Η τράπεζα θεμάτων είχε εφαρμοστεί για πρώτη φορά στα μέσα της δεκαετίας του 2010, επί υπουργίας Κωνσταντίνου Αρβανιτόπουλου. Την κατήργησε ο ο Αριστείδης Μπαλτάς επί ΣΥΡΙΖΑ το 2015, την επανέφερε η Νίκη Κεραμέως το 2019 επί Ν.Δ.
Τον Οκτώβριο του 2010, η τότε υπουργός Παιδείας Αννα Διαμαντοπούλου παρουσίασε την ψηφιακή διάσταση του «νέου σχολείου», όπως είχε ονομαστεί το κυβερνητικό σχέδιο για τις αλλαγές στις δύο πρώτες εκπαιδευτικές βαθμίδες, και ανακοίνωσε την ψηφιακή πλατφόρμα που τέθηκε σε δοκιμαστική λειτουργία. Προ ημερών, ο νυν υπουργός Παιδείας Κυριάκος Πιερρακάκης παρουσίασε την εξελιγμένη εκδοχή του ψηφιακού σχολείου.
Επί συστήματος δεσμών για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, συνυπολογιζόταν ο βαθμός κάθε τάξης λυκείου για τις συνολικές μονάδες κάθε υποψηφίου. Επίσης, επί Γεράσιμου Αρσένη στο υπουργείο Παιδείας (1996-2000) οι μαθητές εξετάζονταν σε όλα τα μαθήματα για την εισαγωγή στα ΑΕΙ, παίρνοντας εθνικό απολυτήριο. Ανάλογα στοιχεία έχει το βασικό σχέδιο που τώρα προτείνεται στον κ. Πιερρακάκη για τη δομή του εθνικού απολυτηρίου.
Η επιστροφή των υπουργών σε θεσμικές επιλογές προκατόχων τους μπορεί να αποτελεί πολιτική δικαίωση των πρώτων, αλλά εντέλει υποδηλώνει την απροθυμία των πολιτικών δυνάμεων της Ελλάδας να καθίσουν σε ένα τραπέζι και να οργανώσουν ένα εκπαιδευτικό σύστημα σύγχρονο. Και αυτό το «πληρώνουν» οι μαθητές και η χώρα.
Και το ίδιο συμβαίνει σε επίπεδο στρατηγικών στόχων της εκπαίδευσης. Επί δεκαετίες, ξορκίζεται η παπαγαλία, αλλά αποδεικνύεται πως αυτή επιστρέφει από το σχολικό παράθυρο, μέσω της μεγάλης εξεταστέας ύλης που εγκλωβίζει τους μαθητές, της δασκαλοκεντρικής μάθησης, της βαθμοθηρίας…
Πολλά δηλώνονται, όμως, μένουν στα λόγια. Για παράδειγμα, η έκθεση του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ύστερα από τα μέτρια αποτελέσματα των μαθητών γυμνασίου στον ελληνικό διαγωνισμό «PISA» του 2022) ζητούσε στο γυμνάσιο, σε επίπεδο διδακτικής μεθοδολογίας, να δοθεί έμφαση στη διάκριση του επουσιώδους από το ουσιαστικό, η παρουσίαση της ύλης να επιτρέπει στους μαθητές να ανακαλούν προγενέστερες γνώσεις, να αλλάξουν η φιλοσοφία και το περιεχόμενο των διαγωνιστικών εξετάσεων. Ολα αυτά είχαν ειπωθεί και στο παρελθόν, αλλά τα αποτελέσματα δείχνουν ότι στην πράξη δεν εφαρμόστηκαν.
