Αμέσως μετά τις εκλογές η στήλη επισήμανε τον δίχως οξύτητες διάλογο των υποψηφίων και την εν γένει πολιτισμένη ατμόσφαιρα στις πρόσφατες εκλογές για τον Δήμο Θεσσαλονίκης και την Περιφέρεια. Ο Γιάννης Μπουτάρης, ο Απόστολος Τζιτζικώστας και ο Σταύρος Καλαφάτης, οι τρεις δηλαδή βασικοί διεκδικητές του δήμου και της περιφέρειας, έδωσαν δείγματα πολιτικής ευπρέπειας και, ανεξαρτήτως νικητών και ηττημένων, κερδισμένη βγήκε η ίδια η πόλη.Φαίνεται ότι το σημαντικό αυτό βήμα που έγινε προεκλογικά θα έχει και συνέχεια. Δήμαρχος και περιφερειάρχης έθεσαν τις βάσεις για συνεργασία διαρκείας με στόχο τη βελτίωση της ζωής του πολίτη. Δεν έμειναν σε γενικόλογες διακηρύξεις. Ανέδειξαν εφτά στόχους που θα προωθήσουν: το μετρό, την παράκτια συγκοινωνία, το ζήτημα του λιμανιού, τον τουρισμό, ενώ θα διεκδικήσουν λόγο στη διαμόρφωση κυβερνητικών αποφάσεων που αφορούν τους πολίτες και θα αγωνιστούν για την ανεξαρτησία της Τ.Α.
Στέκομαι στα δύο τελευταία, καθώς αφορούν μια γενικότερη αντίληψη για τον ρόλο τους.
«Λαμβάνονται αποφάσεις από την κυβέρνηση και τις μαθαίνουμε από τα ΜΜΕ. Θέλουμε να προηγείται διαβούλευση με τους εκπροσώπους της τοπικής κοινωνίας». Ερμήνευσαν το αποτέλεσμα των εκλογών ως μήνυμα των πολιτών για ανεξαρτητοποίηση στην πράξη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και διακήρυξαν ότι «θα διεκδικήσουμε την οικονομική και θεσμική αυτοτέλειά της». Μπουτάρης και Τζιτζικώστας ανήκουν σε διαφορετικά πολιτικά στρατόπεδα, πάνω απ’ όλα όμως αισθάνονται άνθρωποι της αυτοδιοίκησης. Αυτό το προφίλ αναδεικνύουν και σε αυτόν τον δρόμο, τον αυτοδιοικητικό δηλαδή, εμφανίζονται διατεθειμένοι να πορευτούν μαζί για το καλό των πολιτών. Πράττουν το αυτονόητο, θα μου πείτε. Δυστυχώς, το αυτονόητο αποτελεί ζητούμενο. Η Τ.Α. στην Ελλάδα ήταν και παραμένει πεδίο σύγκρουσης γενικότερων πολιτικών επιδιώξεων. Τα κόμματα χρησιμοποιούσαν και εξακολουθούν να χρησιμοποιούν τα αποτελέσματα στις αυτοδιοικητικές εκλογές για να εξαγάγουν πολιτικά συμπεράσματα. Ετσι γινόταν στο παρελθόν, αυτά δυστυχώς έχουμε και σήμερα. Παλαιότερα στους Δήμους Αθήνας, Θεσσαλονίκης και Πειραιά τα κόμματα επέλεγαν βαρβάτα πολιτικά ονόματα και όποιος τους κέρδιζε την άλλη μέρα αξίωνε βουλευτικές εκλογές. Θυμάστε τη «νικηφόρα τριπλέτα», Εβερτ, Ανδριανόπουλο και Κούβελα; Τη Μερκούρη, τον Πάγκαλο, τη Δαμανάκη κ.ά.; Στελέχη όλοι τους πρώτης γραμμής.
Τώρα η Ρένα Δούρου εξελέγη στην Περιφέρεια Αττικής με σύνθημα την ανατροπή των πάντων, από σκίσιμο των Μνημονίων έως δικαστήρια για όσους επενδυτές εμπλακούν σε ιδιωτικοποιήσεις. Εκ του ρόλου της θα κληθεί να συνεργαστεί με «προσκυνημένους» δημάρχους, της περιφέρειάς της, με πρώτο και καλύτερο τον Γιώργο Καμίνη, έναν άνθρωπο αφοσιωμένο στην αυτοδιοίκηση. Πώς θα βρεθεί modus vivendi με «δουλικούς μερκελιστές»; Η «νέα συμμαχία» της Θεσσαλονίκης, όπως την ονόμασαν οι πρωτεργάτες της, επιχειρεί να υπερβεί τέτοιες νοοτροπίες. Πρόκειται για ένα εξόχως ενδιαφέρον πείραμα…