Το κήρυγμα του Ιησού επί της γης και το απερινόητο μυστήριο της Αναστάσεως του Θεανθρώπου υπήρξε η μεγαλύτερη ανατροπή στην ιστορία του ανθρώπου. Ηταν το 27 π.Χ. που συντελέσθηκε μια κολοσσιαία πολιτειακή αλλαγή στη Δύση με την ίδρυση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, και με τον Οκταβιανό Αύγουστο στο αξίωμα του πρώτου ισόθεου Αυτοκράτορα, που το διατήρησε έως τον θάνατό του, το 14 μ.Χ.
Ηταν επίσης η εποχή εκείνη, που οι σοφοί της ελληνικής αρχαιότητος και των Λατίνων στη συνέχεια έχαιραν απολύτου σεβασμού, αν και ο Σοφός Σωκράτης θανατώθηκε διότι ενέσπειρε καινά δαιμόνια στους βλαστούς της ανωτάτης κοινωνίας των Αθηνών υπονομεύοντας την καθεστηκυία τάξη.
Ηταν σε αυτό το περιβάλλον, που ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ ακολουθούμενος από αγραμμάτους μαθητές και κατ’ επάγγελμα αλιείς μακάριζε τους «πεινώντας και διψώντας» καθώς επίσης και τους πτωχούς τω πνεύματι». Και έγραφε ο Παύλος στην Α΄ προς Κορινθίους επιστολή του. «Τα μωρά του κόσμου εξελέξατο ο Θεός ίνα τους σοφούς καταισχύνη και τα ασθενή του κόσμου εξελέξατο ο Θεός ίνα καταισχύνη τα ισχυρά».
Και θορυβήθηκαν οι Ιουδαίοι Αρχιερείς από το κήρυγμά του και απαίτησαν την Σταύρωσή του από τον Πόντιο Πιλάτο. Αλλά το μέγα «σκάνδαλο» για την κρατούσα την εποχή εκείνη αντίληψη πραγμάτων, όπως και για τον ορθολογικό κόσμο της σήμερον ήταν και είναι η Ανάσταση του Θεανθρώπου. «Ει δε Χριστός ουκ εγήγερται ματαία η πίστις υμών» έγραφε στην ίδια επιστολή του ο Παύλος.
Στις μέρες μας έχει αρχίσει να παρατηρείται μία τάση ενισχύσεως ενός «χριστιανικού εθνικισμού» της Δεξιάς σε μια προσπάθεια εξουδετερώσεως του ριζοσπαστικού Ισλάμ ή ακόμη και για ανάσχεση του αφυπνιστικού «κινήματος woke», που έκανε την εμφάνισή του με το σύνθημα «Black Lives Matter» και αντιστρατεύεται κάθε μορφή διακρίσεων.
Είναι και αυτό μια ένδειξη ότι ο «κοσμικός ανθρωπισμός» που άρχισε να κυριαρχεί από την εποχή του Διαφωτισμού δεν έλυσε το πρόβλημα αρμονικής συνυπάρξεως των διαφορετικών τάσεων και στοιχείων που συγκροτούν την κοινωνία της Δύσεως στις μέρες μας.
Οχι βεβαίως ότι το πρόβλημα είχε επιλυθεί την εποχή που η Ευρώπη ήταν από άκρου εις άκρον Χριστιανική κατ’ όνομα. Ο Τριακονταετής Πόλεμος μεταξύ των Διαμαρτυρομένων και Καθολικών βασιλείων, που σάρωσε κυριολεκτικώς την Γερμανία από το 1618 έως το 1648, επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές.
«Εάν κάποιοι συντηρητικοί διανοούμενοι αρκούνται να ανασύρουν από το θεατρικό βεστιάριο την πανοπλία του Χριστιανισμού δίχως να πιστεύουν στην λύτρωση, τότε το κίνημα του “νέο-θεϊσμού” θα σβήσει», γράφει ο Τομ Χόλαντ, σύγχρονος πολυδιαβασμένος Βρετανός ιστορικός.
Πριν από χρόνια ένας άλλος Αγγλος φιλόσοφος και χριστιανός απολογητής, αλλά γνωστός κυρίως ως συγγραφέας αστυνομικών με ήρωα ντετέκτιβ τον ιερωμένο Father Brown, o Γκίλμπερτ Κιθ Τσέστερτον, θα ισχυριζόταν με φλέγμα: «Ο χριστιανισμός πέθανε πολλές φορές και αναστήθηκε γιατί έχει έναν Θεό που ξέρει τον δρόμο της εξόδου από τον τάφο». Αλλά για εμάς τους ορθοδόξους χριστιανούς απλώς Καλή Ανάσταση.
