Αν μη τι άλλο, η κρίση απέδειξε πως κυκλοφορούν ανάμεσά μας άνθρωποι με βαθιά ψυχή. Με τα αισθήματά τους να ξεχειλίζουν σε ημερήσια διάταξη, εμφανίζονται πρόθυμοι να θυσιασθούν για την αγάπη τους για την πατρίδα. Αλλος γίνεται απλός βουλευτής, άλλος γίνεται υπουργός και άλλος ζητάει την ψήφο μας για να γίνει δήμαρχος. Αν και δεν έχω καμία αμφιβολία για τα αισθήματα βαθιάς αγάπης που τρέφει για την Αθήνα μας ο κ. Σπηλιωτόπουλος –εξάλλου και να είχα ο ίδιος, φρόντισε με τις δηλώσεις του να ξεκαθαρίσει τη θέση του–, αναρωτιόμουν για ποιους βαθύτερους ψυχικούς λόγους κατεβαίνει σε αυτές τις εκλογές ο αντιμνημονιακός αγωνιστής κ. Βασίλης Καπερνάρος, σε έναν αγώνα που αποτελεί συγχρόνως και κατάθεση ψυχής. Φευ, δεν εγνώριζα την τρίτη ή τέταρτη εκ των ιδιοτήτων του πολυσχιδούς νομικού, την ιδιότητα του στιχουργού. Περιπλανώμενος δε εις το Διαδίκτυο διεπίστωσα πως κατά καιρούς έχει γράψει στίχους, οι οποίοι τον απαλλάσσουν από την υποχρέωση εκπονήσεως προγράμματος για τον δήμο, αφού εκεί βρίσκονται οι βαθύτερες αντιλήψεις του για την πόλη και τους δημότες του. Για να συνεννοούμεθα, παραθέτω τρία δείγματα του προγράμματός του για την Αθήνα: «Τ’ αυτοκίνητα που τρέχουν την Ομόνοια διατρέχουν και ακούν… δίχως φρένο, δίχως γκάζι, δίχως το παλιό τους νάζι εκλιπαρούν μην τυχόν από τους μόρτες κι απ’ των μηχανών τους κόφτες διαλυθούν» (σε μουσική Χρήστου Δάντη).
Αν όμως έχει καταθέσει το σχέδιό του για την πλατεία Ομονοίας, ο υποψήφιος δήμαρχος έχει και άποψη, βιωματική μάλιστα, για μια άλλη πολύπαθη πλατεία της πρωτεύουσας: «Χαμένος τώρα σε παράδεισους κρυφούς, των Εξαρχείων την πλατεία να βιώνεις… νύχτες φευγάτες με αλκοτέστ και εξακριβώσεις…» (ομοίως μουσική Χρήστου Δάντη). Παρακαλώ να μην περάσει απαρατήρητη η αναφορά στα αλκοτέστ και στις εξακριβώσεις, ανοιχτή καταγγελία της αστυνομοκρατίας στον πέριξ της πλατείας χώρο και άνοιγμα για μετεκλογική συνεργασία με τον υποψήφιο του ΣΥΡΙΖΑ. Ενας δήμαρχος της πρωτεύουσας, όμως, δεν μπορεί να μην έχει αισθήματα για ολόκληρη τη χώρα. Απόδειξη το ποίημα με τον γενναιόδωρο τίτλο «Ελλάς πατρώνα». «Ελλάς κακόμοιρη πατρώνα, όπως κατάντησες δειλή στον εικοστό πρώτο αιώνα, να σε κουρσεύουν οι φελλοί». Κατάθεση ψυχής και άρωμα ποίησης στον Δήμο της Αθήνας. Τι άλλο θέλετε πια;