τον Ιούνιο στην ευρωβουλή. l
Επρεπε να φτάσουμε σε εντός κι εκτός σχολείου ξυλοδαρμούς μεταξύ μαθητών l (και μαθητριών, και μαθητριών, όχι μόνο όπου μας βολεύει το θηλυκό γένος) l για να ληφθούν μερικά στοιχειώδη μέτρα τα οποία θα έπρεπε να είναι από τα πρώτα τόσα χρόνια τώρα που ακούμε υποσχέσεις για την εκπαίδευση και την εξυγίανσή της. l Μέτρα όπως να χρεώνονται οι γονείς των μαθητών τις καταστροφές που οι γόνοι τους προξενούν σε σχολική περιουσία, l να επανέλθει η ποινή της πενθήμερης αποβολής ή και της αναγκαστικής αλλαγής σχολείου, l η επαναφορά επίσης δικαιολογημένων και αδικαιολόγητων απουσιών και άλλων σχετικών ρυθμίσεων. l Πρέπει με επιμονή να καταπολεμηθεί στα σχολεία η «δημοκρατική», και καλά, χαλαρότητα που οι αλήστου μνήμης «προοδευτικοί» l –οι παλαιοί των ημερών πασόκοι, ή κάτι μη μου τους κύκλους τάραττε νεοδημοκράτες, και οι συριζαίοι των πρόσφατων πυρρίχιων χρόνων– l επέβαλαν στα σχολεία, ξεχαρβαλώνοντάς τα όπως πικρά έχει αποδειχτεί χρόνια τώρα. l Διότι προφανώς, προφανέστατα, δεν αρκεί η θέσπιση των μέτρων που αναγγέλθηκαν. l Πρέπει και να εξασφαλιστεί η εφαρμογή τους με άγρυπνη επίβλεψη και τη δέουσα αυστηρότητα. l Προσοχή, διότι οι υπονομευτές και επίδοξοι ανατροπείς όσων τώρα θεσπίστηκαν ελλοχεύουν όχι μόνο έξω, και ολόγυρα, από τα σχολεία (κόμματα κι αποκόμματα) αλλά ιδίως εντός των τειχών. l Εκεί είναι ο μεγάλος κίνδυνος – από κομματικούς εγκάθετους ή και αυτοβούλως πράττοντες φορείς της αριστερίλας, μαθητές και, προπαντός, καθηγητές. l Αγρυπνη επίβλεψη και αυστηρή εφαρμογή των πρόσφατων αποφάσεων. l
Να ευχηθούμε όμως «και εις ανώτερα» l – δηλαδή και στην ανώτερη βαθμίδα της εκπαίδευσης, στα πανεπιστήμια, όπου και ο μέγας κλαυθμός και οδυρμός της ευνομίας και ευρυθμίας. l Και όπου φυσικά και οι ανάλογοι καθηγητές· δραστήριοι αυτοί ανάμεσα στους πολύ περισσότερους «παρατηρητές» και Πόντιους Πιλάτους.