Λέμε, σε ειδήσεις καναλιών και ραδιοσταθμών: l «Αυτό συνέβη στους δρόμους του Ιλιον» – άκλιτο κι αυτό, άμοιρε ποιητή της «Ιλιάδας»· l λέμε «τον κ. Τρύφων, πρόεδρο του οργανισμού» ή «του λέκτωρ της ίδιας σχολής…» κ.ο.κ. l Γράφουμε (και στις καλύτερες οικογένειες): l «των ήδη υπαρχόντων εκθέσεων πραγματογνωμοσύνης» l ή λέμε «η νέα γενιά είναι παρών». l Λέμε: «τόσα χρόνια σέρνεται αυτή η υπόθεση στα δικαστήρια κι ακόμα παραμένει ατελές». l Αλλά, όπως μας γράφει φίλη της στήλης, «Μακάρι να ήταν μόνο τα τριτόκλιτα» l – που υποφέρουν, και όχι μόνο στα ΜΜΕ. l Η ίδια άκουσε στο ΕΡΤNEWS τη Δευτέρα 22/4 λίγο πριν από τις 3 μ.μ. το εξής θεαματικό, σχετικά με το περιστατικό σχολικής βίας στον Ωρωπό: l «Η αστυνομία επιβλήθηκε επί του θέματος…». l Ετσι έχουν καταλάβει το «επιλήφθηκε του θέματος» και γι’ αυτό πρόσθεσαν κι ένα «επί» μπας και γίνει καμιά παρεξήγηση ότι η αστυνομία επιβλήθηκε κάπου. l Ολα κι όλα, μπορεί να είμαστε ψιλοκαθαρευουσιάνοι –διότι την σήμερον ημέρα η χρήση καθαρευούσης υποδηλώνει «μόρφωση»– αλλά όχι και να διαστρεβλώνουμε την είδηση. l «Λένε, λένε, πια και τι δεν λένε», που τραγουδούσε κάποτε η Μαίρη Λω τον συνθέτη σύζυγό της Νίκυ Γιάκοβλεφ, l δεν θα συμφωνήσουμε όμως και με τη συνέχεια του τραγουδιού που έλεγε: l «άσ’ τους όμως και ας λένε ό,τι θένε / έτσι είναι κι έτσι έχουν γεννηθεί». l Για να συντάσσουν μετά γενικής όχι μόνο όσα ρήματα συντάσσονταν έτσι κάποτε αλλά και όποιο άλλο ρήμα του φανεί του γλωσσοστεφανή; l Πολύ φοριέται και η «γενική διαιρετική». l Λ.χ. λένε «στην καλύτερη (ή στην καλυτέρα) των περιπτώσεων»· l διότι δεν έχει έμφαση, βρε παιδί μου, να πεις απλά «στην καλύτερη περίπτωση». l Οπως επίσης άλλο «μας έγραψε στα παλιά του παπούτσια» και άλλο να πεις «στα παλαιότερα των υποδημάτων του», που έχει, βρε παιδί μου, αδιάπτωτο σουξέ χρόνια τώρα. l Ασε δε εκείνο το ενδημικό ιδίως στα τηλεράδια «αφορά στον, στην, στα κτλ κτλ». l Διότι οι απλοί Ελληνες λέμε «αυτό δεν αφορά εμένα» ή «Η ρύθμιση αυτή αφορά τις επιχειρήσεις…». l Οχι όμως και οι πεπαιδευμένοι, οι οποίοι λένε: «αφορά στο άρθρο 25 και αφορά και στους συνταξιούχους…». l «Η υπόθεση αυτή αφορά στον Τσίπρα», λένε, και όχι «Αφορά τον Τσίπρα» όπως γράφουν ουσιώδεις και με καλά ελληνικά σχολιαστές (λ.χ. ο Στέφανος Κασιμάτης στα Νέα 4/3). Ηδη το 1940 ο Γιώργος Σεφέρης υποσημειώνει σ’ ένα ποίημα της συλλογής του «Τετράδιο γυμνασμάτων»: «Αξίζει να προσέξει κανείς πώς γίνεται αγοραία γλώσσα, στις μέρες μας, η καθαρεύουσα». l Αναφερόταν βέβαια σε εποχές, πριν και μετά τη δεκαετία των πολέμων, όπου η καθαρεύουσα κυριαρχούσε – δημόσιο, εκπαίδευση, Τύπο, παντού. l Τότε έτσι μιλούσαν και λαϊκοί άνθρωποι που ήθελαν να περάσουν ως κάποιοι. l Μετά την καθιέρωση της καθομιλουμένης στη μεταπολίτευση, έχουμε πια μια άλλου είδους χρήση «τρόπων» της καθαρεύουσας – και δεν αναφέρομαι στην ξύλινη γλώσσα της Αριστεράς που εξ αρχής κόλλησε σε συντακτικά καλούπια της καθαρεύουσας λέξεις και καταλήξεις «λαϊκές». l Γλώσσα made in KKE. l Την «παλιά» εποχή, τα καμώματα των καταχραστών της καθαρεύουσας και των μίμων τους τα είχε περιλάβει ένας σπουδαίος δημιουργός, είρων μέγας και σαρκαστής, «δηλητηριώδης» για τα γλωσσικά και όχι μόνο καμώματα της κοινωνίας της εποχής του l – ο μοναδικός Μέντης Μποσταντζόγλου, ο αγαπημένος των Ελλήνων Μποστ. l Μποστ όμως δεν μπορεί να υπάρξει σήμερα. l Για πολλούς λόγους αλλά κυρίως επειδή δεν θα γινόταν κατανοητός. l Τώρα «Λένε, λένε πια και τι δεν λένε», αλλά άντε να μετρήσεις πόσοι καταλαβαίνουν ότι ακούν ελληνικούρες, κοτρώνες, χοντράδες κι άρρητ’ αθέμιτα, κουκιά μαγειρεμένα… l Σήμερα η γλωσσική αφασία «επιβλήθηκε επί του θέματος».
Η γλωσσική αφασία «επιβλήθηκε επί του θέματος».
2' 57" χρόνος ανάγνωσης
