Δεν είναι καλοί οι καιροί για την κυβέρνηση και φυσικά αυτό επηρεάζει αρνητικά και τους οιωνούς για την επιβίωσή της, εν όψει εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας. Κάνει λάθη, δείχνει να έχει χάσει την ψυχραιμία της, υπονομεύεται από τη στάση δικών της βουλευτών, υπουργοί δεν διατίθενται να υποστηρίξουν τις πολιτικές της, πλήττεται από αποφάσεις της Δικαιοσύνης, οι δανειστές δεν φαίνονται προς το παρόν διατεθειμένοι να χαλαρώσουν την επιτήρηση, τα μίντια συνεχίζουν να παίζουν αρνητικό ρόλο, ο λαϊκισμός παραμένει η κυρίαρχη ιδεολογία. Με λίγα λόγια, το σκηνικό θυμίζει τον μύθο του Λαοκόοντα που όσο προσπαθούσαν ο ίδιος και τα παιδιά του να απελευθερωθούν από τον θανάσιμο εναγκαλισμό των φιδιών, τόσο έμπλεκαν περισσότερο.
Η ρίζα του κακού βρίσκεται στο γεγονός ότι τόσο η πολιτική τάξη, όσο και η κοινωνία δεν μπόρεσαν ή δεν θέλησαν ποτέ να δουν κατάματα τη πραγματικότητα (και τα αίτιά της), που προέκυψε από την κρίση, ιδιαίτερα στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Γι’ αυτό και η αντιμετώπιση της νέας κατάστασης θύμιζε, θυμίζει και θα συνεχίσει να θυμίζει για μεγάλο διάστημα, όποια και αν είναι η κυβέρνηση, τον μύθο του Λαοκόοντα. Αλλωστε, και σε χώρες όπως οι ΗΠΑ και η Γερμανία, όπου η νοοτροπία, η διοίκηση και οι δυνατότητες είναι πολύ διαφορετικές, τα οικονομικά επίπεδα διαφέρουν ακόμη μεταξύ βορείων και νοτίων πολιτειών στις πρώτες και ανατολικών και δυτικών κρατιδίων στη δεύτερη. Μόνο στην Ελλάδα καλλιεργείται η προσδοκία και υπάρχει η απαίτηση να βγει η χώρα από τη δίνη της οικονομικής κατάρρευσης σε χρόνο μηδέν, δίχως να παράγει ή να μεταρρυθμίζεται.
Ασχέτως όμως των προηγουμένων παρατηρήσεων, η κυβέρνηση περνάει όντως δύσκολες μέρες, παρόλο που κάποιοι τομείς πάνε καλύτερα, π.χ. ο τουρισμός, η ίδια μπορεί να επιδείξει κάποιες επιτυχίες, π.χ. το πρωτογενές πλεόνασμα και υπάρχουν ενδείξεις ότι ένα αρκετά μεγάλο μέρος των πολιτών αισθάνεται σήμερα μεγαλύτερη ασφάλεια, π.χ. η εικόνα της καθημερινότητας στην Αθήνα. Κατ’ αρχήν κάνει λάθη χειρισμών, εκτιμήσεων, επικοινωνιακής πολιτικής και καταφεύγει σε σπασμωδικές κινήσεις, είτε για να τα καλύψει, είτε υποκύπτοντας σε λαϊκίστικες πιέσεις, που τις περισσότερες φορές ασκούνται από ομάδες και συντεχνίες, αλλά και από κυβερνητικούς βουλευτές. Οι τελευταίοι δεν χάνουν ευκαιρία, πότε ζητώντας απαλλαγές και προνόμια για αγρότες, πότε κάνοντας επιθέσεις στον εκάστοτε υπουργό Οικονομικών, πότε ζητώντας αποκεφαλισμούς στελεχών, αγνοώντας ποια ήταν η θέση τους ή και αν βρίσκονται πλέον σε αυτήν. Αυτό αποδεικνύουν, μεταξύ άλλων, οι ερωτήσεις περί μη συμψηφισμού χρεών και επιδοτήσεων των αγροτών, οι επιθέσεις κατά του Γκ. Χαρδούβελη και η απαίτηση να καρατομηθεί ο Ν. Καραβίτης.
Η ιστορία της ΕΡΤ ήταν μία παταγώδης αποτυχία και αποδείχθηκε περίτρανα, ο περιβόητος ΕΝΦΙΑ, που ήταν σωστός στη σύλληψη, περιελάμβανε λάθη στην εφαρμογή και ακόμη περισσότερο είναι πολλές οι περιπτώσεις των διευθετήσεων που ουσιαστικά αδικούν τους πολίτες που προσπαθούν να είναι εντάξει στις υποχρεώσεις τους. Το βλέπουμε στον διάλογο για τα δάνεια, το διαπιστώνουμε συνεχώς στον τομέα της Παιδείας. Τελευταίο παράδειγμα η δυνατότητα που δίνεται σε όσους νομιμοποιούν αυθαίρετα και πληρώνουν με δόσεις το πρόστιμο, να απαλλάσσονται κατά 50% εφόσον το υπόλοιπο το δαπανούν για «πράσινες» βελτιώσεις στα ακίνητά τους, χωρίς η ίδια δυνατότητα να δίνεται σε εκείνους που εξόφλησαν το πρόστιμο με τη μία. Ανάλογα ή άλλα λάθη γίνονται σε διάφορους τομείς, με αποτέλεσμα να εδραιώνεται η πεποίθηση ότι πρώτον, η διοίκηση παραμένει αναποτελεσματική και δεύτερον, η κυβέρνηση δεν έχει μία συντεταγμένη και σταθερή πορεία. Οταν μάλιστα οι υπουργοί αποφεύγουν συστηματικά να υπερασπιστούν τις πολιτικές της, οι κακές εντυπώσεις ενισχύονται.
Η αλήθεια επίσης είναι ότι η κυβέρνηση βρίσκει συνεχώς μπροστά της εμπόδια από τη Δικαιοσύνη. Με αποφάσεις της τελευταίας μπήκε φρένο στις αποκρατικοποιήσεις ακινήτων του Δημοσίου, εκτάσεων στη Χαλκιδική, στην Κέρκυρα, στο Ελληνικό, στον ΟΛΠ και τελευταία στο άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές. Με δικαστικές αποφάσεις κρίθηκαν παράνομες οι μειώσεις μισθών και συντάξεων διαφόρων κατηγοριών υπαλλήλων, αλλά και απολύσεις στον δημόσιο τομέα. Για να αναρωτιέται κανείς αν αυτό οφείλεται σε παρατυπίες και παρανομίες των κυβερνητικών αποφάσεων, ή σε κάτι άλλο…
Συμπέρασμα: η κυβέρνηση χρειάζεται άμεσα ανασύνταξη!