Ο ισχυρός σεισμός της Κεφαλονιάς προκάλεσε αρκετές ζημιές αλλά το νησί άντεξε. Σε ίδιου μεγέθους δονήσεις στο παρελθόν, θα θυμόμαστε ότι είχαμε (σεισμοί Καλαμάτας, Αθήνας), ανθρώπινα θύματα και υλικές καταστροφές. Η Κεφαλονιά, παρότι ο σεισμός ήταν ισχυρός και έγινε σε μικρό εστιακό βάθος «κράτησε» γιατί τα κτίρια στην πλειονότητά τους είχαν φτιαχτεί με τις προδιαγραφές ενός πολύ καλού, όπως τον χαρακτηρίζουν οι ειδικοί, αντισεισμικού κανονισμού. Υπήρξαν όμως σοβαρά προβλήματα σε νεόδμητες οικοδομές ή και σε αυτοκινητόδρομους, που προκαλούν υπόνοιες ως προς το εάν τηρήθηκαν οι τεχνικές προδιαγραφές του αντισεισμικού κανονισμού. Αν, φερ’ ειπείν, κατά την κατασκευή τους χρησιμοποιήθηκαν τα κατάλληλα υλικά και στις σωστές αναλογίες, ώστε να αντεπεξέλθουν στη δοκιμασία ή φτιάχτηκαν κτίρια και δρόμοι με τον τρόπο που ξέρουν καλά κάποιοι εργολάβοι. Δεν πρέπει να διερευνηθεί πώς, στην ισχυρότερα δομημένη περιοχή της Ευρώπης, όπως θεωρείται η Κεφαλονιά, δρόμοι μεγάλης κυκλοφορίας άνοιξαν στη μέση, κατέρρευσαν τοιχία αντιστήριξης ή εμφάνισαν επικίνδυνες βλάβες νεοανεγερθέντα οικοδομικά συγκροτήματα που προορίζονταν για μαζική στέγαση;
Οι καιροί είναι ύποπτοι και σε μια ατμόσφαιρα γενικευμένης χαλάρωσης, για να μην πω παραλυσίας, οι ελεγκτικοί μηχανισμοί του κράτους, αυτοί που έχουν απομείνει, μα κυρίως οι κοινωνίες που ζουν και αναπνέουν καθημερινά πάνω από το «προσκεφάλι» του Εγκέλαδου πρέπει να επαγρυπνούν.
Ο καταστρεπτικός σεισμός της Νικομήδειας στην Κωνσταντινούπολη το 1999, όπου καινούργιες και λαμπερές εξ όψεως πολυώροφες οικοδομές, παρότι θεωρητικά είχαν χτιστεί με τις προβλεπόμενες προδιαγραφές, κατέρρευσαν σαν χάρτινοι πύργοι, σκοτώνοντας εκατοντάδες ανθρώπους, έδειξε ότι δεν αρκεί ένας σύγχρονος αντισεισμικός κανονισμός. Οι πολυκατοικίες είχαν χτιστεί σε «πήλινα πόδια», με «αλεύρι» αντί για μπετόν και «κληματόβεργες» αντί για σίδερα. Στις μέρες που διανύουμε οι μαυραγορίτες, οι κομπιναδόροι (και) του κατασκευαστικού τομέα, καραδοκούν. Απαιτείται ο συνεχής και αυστηρός έλεγχος εφαρμογής του αντισεισμικού κανονισμού στα υπό κατασκευή κτίρια, και αν η πολιτεία αδυνατεί να το πράξει οι τοπικές αρχές, οφείλουν να το υπενθυμίζουν και εν ανάγκη να το διεκδικούν. Πρόκειται για ζήτημα ζωής και θανάτου.
Εως ότου ξεσπάσει η καταιγίδα της οικονομικής κρίσης σοβαροί σεισμολόγοι έδειχναν εφησυχασμένοι, με την έννοια ότι η εφαρμογή του αντισεισμικού κανονισμού εγγυόταν γερά κτίρια. Δεν έπαυαν, ωστόσο, και τότε, να υπογραμμίζουν την ανάγκη ελέγχων στις σεισμογενείς περιοχές των -δημόσιων κυρίως- κτιρίων που είχαν χτιστεί, προ αντισεισμικού κανονισμού. Τώρα όμως ποιος μπορεί να εμπιστευθεί ότι οι προδιαγραφές του τηρούνται στις οικοδομές που φτιάχνονται; Πώς να μην βάζει σε υποψίες το γεγονός ότι στην Κεφαλονιά, κτίρια που ανεγέρθησαν τις περασμένες δεκαετίες, συμπεριφέρθηκαν άριστα ενώ άλλα που έγιναν πρόσφατα εμφάνισαν βαριά τραύματα;