Προχθές ήταν μια ηλιόλουστη ημέρα. Ωστόσο, αν το προσέξατε, εκεί γύρω στο μεσημέρι ο ουρανός σκοτείνιασε απότομα. Μαύρα σύννεφα έκρυψαν τον ήλιο και, για λίγο, δόθηκε η εντύπωση ότι πήγαινε να ξεσπάσει μια ανοιξιάτικη μπόρα. Η εξήγηση του φαινομένου δεν είναι μετεωρολογική, αλλά πολιτική και θα σας τη δώσω αμέσως παρακάτω.
Το πρωί εκείνης της ημέρας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, σε τηλεοπτική συνέντευξή του, έθεσε το ζήτημα της εποχικότητας των αρχαιοφυλάκων. Οπως με πολλές άλλες δουλειές (λ.χ. με τους εργάτες καθαριότητας) σε νησιά ή όπου αλλού οι επισκέπτες πολλαπλασιάζονται απότομα τους μήνες της τουριστικής κίνησης, δεν είναι λογικό η φύλαξη των αρχαιοτήτων να γίνεται από μονίμους υπαλλήλους του υπουργείου Πολιτισμού. Ανέφερε, δε, χαρακτηριστικά, το παράδειγμα της Δήλου, όπου τον χειμώνα αρκεί ένας φύλακας, αλλά το καλοκαίρι χρειάζονται σαράντα. Γιατί να πληρώνουμε με τους φόρους μας τριάντα εννέα μόνιμους υπαλλήλους, όταν η δουλειά θα μπορούσε θαυμάσια να γίνεται με εποχικούς; Τα οφέλη από μια τέτοια αλλαγή του εργασιακού καθεστώτος θα ήσαν πολλαπλά. Οχι μόνον το κράτος θα πετύχαινε εξοικονόμηση πόρων, αλλά θα γινόταν και ένα βήμα για την αλλαγή νοοτροπίας των αρχαιοφυλάκων, στους οποίους σήμερα κανείς δεν τολμά να πει ότι πρέπει να φορέσουν στολή, να ξυρίζονται κάθε μέρα και, ει δυνατόν, να χρησιμοποιούν και αποσμητικό πότε πότε.
Αυτά πάνω-κάτω είπε ο Μητσοτάκης (εκτός των σχολίων για την κουλτούρα των αρχαιοφυλάκων, που είναι δικά μου…) και η ζωή συνεχίστηκε κανονικά, ώσπου περί το μεσημέρι ο Μέγας Πάνος του Πολιτισμού πληροφορήθηκε τις δηλώσεις του υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Στην αρχή, εξαφανίσθηκαν όλα τα περιστέρια (οι σιχαμεροί πτερωτοί αρουραίοι) από την πλατεία Συντάγματος, καθώς τρία γεράκια εθεάθησαν να κόβουν κύκλους ψηλά πάνω από την πλατεία. Επειτα, εμφανίσθηκαν σύννεφα από το πουθενά και ο ουρανός σκοτείνιασε. Στη συνέχεια, άρχισε να προεκτείνεται το πηγούνι του Πάνου και να υψώνεται απειλητικά προς τον ουρανό τσιτώνοντας τα πλούσια υπουργικά προγούλια. Τότε ο Πάνος του Πολιτισμού, με φωνή βροντώδη, σχεδόν σπηλαιώδη, είπε και ελάλησε: «Είμαι ο αρμόδιος υπουργός. (Σ.σ.: μπουμπουνητά ακούγονται από την Πάρνηθα…) Η δική μου πολιτική είναι γνωστή και με αυτή την πολιτική βαδίζουμε. (Σ.σ.: τα σκυλιά αλυχτούν, τα άλογα στους στάβλους τους χλιμιντρίζουν και κλωτσάνε…) Εάν αποφασίσω να αλλάξω πολιτική, σε συνεννόηση με τον πρωθυπουργό, θα σας ενημερώσω». Ευτυχώς, όμως, του πέρασε γρήγορα κι έτσι, που λέτε, γλιτώσαμε την μπόρα προχθές…
Ενας θεός των
Μη σας παραπλανά ο προερχόμενος από το ποίημα του Καβάφη τίτλος. Ηταν, πράγματι, ένας θεός των αυτός που είδα χθες στον δρόμο, αλλά δεν ήταν ούτε στης Σελευκείας την αγορά ούτε περί την ώρα που βραδιάζει και, φευ, δεν ήταν υψηλός και τέλεια ωραίος έφηβος με την χαρά της αφθαρσίας μες στα μάτια και αρωματισμένα μαύρα μαλλιά. Ηταν στην Πατριάρχου Ιωακείμ στο Κολωνάκι, ώρα 1.30 μ.μ., και κατηφόριζε με βήματα αργά, κοπιώδη, γέρνοντας πότε δεξιά και πότε αριστερά. Τα μαλλιά του είχαν γκριζάρει ακόμη περισσότερο από τότε που βλέπαμε συχνά τη μορφή του στην τηλεόραση ή στις εφημερίδες. Φορούσε γυαλιά ηλίου και ήταν ντυμένος σε καφετιά χρώματα. («Ενας κύριος δεν φορά ποτέ καφέ στο Λονδίνο», είπε ο λόρδος Κέρζον, αλλά εδώ δεν είναι Λονδίνο…)
Δέκα λεπτά αργότερα, καθώς επέστρεφα από τη δουλειά που με είχε φέρει ώς εκεί, τον είδα να ανηφορίζει την Π. Ιωακείμ. Κρατούσε μια σακούλα της Nespresso ― προφανώς είχε πάει να προμηθευθεί κάψουλες για τη μηχανή του εσπρέσο. Οχι, δεν ήταν ο Τζορτζ Κλούνεϊ. Ηταν μόνο ο Χάρης ο Καστανίδης. Παλαιός πολιτικός, για όσους δεν τον γνωρίζουν, εκ των Ηρακλέων της πασοκαρίας, επί των ημερών της οποίας η χώρα πέρασε από τον τούρκικο (δήθεν ελληνικό) στο εσπρεσάκι…
Πρωταπριλιά
Το αθώο ψεματάκι στη χθεσινή ηλεκτρονική έκδοση της «Κ» ήταν ότι η Ολομέλεια του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους δήθεν επέτρεψε στους Θ. Πελεγρίνη και Γ. Μυλόπουλο να θέσουν και πάλι υποψηφιότητα για την πρυτανεία του Καποδιστριακού και του Αριστοτελείου αντιστοίχως. Το κείμενο, γραμμένο με τη δέουσα σοβαροφάνεια, κατέληγε με τρόπο ο οποίος αποκάλυπτε ότι επρόκειτο για αστείο: «Ο κ. Πελεγρίνης πληροφορήθηκε την απόφαση της Ολομελείας κατά τη διάρκεια γεύματος που είχε με τον πρόεδρο του Συμβουλίου κ. Δ. Μπερτσιμά, ο οποίος και του ευχήθηκε καλή επιτυχία στην προεκλογική μάχη». Προειδοποιώ από τώρα ότι του χρόνου θα γράψουμε ότι ο Μεγάλος Πελέ του θεάτρου και της φιλοσοφίας θα ανεβάσει το έργο του «Φθορά, φθορά, φθορά» στην Επίδαυρο, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου. (Το λέω εκ των προτέρων, διότι ο Γιώργος Λούκος είναι φίλος και καλό είναι να το ξέρει, ώστε να μην του έλθει καμιά αποπληξία…)