Κατά τις σχεδόν δίμηνες, στις αρχές του 2024, κινητοποιήσεις των φοιτητών για το νομοσχέδιο (ψηφίσθηκε τελικά) της κυβέρνησης για τη θεσμοθέτηση μη κρατικών ΑΕΙ, τέσσερις φοιτητές του Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών εμπόδισαν πανεπιστημιακούς και διοικητικούς υπαλλήλους να μπουν στα γραφεία τους. Ετσι, ο πρόεδρος του τμήματος τους κάλεσε σε ακρόαση και κατόπιν τους επέβαλε την ποινή του αποκλεισμού από τις εξετάσεις του θερινού εξαμήνου. Ομάδα φοιτητών αρχικά προπηλάκισε τον πρόεδρο και, προ ημερών, απέκλεισε τον πρύτανη Χρήστο Μπούρα στο γραφείο του, ζητώντας να άρει την ποινή.
Δεν είναι, φυσικά, το πρώτο ανάλογο επεισόδιο, το οποίο έληξε γρήγορα. Και δυστυχώς, δεν υπάρχει καμία έκπληξη στις αντικρουόμενες ανακοινώσεις πρύτανη και αστυνομίας, για το εάν ο πρώτος κάλεσε τη δεύτερη, με αποτέλεσμα (εάν ισχύει) η αστυνομία να είναι έκθετη που δεν παρενέβη.
Το θέμα θα έπρεπε να έχει λήξει από τη στιγμή που η Σύγκλητος του Πανεπιστημίου Πατρών τόνισε ότι «για το θέμα κλήσης σε ακρόαση φοιτητών που συμμετείχαν στις καταλήψεις, ο κ. πρόεδρος έχει το απόλυτο δικαίωμα και ευθύνη, υπερασπιζόμενος το δημόσιο πανεπιστήμιο από πράξεις παραβίασης θεμελιωδών δικαιωμάτων μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας, όπως οι καταλήψεις, να κάνει τις νόμιμες ενέργειες και, αν διαπιστώσει παραβίαση του νόμου και του κανονισμού, να επιβάλει πειθαρχικές κυρώσεις». Αρμόδια επίσης είναι και η αστυνομία, εάν διαπιστώσει παραβίαση του νόμου. Αλλά στην περίπτωση αυτή έδειξε πως περίμενε το συμβάν να λήξει.
Σε ανάλογα περιστατικά στα ελληνικά πανεπιστήμια πρωταγωνιστούν μονίμως οι πρυτανικές αρχές, η αστυνομία, οι φοιτητικές παρατάξεις, η κυβέρνηση και τα κόμματα. Παρότι μοιάζει οι πρωταγωνιστές να ερμηνεύουν καλά τον ρόλο τους (τον έχουν, άλλωστε, επαναλάβει ουκ ολίγες φορές τα τελευταία χρόνια), απευθυνόμενοι στο (δυνάμει) κοινό τους –δηλαδή, το ίδρυμα, τους φοιτητές-ψηφοφόρους, την κοινή γνώμη– μιλάμε για μια βαρετή παράσταση.
Το λυπηρό είναι πως ελάχιστοι στα ελληνικά ΑΕΙ έχουν αποδείξει ότι υιοθετούν τη γενναία στάση του πρύτανη και της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου Πατρών. Το σύνηθες είναι πρυτάνεις και πανεπιστημιακοί να «λουφάζουν» και η αστυνομία να ποιείται την νήσσαν.